از سید الساجدین تا سید العابدین

سالروز شهادت حضرت امام زین العابدین (ع) صاحب صحیفه ی سجادیه تسلیت باد. حضرت امام زین العابدین (ع) که در حوادث عاشورا زنده ماند تا به همراه عمه اش حضرت زینب (س) مروج دین ناب محمدی باشند، به روایت در چنین روزی به شهادت می رسند. حضرت امام زین العابدین انسان را به یاد اسارت، شهادت، شجاعت، و خطبه خوانی در حضور یزید و یزیدیان می اندازد. امام زین العابدین به ما و همه ی انسان های آزاده می آموزد که می توان پس از هر حادثه ی دردناکی مدیریت بحران داشت. می توان تن به اسارت داد اما یک گام از ارزش های الهی عقب نشینی نکرد. او به همراه عمه اش زینب به ما آموختند که در سخت ترین شرایط می توان خدا را فراموش نکرد. حضرت امام زین العابدین (ع) پس از واقعه ی عاشورا هرگاه می دیدند که حیوانی را ذبح می کنند، می پرسیدند: او را آب داده اید!!! او وقتی به آب می رسید به یاد لبان تشنه ی حضرت اباعبدالله الحسین (ع) می افتاد و اشک از چشمانش سرازیر می شد. حضرت امام زین العابدین (ع) پل ارتباط بین کربلا و پس از آن است. همواره در دعا و عبادت و سجده به سر می برد. ایشان زیباترین دعاها را در کتابی به نام صحیفه ی سجادیه بیان کرد. شاید در گذشته وقتی اخبار شهادت مردان بی بدیل صدر اسلام را می شنیدیم چندان باورمان نمی شد که انسان هایی باشند تا در راه حق و حقیقت سر از پای نشناسند و در راه جانان به مسلخ عشق بروند و جان به جان آفرین تسلیم کنند. بعد از انقلاب مردان و زنان دیار ما چنان کردند که تمامی شک و شبهه را برطرف نموده و به چشم دیده و دل مشاهده کردیم که می شود تا پای جان در راه دوست فداکاری نمود. شهادت استاد اخلاق، مهذب نفوس،مرد قلم و محراب، خالق آثاری همچون: گناهان کبیره، بندگی، راز آفرینش، ایمان، نفس مطمئنه، بندگی راز آفرینش، عدل، اخلاق اسلامی، آدابی از قرآن، سرای دیگر، هشتاد دو پرسش، آدابی از قرآن، رازگویی و قرآن، قلب قرآن، حقایقی از قرآن، معراج، قیامت و قرآن، نبوت، امامت، فاطمه ی زهرا (س)، زینب کبری (س)، و سید وسالار شهیدان انقلاب استان فارس حضرت آیت الله دستغیب را هم به امت مسلمان ایران اسلامی تسلیت عرض می نمائیم. اگر چه در طول تاریخ تشیع، در هر کوی و برزن مردان و زنانی بودند که در مقابل سیاست های حاکمان طاغوت می ایستادند و اسارت و مهاجرت و شهادت آنان را از راه اصیلی که انتخاب نمودند باز نمی داشت، اما این انقلاب اسلامی ایران در سال ۵۷ بود که به رهبری یکی از فرزندان پاک آل اطهار حضرت امام خمینی عزیز (ره) راه را بر همه ی عاشقان و عارفان باز گذاشت تا قطره ای از دریای بیکران اسلام ناب محمدی را برای جهانیان به ارمغان بیاورد. مردان و زنان مجاهدی پای در رکاب امامشان گذاشته و در این راه او را یاری نمودند. یکی از این مردان حق حضرت آیت الله دستغیب بود. آیت الله دستغیب مرد ایمان و عمل و تقوا بود.  

او در تمامی رفتارش هندسه ی دولت اسلامی را ترسیم می کرد. لحن گفتارش، شیرینی بیانش، فلسفه ی کلامش، نگاه عمیق و بصیرت وجودش باعث شد تا خیل عظیم مشتاقان از زبان او کلام امام راحل را درک و هضم نمایند. خیل عظیم جوانان و تحصیل کردگان به کتاب هایش روی آورده بودند. گناهان کبیره برای هر نوجوان و جوانی که در آن روزگار دوران انقلاب را پشت سر می گذاشت و شک و شبهه، جنگ درونی افراد را رقم زده بود، کارگشا بود. با خواندن بند بند گناهان کبیره سر تا پایمان را محک می زدیم و در کاسه ی ترازو قرار داده و خودمان را می سنجیدیم که تا چه مقدار در لجنزار کثافات فرو رفته و به مرور از آن وادی خروج و به اهل ایمان می پیوستیم. با خواندن عدل الهی نور در قلبمان درخشیدن می گرفت و از تمام تار و پودهایی که بند بند سلول هایمان را فرا گرفته بود، رهایی می جستیم. اخلاق اسلامی به تن ما جامه ی زیبا می پوشاند.

شهید نادر فهندژ سعدی

 قصه رزم شهید را به که باید گفتن

 

شهید نادر فهندژ سعدی 

نام پدر: هوشنگ  

تاریخ تولد: ۲۶ / ۱ /۱۳۴۴

تاریخ شهادت: ۴ / ۹ / ۶۴  

محل شهادت:  میمک

مزار: گلزار شهدای سعدی شیراز 

 برگی از زندگینامه شهید نادر فهندژ سعدی در دیدار با خانواده شهید والامقام 

به تاریخ بیست و ششم آذر یکهزار و سیصد و چهل و چهار کودکی بدنیا آمد که او را نادر نام نهادند. لالایی های مادر در گوشش این ترانه را تداعی می کرد که باید هر چه زودتر تنومند شود و برای کاری بس عظیم مهیا گردد. نادر اولین فرزند از خانواده حاج هوشنگ فهندژ بود که به علت شغل پدر تا دوم ابتدایی در یکی از مدارس تهران درس خواند. بعد از آن همراه خانواده به شیراز آمد و در کنار تربت شیخ اجل سعدی شیرازی گام به گام و نفس به نفس رشد و نمو کرده بود. او تا سوم راهنمایی در مدرسه شوریده شیرازی به تحصیل ادامه داد. همزمان با تحصیل در پایگاه بسیج محل هم ثبت نام کرد. عشق او به جبهه باعث شد که یک دوره سه ماهه از طرف بسیج به جبهه اعزام شود. او چون جنگ نابرابر ایران و عراق را مشاهده کرده بود، تصمیم گرفت که هر چه زودتر به خدمت سربازی برود و از آنجا روزنه ای باز کند تا به جبهه اعزام شود. او ملبس به لباس مقدس سربازی شد و پس از دوران آموزشی در 05کرمان به لشکر 84 خرم آباد منتقل و از آنجا به خیل لشکریان اسلام پیوست. حدود 45 روز در جبهه بود که به مرخصی برگشت و بعد از مرخصی مجدداً به جبهه اعزام گردید. در یکی از عملیاتها، به اتفاق چند تن از همرزمانش شرکت کرد و به تعقیب تانکهای عراقی پرداختند. با منهدم کردن تعدادی از تانکها، همچنان در تعقیب تانکهای دیگر بودند که در تاریخ 4 / 9 / 64 با تیر مستقیم نیروهای بعثی مجروح می شود. آنگونه که از همرزمانش حکایت شد، حدود دو کیلومتر با همان بدن مجروح، سینه خیز حرکت کرد و خودش را به گودالی رساند. در آن عملیات تعدادی از همرزمانش هم به شهادت رسیدند. شهید جمشیدی هم از دیگر همرزمانش بود. چهار روز در آن گودال بسر می برد که توسط نیروهای خودی شناسایی و به پشت جبهه انتقال داده شد. پس از آنکه پیکر پاک شهید را به شیراز انتقال دادند، توسط مردم تشییع و در گلزار شهدای شهرک سعدی به خاک سپرده شد. روحش شاد و یادش گرامی باد 

 

رازها و نیازهای خانواده محترم شهید نادر فهندژ سعدی

اطلاعات بالا در روز بیست و پنجم خرداد 91 در دیدار با خانواده معظم شهید که در منزل ایشان انجام شد، دریافت گردید. جناب آقای حسین (پویا) فهندژ هم تمامی گپ و گفتگوهای ما را با دوربین به ثبت رسانید. عقیده دارم که اگر شهدا نیستند، می توان از خانواده معظّم آنها استفاده کرد و از این مکانی که دین و دنیای شهید در آن شکل گرفته، آخرین اطلاعات شهید را بدست آورد. خانواده ی شهید با روی باز از ما استقبال کردند و از شهیدشان گفتند و ما بهره بردیم. از اینکه شهید در دوران کودکی و نوجوانی و جوانی انسانی وارسته، خوش اخلاق، صبور و باوقار بود. از آنها پرسیدم: هنگامی که خبر شهادت فرزندتان را شنیدید چه احساسی داشتید؟ پدر شهید گفت: در ابتدا، سر تا پا آتش شدم، وقتی به خود آمدم و دیدم که شهید با میل و رغبت به این راه رفت، از آتشم کاسته شد و احساسم این شد که گل بهاری بود که تحویل صاحبش دادم. امانتی که خدا داد خودش هم گرفت؛ چه باید بگویم! خوشحالم که فرزندم در این راه که راه امام حسین (ع) بود، گام نهاد و به آرزوی خودش هم رسید. پدر شهید در ادامه گفت: شهید مدارکی داشت از جمله: گردنبند، وصیت نامه ... که هر چه تلاش کردیم نتوانستیم آنها را بدست آوریم. سوال کردم که چرا کوچه ها مزیّن به نام شهدا نیست؟ فرمودند که: ما شهید ندادیم که نامشان در کوچه ها نوشته شود. شهدا مقامشان بالاتر از این است که نامشان را در کوچه ها بیابیم.

پیشنهاد آنها در ارتباط با گلزار شهدا بود که در ذیل می آید:

1 - گلزار شهدا را به شکل مطلوبتری درست شود. جناب حاج هوشنگ فهندژ سعدی پدر شهید نادر فهندژ در این باره گفت: چندین بار به تهران هم رفتم و در این باره با مسوولین صحبت کردم. کارشناسانی هم به محل آمدند، نقشه مهندسی هم کشیده شد. همچنین مبلغ 50 میلیون تومان هم بودجه در نظر گرفته شد، اما نمی دانم چرا ادامه ندادند. در اکثر شهر و روستای ایران، گلزار شهدا کف سازی، مرتب و منظم است؛ اما گلزار شهدای سعدی نامنظم، غیر همسطح و یکپارچه نیست. انتظار ما در این است که گلزار شهدای سعدی شیراز همچون تمامی گلزار شهدای ایران بازسازی، کف سازی و فضا سازی شود.

2 - خیلی از پدر و مادران شهید هستند که می خواهند به مزار شهدایشان در گلزار شهدای شهرک سعدی بروند، اما به علت نامساعد بودن جاده و همچنین نبودن وسایل ارتباطی و ایستگاه مشخص برای رفت و آمد گلزار شهدا، نمی توانند خودشان را به گلزار شهدا برسانند. اگر جاده مربوط به گلزار شهدا تعریض و ایستگاه خط تاکسی و اتوبوسی هم برقرار شود، علاقمندان می توانند به راحتی به گلزار شهدا و همچنین دارالرحمه بروند. در حال حاضر تا رسیدن به چنین جاده ای، شهرداری می تواند مکانی را به عنوان ایستگاه دارالرحمه در نظر بگیرد و تنها شبهای جمعه و جمعه تا ظهر تعدادی وسایل حمل و نقل را در این مسیر قرار بدهد.     انشاءالله

گذری بر تاریخ و جغرافیای میگون(انقلاب و شهدا)

شهدا  

شرح ماجرا بر سر مزار شهدای میگون  

در تاریخ 31/2/78 روز جمعه ساعت یک بعد از ظهر با قلم و دفتری  بر سر مزار شهدا رفتم تا برای جمع آوری آثار شهدا، ابتدا اسامی شهدا، ولادت، شهادت و محل شهادت را یادداشت کنم. وقتی وارد محوطه امامزاده سید میر سلیم میگون شدم، بعد از قرائت فاتحه برای اهل قبور و سلام دادن به امامزاده و احوالپرسی با کارگرانی که مشغول بازسازی محوطه امامزاده بودند، به سمت مزار شهدا رفتم. ابتدا به مزار شهیدی رفتم که از لحاظ مزار و هم از لحاظ کیفیت شهادت با بقیه شهدا متفاوت بود. اگر چه این شهید از وابستگان نزدیک من بود و بارها از زبان مادر بزرگ کیفیت شهادت او را شنیده بودم، اما هیچگاه نگاه عمیقی نداشتم. برای تحقیقات بیشتر، بعد از ثبت اسامی شهدا، خواستم به منزل بروم تا از مادر بزرگم که خواهر شهید بود، درباره نحوه شهادت برادرش جویا شوم. لازم به ذکر است که بزرگان و کسانی که در حادثه سیل حضور داشتند، با نام رمضان سلیمان میگونی آشنا و از او به نیکی یاد می کنند. این شهید در شمالی ترین قسمت مزار شهدا، زیر پای شهید بهروز گشتاسبی مدفون است.

روز جمعه 31/2/78 ساعت 30/1 دقیقه بعد ازظهر، از مادربزرگم خواستم تا حادثه سیل میگون و چگونگی شهادت برادرش را برای من شرح بدهد. وی در ابتدا به من گفت که با برادر زاده اش محمد سلیمان میگونی تماس بگیرم و از ایشان سوال کنم، اما با اصرار من هر آنچه در ذهن داشت بدین شرح بیان کرد:

برادرم پهلوان بود. اگر الان زنده بود غصه ای نداشتم. وقتی سیل آمد، خسارت زیادی وارد کرد. نرسیده به ایستگاه، در محوطه منزل کربلایی جعفر، فردی به نام سیف اله گندمی مغازه داشت. داخل مغازه اش تعدادی گونی آرد، گندم و جو وجود داشت. آب وقتی وارد مغازه اش می شود، همسرش فریاد می زند و کمک می طلبد. برادرم به تنهایی وارد مغازه شد و مقداری از اسباب و اثاثیه مغازه اش را خارج کرد، یه طوری که صاحب مغازه همیشه از فداکاریهای برادرم به نیکی یاد می کرد. وقتی سیل فراگیر شد، تعدادی از افراد بومی و غیر بومی در محاصره آب قرار گرفتند. تعدادی از افراد هم در آسیاب پائین محل پناه گرفته بودند. با افزایش آب و وارد شدن آن به داخل آسیاب تمامی افراد را در دل خود فرو می برد. برخی با دست و پا زدن خود را نجات دادند. برادرم با بستن یک طرف طنابی به خودش و یک طرف هم به درخت، وارد رودخانه پر از آب شد و مردم را نجات می داد. برادرم بعد از تلاش خستگی ناپذیر و نجات دادن جان بسیاری از افراد که در محاصره آب قرار گرفته بودند، با افزایش آب و شکستن درخت، در دل آب قرار گرفت و نتوانست خودش را نجات دهد. این حادثه تقریباً 30/3 بعد از ظهر در تاریخ 29/4/33 اتفاق افتاد. تمام آن روز در اطراف رودخانه گشتند، ولی اثری از برادرم نبود. فردای آن روز در اوشان، مرحوم آقای نجف اوشانی وقتی صبح زود به مغازه اش می رفت، پیکره ای را بالای درخت مشاهده می کند. وقتی نزدیک شد برادرم را شناخت. (برادرم به علت شغل بنایی که داشت، در اکثر روستاهای رودبارقصران کار می کرد و او را می شناختند.) آقای نجف اوشانی با داد و فریاد مردم را باخبر میکند و پیکر بیجان برادرم را از درخت پائین می آورند و با همت مردم اوشان و میگون تشییع عظیم و در جوار مرقد امامزاده سید میر سلیم (ع) به خاک می سپارند.     روحش شاد   

فریدون مشیری در کتاب بازتاب نفس صبحدمان ج 1 شعری در باره حادثه سیل میگون دارد که در ذیل می آید.

میگون سیل زده

ابر، آواره آشفته دهر *** سایه بر سینه خارا افکند

باد، دیوانه زنجیری کوه *** ناگهان سلسله از پا افکند

رعد، جادوگر زندانی چرخ *** لرزه بر عالم بالا افکند

برق را مشعل آشوب بدست

ظلمتی منقلب و وحشت زا *** قرص خورشید خرداد به کام

ابر موجی زد و باران و تگرگ *** ریخت در بزم طرب سنگ به جام

نه بلا بود و نه باران نه تگرگ *** مرگ می ریخت فلک از در و بام

کوه از خشم طبیعت لرزان

چون یکی دیو در افتاده به دام *** یا یکی غول رها گشته ز بند

سیل غرید و فرو ریخت زکوه *** همه جا پرچم تسلیم بلند

باغ را سینه کشان در هم کوفت *** سنگ را نعره زنان از جا کند

جگر خاک به یک حمله شکافت

زلف آشفته درختان کهن *** هر طرف دست دعا سوی خدا

سیل را داغ شقاوت در دست *** همه را می کند از ریشه جدا

همره سیل دمان می غلتند *** کام مرگ است و گذرگاه بلا

دوزخ وحشت و دریای عذاب

کوه طوفان زده را سیلی سیل *** کرد همچون پر کاهی پرتاب

رود دریا شد و بر سینه موج *** خانه ها چرخ زنان همچو حباب

اژدهایی است کف آورده به لب *** پیکرش تیره تر از قید مذاب

خون در آن ظلمت غم می جوشد

سری از آب برون می آید *** بهر آزادی جان در تک و پو

خواهد از سینه بر آرد فریاد *** شکند ناله سردش به گلو

حمله موج امانش ندهد *** می رود آب به گرداب فرو

می کند چهره نهان در دل آب

موج خون می جهد از سینه سیل *** قتلگاهی است بسی وحشتناک

سیل می غرد و فریاد زنان *** بر سر خلق زند تیغ هلاک

ای بسا سر که فرو کوفت به سنگ *** ای بسا تن که فرو برد به خاک

ضجّه و زاری کس را نشنید

من چه گویم که به میگون چه گذشت *** آسمان داد ستمکاری داد

یک جهان لطف و صفا ریخت به خاک *** یک جهان لاله و گل رفت به باد

ماند مشتی خس و خاشاک به جا *** کاخ بیداد فلک ویران باد

خرمن هستی قومی را سوخت

آسمانا به خدا می بینم *** لکه ننگ به پیشانی تو

خلق مفلوک و پریشان زمین *** آرزومند پریشانی تو

ای خوش آن روز که گویند به هم *** قصه بی سرو سامانی تو

خلق را بی سرو سامان کردی  

انقلاب و شهدا  

قصه انقلاب درمیگون(۱)  

یادمه قدیما وقتی مامان بزرگا و بابا بزرگا می خواستن قصه بگن، می گفتن یکی بود و یکی نبود. منم میگم یکی بود و یکی نبود، غیر از خدای خوب و مهربون هیچکی نبود.

نمی دونم چه روزی بود، اما یادم هست که محرم سال 57 بود. آفتاب غروب کرده بود. شیر گاوها را دوشیده بودم. آغلها رو پُرِ علف کردم. درب طویله را بستم و شیرها را بردم مغازه ی کربلائی ذبیح بقال محلمان، خدا رحمتش کند، پیرمردی خوش چهره و همیشه خندان بود. محاسن سفید و بلندی داشت که با هیکل درشتش همخوانی داشت. شیرهای ما را می گرفت و با خطی که فقط خودش می توانست بخواند در دفتری یادداشت می کرد. ما هم مایحتاج روزانه را از او خریداری می کردیم. تقریباً یک معامله ی پایا پای بود. از درب مغازه خارج شدم و یکی دو تا از دوستانم را روی پل دیدم. رفتم نزد آنها و سلام و علیکی کردم. آنها به من گفتند: امشب بعد از شام قرار است در تکیه تظاهرات کنیم. یک هدیه هم تهیه کردیم که باید به ... بدیم. گفتم: هدیه چی هست؟ گفتند: لباس زنانه ای تهیه شد که خیرالله باید از طبقه ی بالای حسینیه برای آنها پرت کند. همینطور که صحبت می کردیم، رفتیم تکیه و نشستیم. بساط شام پهن شد. پس از صرف شام، مداح محل در جای مخصوص رفت و شروع به نوحه سرایی کرد. ما هم رفتیم در صف عزادارها قرار گرفتیم و شروع به عزاداری کردیم. هنگام عزاداری بعضی از بچه ها در گوش هم پچ پچ می کردند. اگرچه در صف عزادارها بودم، اما نیم نگاهی هم به آنها داشتم. یکی از دوستان دیرینه ام به سمت من آمد و گفت: بچه ها تصمیم دارند، بروند طبقه ی دوم حسینیه و تظاهرات کنند. من هم همراهش از صف خارج شدم و به محل مورد نظر رفتیم. در همین حال چراغ حسینیه توسط یکی از بچه های محل خاموش شد. با خاموش شدن چراغها، یکی از بچه ها شروع به شعار دادن کرد. دور تا دور حسینیه می چرخیدیم و شعار می دادیم. " ملت چرا نشستین، ایران شده فلسطین " ، " توپ تانک مسلسل، دیگر اثر ندارد " ، " الله اکبر، خمینی رهبر" ، " مرگ بر شاه ".

ولوله ای در جمعیت داخل حسینیه ایجاد شد. گروه گروه از مردم به سمت درب خروجی هجوم می آوردند تا فرار کنند. پیرمردها، دست بچه هاشون رو گرفته بودند و از صحنه دور می شدند. بزرگترهای محل ما زودتر از بقیه پا به فرار گذاشتند. تازه فهمیدم لباس زنانه یعنی چه ؟!

پدر بزرگ من هم برای اینکه مرا از جمعیت تظاهر کننده دور کند، دنبال ما حرکت می کرد و در حالیکه دستهاش را بالا برده بود و به من اشاره می کرد، با فریاد می گفت: آی سعید برگرد. جمعیتی که این صحنه را از دور می دیدند فکر می کردند که پدر بزرگ من هم جزء تظاهرکنندگان است. پیرمرد بیچاره هم مورد تمسخر و غرّ و غرّ فراریها قرار گرفت. برای او هم خط و نشان می کشیدند. همینطور که شعار می دادیم، گفتند: نیروهای ژاندارمری به محل آمدند. به سرعت از درب قسمت زنانه خارج شدیم. من به همراه رفیقم که دست در دست یکدیگر داده بودیم، از تاریکی شب استفاده و از کوچه پس کوچه ها، پشت سر بچه ها به سمت منزل می دویدیم. دست رفیقم تو دست من بود. او در حالیکه مقداری تنگی نفس داشت، به کندی حرکت می کرد. در حال دویدن متوجه شدم که دستان تب دارش، شل و سفت می شوند. در همین حال ناگهان صدای تیری شنیدم. خواستم سرعتم را بیشتر کنم، متوجه شدم که رفیقم نشسته و حرکت نمی کند. در همین حال دوستان دیگری هم به ما ملحق شدند و یکی از آنها خبر شهادت احمد رجبی را آورده بود. در همان حال همگی دستهایمان را روی هم قرار دادیم و قسم خوردیم که یک لحظه از حرکتی که شروع کردیم عقب نشینی نکنیم .  

قصه انقلاب در میگون (2) 

 قصه انقلاب (1) تقریباً اولین حرکت ما در همراهی با انقلاب بود. هنوز به مرحله حزب اللهی نرسیده بودیم، اما انقلابی شدیم. دست و پا شکسته نماز می خواندیم و روزه هم می گرفتیم؛ اما جنس مذهبی داشتیم. بیشترین چیزی که ما را به راهپیمایی و تظاهرات می کشاند، یک حس کنجکاوی و تفریح و سرگرمی بود. هر چه از عمر انقلاب می گذشت، شناخت ما نسبت به انقلاب و ارزشهای انقلاب بیشتر می شد. اسم امام خمینی (ره) را زیاد شنیدیم، اما چهره ایشان را ندیده بودیم. روزی یکی از دوستان اعلامیه ای از حضرت امام به ما داد که تصویر مبارک ایشان هم در اعلامیه بود. بالاخره چهره آن محبوب در ذهن ما نقش بست. نمیدانم چه چیزی در وی مشاهده کردم که به یکباره عاشق مرام و مسلک ایشان شدم. روزی یکی از نوارهای سخنرانی حضرت امام به دست ما رسید. یک طرف نوار سخنرانی حضرت امام و طرف دیگر سخنرانی دکتر علی شریعتی بود. شبها به خانه یکی از بچه های محل (مجید خان احمدی)می رفتم و به کمک هم تا صبح با ضبط صوتی که داشت نوار را تکثیر و روز بعد در بین مردم توذیع می کردیم. دکتر علی شریعتی و شهید مرتضی مطهری دو تن از چهره های برجسته و فرهنگی و به یاد ماندنی قبل از انقلاب بودند که با سخنرانیها و کلاسهای درسی که داشتند، جوانان را بیدار می کردند. خلاصه، کار ما شرکت در راهپیماییها و تظاهرات و پخش اعلامیه ها و شب نویسی روی دیوارها شد. بطوری که گهگاه دیر هنگام به گاوها سرکشی می کردم. حیوونکی ها آنقدر از وقت علوفه دادن آنها دیر می شد که وقتی صدای پای مرا می شنیدند، شروع به سر و صدا می کردند. گاوها ماما می کردند و اُلاغها هم صدای انکر الاصوات خودشان را بلند می کردند. در این حالت به یکباره یاد درسهای "حسنک کجایی" دوران ابتدایی می افتادم. ساعت 12 یکی از شبها عده ای از دوستان به همراه خیراله عارف زاده شروع به کوبیدن درب منزل ما کردند. رفتم بیرون گفتم چه شده؟ گفتند: بیا و عکس امام را تو ماه تماشا کن! ما آنقدر عاشق امام بودیم که داشت باورمان می شد. همراه دوستان حرکت کردیم و درب خانه مردم را می زدیم و آنها را هم از موضوع با خبر می کردیم؛ تا رسیدیم به یکی از افرادی که موافق انقلاب نبود.(مرحوم محمد بهرامی که به مدخان معروف بود) به او گفتیم: نگاه کن. ببین عکس امام تو ماه افتاده! حالا باور می کنی؟ سکوتی در جمع بوجود آمد تا ببینیم عکس العمل وی چگونه است. او دستهاش را رو ابروانش قرار داد و بِر و بِر به ماه خیره شد. پس از چند لحظه گفت: من هر چه نگاه می کنم عکس شاه را تو ماه می بینم. بچه ها زدند زیر خنده و چیزی نگفتند. فردای همان شب از اخبار رادیو شنیده بودیم که این خبر صحت ندارد و خرافات و کار ضد انقلاب است. اکثر اوقات با دسته تظاهرات حرکت می کردیم و می رفتیم جلوی منزل یکی از افرادی که نسبت به انقلاب بد بین بود. چند لحظه ای توقف می کردیم و شعارهایمان را بلند تر و با حرص بیشتری سر می دادیم. شبی یکی از آنها که پیر مردی شوخ طبع هم بود بیرون آمد و گفت: نمی دانم شاه زیر سقفهای من پنهان شده؟ چرا همیشه در اینجا شعار می دهید؟ این حرف ایشان مدتها عامل خنده برای ما بود.

بهمن ماه یاد آور روزهای تلخ و شیرین است. تلخی ها برای روزهایی که خونی به ناحق ریخته می شد و شیرینی ها برای روزهایی که انقلابیون سنگر به سنگر مواضع دشمن را فتح نموده و خبرهای خوشحال کننده ای به گوش می رسید. 

قبل از انقلاب گروههای زیادی بودند که انقلاب را از آن خود می دانستند. چریک های فدایی خلق، حزب توده، مجاهدین خلق، نهضت آزادی، جبهه ملی و ... . جوانان روشنفکر دوره قبل و نزدیک به انقلاب با چند تفکر بیش از همه آشنا بودند. دکتر علی شریعتی و شهید مطهری، دو تن از افرادی بودند که بیش از بقیه در بین جوانان با گرایش مذهبی نفوذ کرده بودند. کتابهای دکتر علی شریعتی، شهید مطهری، صادق هدایت و صمد بهرنگ و کتابهایی نظیر خرمگس و خداوند الموت و... در بین جوانان رد و بدل می شد. با شروع انقلاب کتابهای شهید بهشتی و شهید دستغیب و... در بین جوانان مذهبی رشد چشمگیری یافت. 

عده ای گرایش به تفکرات مارکس و لنین داشتند. در واقع اینها از سیاستهای اتحاد جماهیر شوروی پیروی می کردند. سردسته و تئوریسین آنها در ایران آقایان احسان طبری و کیانوری بودند که در تهران دفتری داشتند و با نشریاتی از قبیل توده به فعالیت خود ادامه می دادند. حزب توده تفکرات ضد دینی داشت و دین را مانع پیشرفت می دانستند. از لحاظ اقتصادی معتقد بودند که باید اقتصاد در دست دولت (کارگر) باشد و همه به یکسان از آن بهره ببرند. مخالف شدید با طبقه بندی اجتماعی بودند. 

عده ای هم که دیدگاههای تندتری داشتند از چریکهای آمریکای لاتین تقلید می کردند و بیشتر جنگهای مسلحانه را در دستور کار خود قرار داده بودند. این افراد در گروههایی به نام جبهه خلق یا فداییان خلق به کار خود ادامه می دادند. اینها هم تفکرات مارکسیستی داشتند. 

گروههای دیگری هم بودند با نام مجاهدین خلق به رهبری مسعود رجوی که اعتقاد به اسلام داشته، اما قرآن را به نوعی دیگر تفسیر می کردند. در واقع تفکرات آنها برگرفته از مارکسیستها و اسلام، و یا به نوعی مارکسیستهای اسلامی بودند. آنها در ابتدای انقلاب وابستگی شدیدی به آیت الله طالقانی داشتند و بعد از درگذشت ایشان به بنی صدر دل بسته بودند که بعد از برکناری بنی صدر از ریاست جمهوری مدتی به جنگهای خیابانی و در گیری با بچه های حزب اللهی پرداختند و سرانجام کشور را ترک و به کشورهای بیگانه متواری شدند. آنهایی که در ایران مانده بودند در گروههای زیرزمینی اقدام به ایجاد رعب و وحشت، بمب گذاری، کشتن افراد بیگناه و آخرین اقدام آنها لشکرکشی به ایران با حمایت صدام بود که تا کرمانشاه هم پیشروی و سرانجام توسط نیروهای بسیج و سپاه و ارتش در عملیات مرصاد از بین رفتند. 

عده ای هم صرفاً مذهبی بودند وخط و مشی امام را پیروی می کردند. این گروه که به حزب اللهی معروف شدند، بیشترین قشر جامعه را تشکیل می دادند. اگر چه بیشترین قشر جامعه سواد خواندن و نوشتن را نداشته واهل مطالعه نبودند، اما از بار مذهبی بالایی برخوردار و رهبران انقلاب را با مذهب می سنجیدند. از سوی دیگر در هر کوی و برزن و در هر مسجد و منبر، روحانیونی وجود داشته که مردم را آگاهی می دادند. همین مسئله باعث می شد تا گروههای ضد دینی نتوانند به اهداف خودشان برسند. 

گروهی هم ملی مذهبی بودند. اینها در واقع مذهبی بودند اما به ملی گرایی بیشتر از مذهب می اندیشیدند و دلدادگی زیادی به اروپا و آمریکا داشتند. رهبران این گروه از جمله مهندس بازرگان در ابتدای انقلاب همراه با امام و در کنار امام بود. اولین کسی بود که مسوولیت دولت موقت را هم به عهده گرفت. این گروه هم نتوانستند خودشان را با انقلاب وفق دهند و در نهایت توسط امام از انجام کارهای دولتی بر کنار شدند. 

همه این گروهها که از انقلاب جدا می شدند در واقع یک دشمن به جبهه مخالف اضافه می شد. از طرف دیگر با رفتن شاه بعضی ها فکر می کردند می توانند سیل خروشان ملتی را که به راه افتاده بود مهار نمایند. شریف امامی، ازهاری و بختیار تا آخرین لحظه در ایران ماندند. روز دوازدهم بهمن ماه که امام به ایران آمد، در ایران دو دولت بر سر کار بود. دولت بختیار آخرین بازمانده شاهی و دولت موقتی که امام تعیین کرده بودند. از یک طرف کودتاهایی که توسط فرماندهان باقیمانده رژیم شاهنشاهی صورت می گرفت. از یک طرف این گروههایی که از انقلاب جدا می شدند قائله هایی از جمله ترکمن صحرا، آمل، سیاهکل، آذربایجان و کردستان را بوجود می آوردند. حمله ارتش صدام هم در شهریورماه سال 59 بر این مشکلات افزوده شد. مردم ایران توانستند بر همه این مشکلات با رهبری امام خمینی (ره) و اتحاد و انسجام و تبعیت از رهبری فائق آیند. روز 12 بهمن ماه 57 در واقع روز تشخیص و تایید رهبری واحد است. 22 بهمن ماه 57 روز پیروزی انقلاب و روز 12 فروردین 57 تثبیت نظام جمهوری اسلامی ایران است.

این انقلاب وارث قطره قطره خون شهدایمان است که نباید آنها را فراموش کرد. 22بهمن میثاق مردم با امام، انقلاب و شهدا خواهد بود تا در هر سال با حضور مردم در را هپیمایی این پیروزی بزرگ را جشن بگیریم...  

 شهید احمد رجبی 

شهید احمد رجبی فرزند حسن در سال 1334 در روستای میگون از توابع استان تهران و در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد. دوران تحصیلات ابتدایی را در محل تحصیل خود گذراند. دوران دبیرستان را به اتمام نرسانده بود که برای امرار معاش خود و خانواده اش به کار مشغول گردید. در ابتدای انقلاب همگام با اکثر ایرانیانی که شوق انقلاب داشتند در اکثر راهپیمایی ها و تظاهرات بر علیه شاه شرکت می کرد. در تاریخ 21/11/57 در تظاهراتی که در تهران شرکت کرده بود، بر اثر گلوله ای که از جانب عوامل رژیم منحوس پهلوی به وی اصابت کرد، جان به جان آفرین تسلیم نمود. این شهید پس از تشییع در جوار مرقد امامزاده سید میرسلیم به خاک سپرده شد. "روحش شاد و راهش گرامی باد"              

درهنگام تشییع جنازه این شهید تصمیم گرفتیم که به ژاندارمری فشم و پادگان لشکرک حمله کنیم. فردای همان روز بچه های محل با یک دستگاه کامیون که متعلق به مرحوم پرویز سلیمانی بود به سمت لشگرک رفتند و پس از یکی دو ساعت همراه با سلاح های فراوان برگشتند. یادم هست اولین گلوله توسط علی بختیاری با تفنگ ژ3 که از پادگان لشکرک گرفته بودند در حین پیاده شدن از کامیون به طرف آسمان شلیک کرد.   

شهید علیرضا کربلایی علیخانی

بسم رب الشهدا و الصدیقین

 (السابقون السابقون، اولئک المقربون، فی جنات النعیم...) پیش گرفتگان به ایمان سبقت گیرندگان به بهشتند، آن گروه سابقون مقربان درگاهند. در بهشتهایی که مشتمل بر انواع میوه و نعمت است.  

الا ای هموطن نامم اگر خواهی علیم من

اگر از علت مرگم شوی جویا شهیدم من

شهید علیرضا کربلایی علیخانی فرزند شعبان در سال 1346 در میگون از توابع بخش رودبار قصران چشم به جهان گشود. او در همان دوران کودکی پسری مظلوم و با وقار بود. احکام مذهبی خود را در همان دوران انجام می داد. بعد از دوران طفولیت راهی مدرسه شد و تحصیلات خود را تا اول دبیرستان ادامه داد. چند سالی به خانواده کمک می کرد. در سن 18 سالگی به خدمت مقدس سربازی اعزام و دوران آموزشی را در لشگر77 پیروز خراسان سپری کرد.  

پس از دوران آموزشی به مناطق جنگی کردستان، اندیمشک(دوکوهه) اعزام و به خیل عظیم سربازان اسلام پیوست. در آخرین مرحله به منطقه ی حاجی عمران(کله قندی) اعزام و در عملیات های والفجر مقدماتی یک و دو شرکت داشت. در مردادماه سال 62 برای یافتن پیکر پاک دوست خود شهید ناصر صداقت طلب به منطقه ی حاجی عمران رفت و در همان جا توسط مزدوران دموکرات به اسارت در آمد. پس از چند روز اسارت توسط بمباران به شهادت رسید. در همان ایام مادر شهید در خواب می بیند که دو تابوت به طرف امام زاده سید میر سلیم میگون در حرکت است. همراه تابوت ها سیده ای حرکت می کرد. که مادر شهید پرسید: سیده خانم این تابوت های کیست؟ سیده جواب داد: این تابوت های حضرت علی اکبر و حضرت قاسم است. مادر شهید نظاره ای به تابوت ها کرد و دید که فرزند شهیدش و شهید ناصر صداقت طلب را در همان تابوت ها می بیند، یکمرتبه از خواب بیدار می شود و نماز به جای می آورد. در همان زمان شهادت فرزندش به او الهام می شود. پس از گذشت چند روز خواب مادر به حقیقت پیوست و در تاریخ 13 مرداد ماه 1362 فرزندش به درجه ی رفیع شهادت نائل آمد . چون محل شهادت علیرضا در ارتفاعات کوه کله قندی بود، پیکر آن شهید و دوستش را توسط اسب به پشت جبهه منتقل کردند و در تاریخ 18 مرداد 1362 پیکر پاک آن شهید و شهید ناصر صداقت طلب را به میگون منتقل و در امامزاده میر سلیم به خاک سپردند. یادش گرامی و راهش پر رهرو باد ( منبع: خواهر شهید)   

برادر جانباز شهید عباس حبیب الله رودباری    

نام : عبّاس حبیب الله رودباری   نام پدر : حبیب الله      عملیات : سومار بمباران شیمیایی

شماره ی شناسنامه : ۲۶        ۸۰ ٪جانبازی

تاریخ تولد : ۱۰/۳/۱۳۲۱

از مرحوم حاج عبّاس حبیب الله رودباری درخواست کردم که قسمتی از زندگینامه اش را برای چاپ در کتاب میگون و حماسه ی هشت سال دفاع مقدّس آماده نماید. متأ سفانه هنگامی نوشتار خودش را آماده نمود که کتاب مورد نظر در دست چاپ قرار داشت. با توجه به اینکه چند سالی درگیر مهاجرت و نقل و مکان از جایی به جای دیگر بودم نتوانستم مطالب مورد نظر را در جایی منعکس نمایم. امروز که این فرصت برایم حاصل شد، قصد داشتم نوشتار را با دست خط خودش و بدون آنکه دخل و تصرّفی صورت گیرد به چاپ برسانم، امّا از آنجایی که در بعضی از جملات و گاهی کلمات مشکل قرائت وجود داشت، رونویسی کردم و حتی الامکان سعی شده است که مطالب با حفظ امانت انشاء گردد.                                      

عبّاس حبیب الله رودباری فرزند حبیب الله دارای شماره ی شناسنامه ۲۶ متولد ۱۳۲۱ صادره از۵  شمیران است. نامبرده در میگون از توابع رودبار قصران متولد و تا ۱۵ سالگی در زیر سایه ی پدر زندگی کرد. دوره ی تحصیلات ابتدایی تا سوم متوسطه را در همان محّل تولد و دوره ی چهارم متوسطه را در تهران به اتمام رساند و موفق به دریافت مدرک دیپلم گردید. در سال ۱۳۳۹ به استخدام ارتش درآمده و در همانجا کلاس های متعدّد تخصصی حسابداری و کلاس های کامل بیهوشی را در بیمارستان ۵۰۲ ارتش گذرانده و پس از دریافت مدارک مورد نظر، به مدّت ۱۵ سال در بیمارستان های تابعه ارتش از جمله 502-۵۰۱-۵۰۵-۵۰۶ انجام وظیفه نمود. پس از آن به مدّت ۵ سال به مشهد مقدّس مهاجرت و در سال ۱۳۵۸ به تهران (بیمارستان خانواده ی ارتش) منتقل گردید.

در سال ۱۳۵۹ به درجه ی ستوان سومی مفتخر و چون دارای مدرک دیپلم بود به درجه ی کارمندی تبدیل و با رتبه ی ۹ مشغول به کار گردید. در تاریخ 15/9/62 همراه با تیم پزشکی به مأموریت سنندج اعزام گردید. از آنجا به اهواز رفت و مدّت ۲۰ روز در آنجا خدمت کرد. پس از آن به چزابه رفت. پس از مدّتی دو کرابشن لولان در خاک عراق انجام و پس از آن به کرمان برگشت و بعد به دزفول و سپس در عملیات کربلای ۳ به حمیدیه ی اهواز و از آنجا به مراغه و در مأموریت های فاو(عملیات کربلای ۵) اعزام و مجدداً به اهواز برگشت. طبق دستور، به عملیات سومار اعزام و در تاریخ ۹/۱۰/۶۵ که کانکس های مربوط به بیمارستان های صحرایی را نصب می کردند، در این زمان بود که مانور عملیاتی عراقی ها شروع شد. ایشان همراه دکترحجرتی، دکتر رستم پور(جرّاح)، آقای کیانی(کمک جراح)، دکترفاضلی (جرّاح) مشغول مداوای بیماران بود که ناگاه صدای غرّش هواپیمای عراقی به گوش رسید. پدافند اطراف موضع شروع به گلوله باران کرد. تعدادی از برادران مجروح و شهید شدند. پس از چندی متوجه شد که هواپیما ها موضع را بمباران شیمایی کردند. نامبرده در حال حرکت  به سمت اطاق عمل بود که ناگاه صدای انفجاری به گوش رسید  و پس از آن دیگر چیزی متوجه نشد. در همین هنگام بود که ایشان را به گیلان غرب منتقل و از آنجا به کرمانشاه و شبانه به استادیوم تختی تهران برده و پس از چند ساعت بعد به بیمارستان خانواده منتقل و تحت درمان قرار گرفت. مدّت چهار ماه زیر نظر پزشکان محترم که از هیچ کاری دریغ نمی کردند بوده و پس از آن طبق نظرات دکتر دزفولیان(جراح)، دکتر بهازند(مدیر)، دکتر مینا( متخصص ریه )، دکتر عظیمی(جراح)، مرحوم دکتر سواد کوهی(جراح مغز و اعصاب)، دکتر رابشکم(متخصص خون) و دکتر درزند که کمال محبّت را نسبت به ایشان انجام داده بودند، وی را به بنیاد جانبازان مرکز معرّفی و طبق نظریه ی شورای عالی پزشکی ارتش و بنیاد جانبازان به درجه ی رفیع جانبازی نائل گشت.        روحش شاد   

شهید عباس قربانی 

شهید عباس قربانی در سال 1345 در میگون بدنیا آمد. وی پس از ورود به مدرسه، تحصیلات خود را در میگون ادامه داد. با آغاز قیام مردمی ملت غیور ایران در سال 1357 فعالانه در تظاهرات و راهپیماییهای مردمی شرکت می جست و همواره از چهره های حاضر در صحنه های مختلف این حرکت عظیم اسلامی بود. پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی (ره) و در لبیک به ندای آن رهبر فرزانه به عضویت در بسیج پایگاه ثارالله میگون در آمد و تا زمان شهادت در آن نهاد حضور چشمگیر و قابل توجه داشت. شهید بزرگوار عباس قربانی در کنار فعالیتهای خود در بسیج همواره به عبادات دینی و وظایف شرعی خود پایبند بود و در نمازهای جمعه و جماعات حضور می یافت. دوستان شهید قربانی او را فردی خنده رو و خوش برخورد می دانستند که همواره آنان را به رعایت اصول شرعی فرا می خواند. او رفتاری در خور تحسین با خانواده و دوستان خود داشت و همواره در مراسم دعای کمیل و زیارت عاشورا شرکت می کرد. شهید عباس قربانی پس از اعزام به جبهه های حق بر علیه باطل توفیق یافت تا در عرصه های مختلف نبرد علیه دشمن نیز حضور یابد و سرانجام همزمان با سال نو در تاریخ 1/1/1365 دعوت حق را لبیک گفت و به وصال یار نائل گشت. پیکر پاک این شهید بزرگوار مدت 15 سال غریبانه در محل جبهه های نبرد باقی ماند تا در سال 1379 کمیته تفحص مفقودین پیکر پاکش را به آغوش میهن اسلامی باز گرداند. پیکر پاک آن شهید با حضور قشرهای مختلف مردم رودبار قصران و خانواده و دوستان  و همچنین جمعی از پرسنل ادارات و نهادها از جمله صدا و سیما و ... تشییع و به خاک سپرده شد. یاد و خاطره تمامی شهداء دفاع مقدس بویژه عباس قربانی گرامی و راهشان پر رهرو باد. (منبع: صفحه 21 نشریه قصران شهرداری اوشان، فشم، میگون – تیر ماه 1381 شماره یکم)   

شهید حمیدرضا ایوب میگونی 

در اوج سپیدی، حضوری سبز را به تماشا نشسته بود. آن روزی که زمین واپسین روزهای سرد زمستانی را تجربه می کرد. 29 بهمن سال 1340، روزی است که هر لحظه خانواده ایوب میگونی به یاد می آورند، ناخودآگاه لبخندی صمیمی چهره شان را گشاده می کند. روزی که تولد اولین فرزند خویش را در خانه ای ساده در محله نارمک تهران جشن گرفته بودند. حمید رضا که آمد، سایه ای از سر و سامان بر سر پدر و مادرش چتر کرد. دستانش کوچک، اما فکر و کارهایش بزرگ بود.

در سالهای تحصیل شاید اگر مدیر مدرسه می دانست که حمید رضا با آن سن و سال  کم، با سیم کشی برق ساختمان ها، کمک به وضعیت اقتصادی خانواده اش میکند، فقط بخاطر ممتاز بودنش در درس و مشق از او تقدیر نمی کرد. بعد از گذشت مدت کوتاهی در سیزده سالگی، دیگر در سیم کشی و برق استادی ماهر شد و به این حرفه هم علاقه داشت. برای همین تصمیم گرفت بعد از پایان دوره راهنمایی، به هنرستان صنعتی برود و رشته برق بخواند تا تئوری را کنار تجربه بنشاند.

او جسمی پر انرژی و نیرومند داشت و علاقه اش به ورزش های رزمی، باعث شد که رشته تکواندو را انتخاب کند و بارها در مسابقات مختلف در سطح آموزشگاهها، محلات و حتی استانی مقام های خوبی کسب کرد. به  پدر و مادر هم می رسید. پدر و مادر  حمیدرضا اهل روستای میگون در شمیرانات بودند و تابستان ها به آنجا میرفتند. در میگون او به مزرعه کشاورزی پدرش میرفت و به او در کارهایی مثل آبیاری و سم پاشی درختان، چیدن میوه و... کمک می کرد. به طبیعت عشق میورزید. کوه پیمایی را هم خیلی دوست داشت میگون که بود هر روز اول صبح حدود یک ساعت کوهپیمایی میکرد. بسیار به نماز اول وقت معتقد بود، سه ماه رجب، شعبان و رمضان را روزه میگرفت. دوستان و هم سن و سالهایش تعجب میکردند وقتی میدیدند که حمید رضا 3 ماه از سال را هم روزه می گیرد، هم کار و هم ورزش میکند. با اینکه از جسم ورزیده و رشیدی برخوردار بود؛ هیچگاه از این ویژگی در جهت منفی استفاده نمیکرد. بسیار خوش خلق و مهربان بود. ادب و تواضع و احترام و مهربانی اش باعث شد تا اطرافیان دل به محبتش بسپارند. مادر بزرگ پیری داشت که با آنها زندگی میکرد، حمید رضا او را بینهایت دوست داشت و به او محبت میکرد و میگفت او برکت خانواده است .

 از اوضاع سیاسی و اجتماعی هم غافل نبود، دوران جوانی و نوجوانی او همزمان با اوج فساد در زمان شاهنشاهی بود. ظلم و فساد رایج، دلش را به درد می آورد. با سکوت میانه خوبی نداشت و نمی توانست با وجود این اوضاع آرام بگیرد. خط فکری  و سیاسی اش را از پیر جماران می گرفت و او را مراد و مرشد خود قرار داد. با کمک دوستان مسجدی اش، اعلامیه پخش می کرد و راهپیمایی راه می انداخت.  هر چند بارها برای این کارهایش بازداشت شد، اما شجاع تر و با اراده تر از آن بود که دست بکشد و شانه خالی کند.

جنگ هم که شروع شد، جزو اولین داوطلبان حضور در جبهه بود و در بسیج ثبت نام کرد، در پادگان امام حسین(ع) آموزش های نظامی  دید و چون فنون رزمی را بخوبی می دانست در پادگان به دیگر داوطلبان نیز آموزش می داد.

سوسنگرد و بستان که به اشغال عراقی ها در آمد، رهسپار آنجا شد و آنجا بود که با گروه شهید چمران آشنا و مدتی با آنها همکاری میکرد. احساس مسئولیت او را ماهها در جبهه نگه داشته بود. بعد از چند ماه حضور در جبهه به تهران  بازگشت. خانواده اش نگران بودند و می خواستند به جبهه برنگردد. اما حمید رضا از فضای معنوی جبهه و از مسئولیتش می گفت. پس از یک هفته به جبهه بازگشت، در جبهه بارها خانواده برایش نامه  فرستادند که بازگردد. اما در جواب با دلداری های حمید رضا و دعوت به آرامش مواجه می شدند. او در جبهه هم به کارهای فرهنگی میپرداخت؛ مثلاً در سومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی زمانی در جبهه رقابیه بود که با همرزمان خود اقدام به برپایی راهپیمایی کردند. این کار با استتقبال بسیجیان در جبهه روبرو شد. بعد از 3 ماه دوباره به تهران بازگشت، به دلیل ویژگیهای خاص اخلاقی حمیدرضا و مهربانیش خانواده نمی خواستند که او را از دست بدهند و هم چنان اصرار به ماندن او میکردند و دیگر نمی گذاشتند به جبهه برود. حمید رضا بی قرار شد و آرام نمی گرفت، به دنبال یک راهی میگشت که باز به جبهه برگردد. فکری به ذهنش رسید؛ این بود که اگر به استخدام ارتش درآید دیگر کسی نمیتواند مانع حضورش در جبهه شود. اینگونه بود که بدون اطلاع خانواده به استخدام ارتش درآمد. پس از استخدام در ارتش برای گذراندن دوره آموزش تخصصی تانک به شیراز رفت. پس از آموزش به عنوان توپچی تانک در لشکر 92 زرهی عازم جبهه شد. پس از مدت کوتاهی، با لیاقت و شجاعتی که حمید رضا از خود نشان داد، توانست از مقامات ارتش درجه ی تشویقی بگیرد.

هنگام عملیات فتح خرمشهر، فرمانده ی تانک( چیفتن ) شد. در یکی از درگیریهایی که با نیروهای بعثی در منطقه ام الرصاص جاده خرمشهر بوجود آمد، نیروهای عراقی تانک او را هدف گرفتند و 2 تن از همرزمان حمیدرضا، درون تانک شهید شدند؛ ولی او زنده ماند. حمید رضا بلا فاصله از تانک بیرون آمد و با آرپی جی همرزم شهیدش، تانک های بعثی ها را هدف گرفت و توانست یکی از آنها را منهدم کند. اما هنگامی که خواست گلوله بعدی را در آر پی جی بگذارد، تیربار دشمن او را از ناحیه گردن و پا مورد هدف قرار داد و اینگونه بود که حمید رضا ایوب میگونی ظهر روز دوازدهم اردیبهشت 1361 مدال سرخ شهادت را کنار دیگر مدال های طلایی زندگی اش آویخت.­­­­ پیکر پاک و مطهرش در قطعه ۲۶ بهشت زهرا به خاک سپرده شد.  "یا لیتنی کنت معکم فافوز فوزا عظیما" (منبع: وبلاگ شهید حمیدرضا ایوبی http://hamidmeygooni.blogfa.com  )  

بسم رب الشهداء والصدیقین

در مسلخ عشق جز نکو را نکشند

با چشمان پاک پشت پرچین شهدا سر بکشیم

آخرین قرار 

تصاویری از شهدای میگون

این تصاویر با عکس های 4×3 و منظره و غیره فرق دارد. خواهشمندم قبل از تماشای این تصاویر کلاه خودت را قاضی کن و با خودت یک چرتکه ای بیانداز که اگر حداقل بعد از انقلاب تا کنون دروغ، غیبت و تهمت در کارنامه اعمالت نبود، نگاه کن. یا اگر با هزار ترفند و شارلاتان کاری و هزار پدر سوخته بازی، برجها را یکی پس از دیگری از زمین در نیاوردی و آسمان همسایه ات که هیچ، حداقل دیوار همسایه ات را خراب نکردی نگاه کن. یا اگر با زر و زور و تزویر به مقام های عالی دست پیدا نکردی، از همین پایین نگاه کن. من که پس از نوشتار، سعی می کنم دیگر نگاه نکنم، چون مقداری خُرده شیشه داشتم. اگر شما خُرده شیشه نداری، نگاه کن. نمی دانم دیگران عوض شدند یا اخلاق من عوض شد. بعضی وقتها آدم در خانه اش هم احساس غریبی می کند. بعضی ها به من ایراد می گیرند و می گویند که تاریخ مصرف آنها تمام شده است. دنیا عوض شده است. دست از این کارها بردارید. این همه اینترنت، سی دی، دی وی دی، ماهواره ، موبایل و غیره روز و شب مردم را اشغال کرده است؛ دیگر کسی برای اینها تره هم خُرد نمی کند. البته ایشان راست می گفت؛ چون خودم هم شاهد بودم. بعضی وقتها در بعضی جمعیتها که تعدادشان هم کم نیست، نماز و روزه و مسجد و منبر که هیچ، اگر حرف راست هم بزنید مورد تمسخر قرار می گیرید. طوری که انگار آدم یک دزدی آشکار انجام داده و بقیه بر و بر نگاه می کنند. بعضی ها هم با این تفکر که از نشانه های دوره آخرالزمان است، خودشان را راضی می کنند. سعی می کنم این آخرین نوشتار من باشد و شهدا را در " قهقهه مستانه شان" و در هنگام تقسیم "عند ربهم یرزقونشان" مزاحم نباشم و بگذارم آنها در قبور مطهرشان آسوده باشند. فقط در پایان از شهدا می خواهم که برای ما دعا کنند.  

                                             

از جمله افتخارات رودبارقصران بالاخص میگون در ارتباط با حفاظت از انقلاب و همچنین دوران دفاع مقدس، ایثارگران هستند. در این وادی شهدا، جانبازان و مفقودین و آزادگان، نمونه بارز این مجاهدتهاست. تعداد 36 شهید، 16 نفر جانباز، 1 نفر مفقودالاثر و 1 نفر آزاده، برگ زرین ایثارگران میگون خواهند بود. اگر چه آمار دقیق در ارتباط با جانبازان نداریم و آنچه به صورت عدد آمده، از روی حدس و گمان است؛ اما هر چه هست برای ما قابل ملاحظه و ارزش است. از تعداد 36 شهید یک نفر در اثر سیل ویرانگر قبل از انقلاب و مربوط به سال 1333، 2 نفر در اثر سانحه غیر از جنگ و انقلاب، یک نفر مفقود الاثر و تعداد 32 نفر شهید دوران دفاع مقدس، که از این تعداد 16 نفر سرباز، 12 نفر بسیجی، 4 نفر سپاهی، 2 نفر درجه دار ارتش، 1 نفر نیروی انتظامی (کمیته انقلاب) و 1 نفر از شهدای بمباران هوایی تهران است. 

شهدا:

سادات محل: مفقود الاثر 1 نفر – شهدای دفاع مقدس 8 نفر

بالامحل: قبل از انقلاب 1 نفر  - شهدای دفاع مقدس 12 نفر

کیا محل: شهدای دفاع مقدس 1 نفر

پائین محل: شهدای دوران انقلاب 4 نفر – شهدای دفاع مقدس 9 نفر

جانبازان:

 بالا محل7 نفر ، سادات محل4 نفر ، پائین محل3 نفر و کیامحل2 نفر

آزاده:

از سادات محل 1 نفر

فرزندان غیور این آب و خاک و شهدای گرانقدر ما در طول هشت سال دفاع مقدس تقریباً در تمامی مناطق جنگی حضور داشته و به فرمان امام خمینی (ره) لبیک گفته و برای حفاظت از کیا، دین، شرف و انسانیت، پاسداران خوبی برای سرافرازی نظام جمهوری اسلامی بوده اند.  

شهدای میگون به ترتیب تاریخ شهادت  

ردیف	اسامی شهدا	تصویر	نام پدر تاریخ تولد	ت. شهادت	محل شهادت	مزار
۱	شهید رمضان سلیمان میگونی		استاد محمد	۳۳/۴/۲۹	میگون(حادثه ی سیل)	میگون
۲	شهید احمد رجبی		حسن 1334	21/11/57	تهران	میگون
۳	شهید حمزه کربلایی محمّدی		1329	۵۹/۲/۲۶	تهران	میگون
۴	شهید یونس کیارستمی		قربانعلی 1341	۵۹/۷/۱۳	اهواز	میگون
۵	شهید سیّد فاضل میر اسماعیلی		1342	۶۱/۲/۱۰	فکه	بهشت زهرا
6	شهید حمید رضا ایوب میگونی		1340	12/2/61	خرمشهر	بهشت زهرا
7	شهید اسماعیل کیارستمی		تقی  1342	-/-/۶۱	شلمچه	بهشت زهرا
8	شهید نعمت الله خوشه ای		1335	۶۱/۸/۲۴	تهران	میگون
9	شهید علی اکبر سالار کیا		زین العابدین 1342	۶۱/۱۲/۱۴	پاسگاه زید عراق	میگون
10	شهید سیّدحسین میرمحمّد میگونی		سید عبدالله 1344	۶۲/۱/۲۲	فکه	میگون
11	شهید سیّد اسماعیل میر اسماعیلی		سید صادق 1335	۶۲/۱/۲۳	شرهانی	میگون
12	شهید رضا فهندژ سعدی		مرتضی 1337	۶۲/۲/۲۴	شرهانی	سعدی شیراز
13	شهید ناصر صداقت طلب		1342	۶۲/۵/۱۰	پادگان حاجی عمران	میگون
14	شهید علیرضا کربلایی علیخانی		شعبان 1342	۶۲/۵/۱3	پادگان حاجی عمران	میگون
15	شهید نبی الله عزیزی هراتی		1341	۶۲/۶/۱۹	پسوه	بهشت زهرا
16	شهید فرهاد کربلایی محمّدی		اسماعیل 1342	۶۲/۶/۲۷	پادگان حاجی عمران	میگون
17	شهید سعید کربلایی علیخانی			۶۲/۱۰/۱۷	شلمچه	بهشت زهرا
18	شهید د اود حسنی		1337	۶۲/۱۲/۱۸	جزیره ی مجنون	بهشت زهرا
19	شهید مسلم سلیمان میگونی		1303	۶۲/۱۲/۲۱	جزیره ی مجنون	میگون
۲۰	شهید رامین رجبی نیا		اسماعیل 1346	۶۳/۷/۱۲	کردستان	بهشت زهرا
۲۱	شهید نبی الله لواسانی		شعبان 1332	۶۴/۳/۵	تهران	میگون
۲۲	شهید غلامعلی محمّدی شاهرخ آبادی		کاظم 1339	18/7/64	کردستان	میگون
۲۳	شهید عبّاس قربانی		حسن 1345	۶۵/۱/۱	پنجوین عراق	بهشت زهرا
۲۴	شهید سیّد باقر میر اسماعیلی		سید عقیل 1345	21/10/65	شلمچه	میگون
۲۵	شهید محمّد حسن (مسعود) رضایی		1341	۶۵/۱۲/۱۴	شلمچه	بهشت زهرا
۲۶	شهید امیر کربلایی محمّدی		قدرت الله 1347	19/1/66	شلمچه	میگون
۲۷	شهید نجفقلی سلیمانی					بهشت زهرا
۲۸	شهید بهروز گشتاسبی		علی 1346	۶۶/۶/۲	ارومیه	میگون
۲۹	شهید رحمت رجبیان		اصغر	۶۷/۴/۳۰		بهشت زهرا
۳۰	شهید سیّد جواد میر محمّد میگونی		1319	۶۷/۴/۳۱	مرصاد تپه سرخ نفت شهر	مفقود الا ثر
۳۱	شهید مرتضی رجب بلوکات		قربان 1344	7/7/67	خرمشهر	بهشت زهرا
۳۲	شهید ولی الله ایوبی		1328	۶۷/۵/۷	اسلام آباد غرب	میگون
۳۳	شهید حسن کربلایی محمّدی		اصغر 1334	۶۸/۶/۳۰	کرمان	میگون
۳۴	شهید جلیل حیدری نوری		1350	۶۹/۱۰/۱۴	اصفهان	بهشت زهرا
۳۵	شهید محمّد علی ایوب میگونی		حجتاله 1346	۷۵/۲/۲۱	میگون	میگون
36	شهید محمد سلیمان میگونی		رمضان	-	میگون	میگون

شهدای میگون با نام پدر شروع و با نام پسر موقتاً خاتمه می یابد. 

شهدای عزیز   

 تا کنون به آنچه در روزهای آغازین انقلاب با شما عهد بسته ام به عهد خود وفادار مانده ام. 

 شما کمکم کنید، از این به بعد هم وفادار بمانم.    

                                    شادی روح شهدا صلوات  

شهدای میگون در تقویم هشت سال دفاع مقدس    

این نوشتار تاریخ شهادت شهدای گرانقدر میگون در تقویم تشریحی دفاع مقدس را نشان می دهد.

عراق از همان ابتدای پیروزی انقلاب، سازماندهی و آموزش کلیه اقدامهای مقدماتی را برای شروع یک تهاجم، آغاز و تمهیدات لازم برای ورود به خاک ایران و اشغال قسمتهایی از آن را مهیا کرده بود.

عراق نزدیک به دو سال، مشغول کار روی عشایر عرب خوزستان بود که با ورودش به خاک کشورمان، بتواند به نفع خود و علیه ما آنان را وارد صحنه کرده و امتیاز سیاسی کسب کند. همزمان با انفجار لوله های نفت، قطارها و اماکن عمومی، ارتش عراق مشغول جاده سازی در مرزها، ساختن پاسگاهها و پایگاههای مورد لزوم و بر پا کردن استحکامات و کار روی نیروهای مسلح برای آماده کردن و تکمیل تجهیزات جنگی خود بود و در طرف مقابل، وضعیت نیروهای خودی نیز قابل توضیح است.

درباره سازمان و توان رزمی ارتش جمهوری اسلامی ایران، می توان گفت که پس از قطع وابستگیهایی که تا عمق استخوان ارتش طاغوت نفوذ کرده بود و نیز تصفیه امرای خائن و سرسپرده آن، نوعی از هم گسیختگی در مجموعه این تشکیلات به وجود آمد. از طرفی شرایط خاص ابتدای انقلاب سبب شده که مرحله دگرگونی و عبور ارتش از دوران انتقال ارتش شاه به ارتش اسلام آنچنان که باید، نگرفته و کار بکندی پیش رود. بعدها با حذف بنی صدر، زمانی که حاکمیت خط امام بر ارتش امکان پذیر شد، دیدیم که به چند نحو تحولات در ارتش آغاز گشت.

از طرفی دیگر، سپاه نیز به طور دائم درگیر با ضد انقلاب بود و فرصت نفس کشیدن برای برپایی یک تشکیلات سازمانی که بتواند جلو تهاجمی نظیر حمله عراق را بگیرد، پیدا نکرد و همچنین برخی خطوط حاکم بر کشور (گروههای لیبرال) برخوردشان با سپاه طوری بود که بیشتر به فکر تضعیف و مسخ هویت آن بودند.

وضع بسیج مبهم بود و با وجودی که خود سپاه، تشکیلات اولیه بسیج را سازماندهی کرده بود، تا مدتها این کشمکش وجود داشت که بسیج به سپاه وابسته باشد یا نه؟ در هر گوشه ای، نیرویی آموزش بسیج را بدون سازمان و تشکیلات مناسبی به عهده داشت. اما بعدها با تلاش فراوان سپاه و همت بعضی عناصر خط امام، بسیج زیر نظر سپاه قرار گرفت.

۵۷/۱۱/۲۱ شهادت احمد رجبی  

۵۹/۲/۲۶ شهادت حمزه کربلایی محمدی

با این مقدمات، ارتش آماده و مجهز عراق، تهاجم خودش را به سراسر مرز ایران آغاز کرد و طبیعی بود که در مراحل ابتدایی، موفق شود پیروزیهایی را کسب و مناطق وسیعی از خاک جمهوری اسلامی را به اشغال خود درآورد.  

۵۹/۶/۱۴ درگیریهایی عراق در غرب شروع شد. 

۵۹/۶/۳۱ جنگ از سوی عراق رسماَ آغاز گردید.

علیرغم ضعف بسیار در تشکیلات نظامی کشور، مردم، با حضور گسترده و روحیه های قوی و انقلابی خود، ماشین جنگی عراق را مجبور کردند تا پیشروی خود را متوقف کند و در همان اوایل جنگ، زمین گیر و حتی از بعضی مناطق هم عقب نشینی نماید. جنگ نیروی ایمان با تانک و زره پوش بود که در واقع همچنین، عامل اصلی توقف عراق محسوب می شد. در این رابطه، حماسه مقاومت در خرمشهر که حدود یک ماه به طول انجامید، قابل ذکر است. در ادامه جنگ شیوه برخورد با دشمن متجاوز متفاوت بود و در صحنه رزم، اشکال مختلفی آزمایش شد و سرانجام موقعیت جنگ چریکی و نامنظم که متکی به نیروی مردمی و افراد مومن بود، نشان داد که جنگ کلاسیک در برابر ارتش قوی و کلاسیک، کارایی ندارد. در نتیجه، مقطع اول، به این صورت و با انجام عملیاتهای محدود موفقیت آمیز که ضمن کسب تجربه، زمینه پیشرفتهای بعدی را فراهم کرده بود، گذشت. 

۵۹/۷/۱۳ شهادت یونس کیارستمی (اهواز)

۵۹/۷/۲۳ عملیات پل نادری: جبهه جنوب – موقعیت غرب دزفول

۵۹/۸/۲۶ عملیات سوسنگرد: جبهه جنوب  - موقعیت شرق سوسنگرد

15 تا 18/10/59 عملیات نصر: جبهه جنوب – موقعیت جنوب کرخه کور – هویزه

19/10 تا 20/11/59 عملیات ضربت ذوالفقار: جبهه غرب – موقعیت غرب صالح آباد

20/10/59 عملیات توکل : جبهه جنوب – موقعیت شمال آبادان

1 تا 9/2/60 عملیات بازی دراز : جبهه غرب – موقعیت غرب سر پل ذهاب

13/2 تا 5/3/60 عملیات امام علی (ع): جبهه جنوب – موقعیت شمال سوسنگرد

21 تا 25/3/60 عملیات فرمانده کل قوا: جبهه جنوب – موقعیت جنوب دارخوئین

11 تا 16/6/60 عملیات رجایی و با هنر: جبهه غرب – موقعیت شمال سر پل ذهاب

● آزادسازی مناطق اشغالی

همانطور که گفته شد، نیروی تعیین کننده در مقطع اول جنگ، نیروهای مردمی بسیج و سپاه بودند. مقابله نیروهای مردمی با تهاجم عراق و کسب تجربه از یک طرف و از طرف دیگر، به وجود آمدن تغییراتی اساسی در ارتش جمهوری اسلامی و محدود شدن دست عناصری چون «مدنی»ها و «بنی صدر»ها از جنگ، جبهه های جنگ را دستخوش تغییراتی اساسی نمود.

نزدیکی ارتش و سپاه و توجه بیشتر مسؤولان نظام، جنگ ابعاد وسیعتری یافت که آغاز لبیک به پیام رهبر کبیر انقلاب، در عملیات «ثامن الائمه» متجلی گشت.

۶۰/۷/۵ عملیات ثامن الائمه: جبهه جنوب – موقعیت شمال آبادان که با هدف شکستن حصر آبادان همراه شد، آغازی بود برای وسعت بخشیدن به جنگ، در راستای بیرون راندن متجاوزین از خاک جمهوری اسلامی، پیروزی رزمندگان در عملیات ثامن الائمه، از یک طرف موجب تقویت روحیه نیروهای خودی بود و از طرفی برای ارتش، مانند شوکی بود که تا آن زمان، انتظار چنین برخوردهایی را از مردم تازه انقلاب کرده نداشت. تا جایی که ابهام پیرامون آینده جنگ، آنان را به تقاضای صلح و پایان جنگ ترغیب کرد. اما مسؤولان نظام جمهوری اسلامی، با موضعی قاطع در برابر هیئتهای صلح، اعلام کردند که ما سرنوشت جنگ را در میدان جنگ تعیین می کنیم. عملیات ثامن الائمه نشان داد که ما می توانیم عملیات گسترده و موفق انجام دهیم. بنابراین استراتژی مشخصی برای جنگ تعیین شد که هدف آن، سقوط صدام یا پذیرش شرایط عادلانه، انسانی و اسلامی ما از طرف عراق و حامیانش بود.

8 تا15/9/60 عملیات طریق القدس : جبهه جنوب – موقعیت غرب سوسنگرد که بر این اساس، طرح هایی انجام شد و بر مبنای آنها عملیاتهای وسیع و موفقی چون «طریق القدس» انجام شد و در چند ماه، علیرغم وسعت عملیاتها، رزمندگان اسلام موفق شدند مناطق وسیعی از سرزمینهای اشغالی، از جمله «بستان» و «خرمشهر» را باز پس گرفته و تلفات زیادی را بر ارتش عراق وارد سازند.

● ورود به خاک عراق

پس از پایان عملیات بیت المقدس و انهدام وسیع نیروهای عراق، رژیم صدام در یک هماهنگی و همفکری نزدیک با آمریکا، طرح جدیدی را در دستور کار قرار داد و آن، مظلوم نمایی به جای رجزخوانی در تبلیغات بود. عقب نشینی از برخی مناطق غرب و استقرار در خطوط پدافندی نزدیک مرز خویش، از جمله اقدامهای صدام برای جلوگیری از تلفات بیشتر بود. همزمان با این اقدامها و در تکمیل آن، آمریکا توسط اسرائیل، درصدد سرکوب مسلمانان جنوب لبنان و فلسطینان برآمد. البته ما هم تا مدتی در دام طرح هماهنگی آمریکا به اسرائیل و رژیم بعثی عراق افتادیم. و از دامه جنگ غلفت ورزیدیم و به وقایع لبنان مشغول شدیم، ولی هشدار حضرت امام (ره)، جو کاذبی را که بار خود ساخته بودیم، شکست.

ادامه جنگ، مستلزم ورود به خاک دشمن بود. گذشته از مرزهای بین المللی و ورود به خاک دشمن، پس از دفع تجاوز، امری بود که از نظر اعتقادی برای رزمندگان اسلام، ابهامی در بر نداشت؛ زیرا که عقب نشینی سراسری دشمن، در پی شکستهای سنگینی که متحمل شدند به منظور معطل کردن ایران، ایجاد شرایط نه صلح و نه جنگ و حاکم ساختن وضعیت فرسایشی در جنگ صورت گرفت.

لازمه حفظ و گسترش ابتکار عمل و برخورداری از روحیه تهاجمی برای اعاده حقوق جمهوری اسلامی، شرایطی بود که اواسط جنگ و ورود به خاک عراق را امکان پذیر می کرد، لذا دلایل زیر برای ورود به خاک عراق مطرح بود:

۱) کشورهای مرتجع منطقه، موقعیت را مغتنم شمرده، طی نامه هایی که با مسؤولان جمهوری اسلامی رد و بدل کردند، در عمل حق جمهوری اسلامی را نادیده گرفته، نسبت به موقعیت مرز ایران، از خود بی اعتنایی نشان می دادند. ورود به خاک عراق، که در حقیقت با هدف پایان دادن به این گونه برخوردها بود.

۲) تنبیه صدام به عنوان متجاوز

۳) تبیین استراتژی «راه قدس از کربلا می گذرد» توسط حضرت امام خمینی (ره)، با اینکه سیر ادامه جنگ از طرف جمهوری اسلامی، با قدرت پیگیری و عملیات رمضان در شرق بصره آغازگر آن بود. در این فاصله، عراق که پس از شکست خرمشهر، اقدام به عقب نشینی کرده بود، موفق شد با استقرار در مواضع مستحکم، موانع و استحکامات شدیدی را ایجاد و خود را برای دفاع در برابر حمله های رزمندگان اسلام آماده کند و در این راستا، وجود کارشناسان خارجی و امکانات ناشی از کمکهای کشورهای منطقه، و ...، تاثیر فراوانی در تقویت ارتش عراق داشت. نیروهای خودی در عملیات رمضان، علیرغم وارد ساختن تلفات سنگین به ارتش دشمن موفق نشدند که زمین قابل توجهی را تصرف نمایند، چرا که ارتش عراق با کاربرد شیوه های جدید، وضعیت متفاوتی را نسبت به قبل ایجاد کرده بود.

عملیات رمضان تجارب جدیدی را برای رزمندگان اسلام در پی داشت. از این پس به دلیل لزوم گسترش توان رزمی و کسب آمادگیهای لازم به منظور ادامه جنگ تا کسب نتایج قطعی از سوی جمهوری اسلامی، زمان مناسب و فرصت کافی مورد نیاز بود. در عین حال، برای جلوگیری از رکود عملیاتهای محدودی پیش بینی شد؛ که عبارت بودند از:

20/9 تا 6/10/60 عملیات مطلع الفجر: جبهه غرب – موقعیت شمال گیلان غرب و جنوب سر پل ذهاب

12 و 13/10/60 عملیات محمد رسول الله(ص): جبهه شمال غرب – موقعیت غرب و شمال نوسود

2 تا 10/1/60 عملیات فتح المبین: جبهه جنوب – موقعیت غرب شوش و دزفول

۶۱/۱/۲۱ شهادت سید فاضل میر اسماعیلی (فکه)

12/2/61 شهادت حمید رضا ایوب میگونی (خرمشهر)

۶۱/۰/۰ شهادت اسماعیل کیارستمی (شلمچه)

10/2 تا 3/3/61 عملیات بیت المقدس: جبهه جنوب – موقعیت غرب کارون

22/4 تا 7/5/61 عملیات رمضان: جبهه جنوب – موقعیت شرق بصره

9 تا 13/7/61 عملیات مسلم بن عقیل : جبهه غرب – موقعیت غرب سومار

10 تا 20/8/61 عملیات محرم: جبهه جنوب – موقعیت جنوب موسیان

۶۱/۸/۲۴ شهادت نعمت الله خوشه ای(تهران)

17 تا 21/11/61 عملیات والفجر مقدماتی: جبهه جنوب – موقعیت جنوب فکه

۶۱/۱۲/۱۴ شهادت علی اکبر سالارکیا (پادگان زید عراق)

21 تا 28/1/62 عملیات والفجر 1 : جبهه جنوب – موقعیت شمال فکه

۶۲/۱/۲۲ شهادت سید حسین میر محمدی(فکه)

۶۲/۱/۲۳ شهادت سید اسماعیل میر اسماعیلی (شرهانی)

29/4 تا 13/5/62 عملیات والفجر ۲ : جبهه شمال غرب – غرب پیران شهر

7 تا 20/5/62 عملیات والفجر 3 : جبهه غرب – موقعیت مهران

۶۲/۵/۱۰ شهادت ناصر صداقت طلب (پادگان حاجی عمران)

 ۶۲/۵/۱۲ شهادت علیرضا کربلایی علیخانی (پادگان حاجی عمران)

۶۲/۶/۱۹ شهادت نبی الله عزیزی هراتی (پسوه)

۶۲/۶/۲۷ شهادت فرهاد کربلایی محمدی (پادگان حاجی عمران)

27/7 تا 30/8/62 عملیات والفجر ۴: جبهه غرب – موقعیت شمال مریوان

۶۲/۱۰/۱۷ شهادت سعید کربلایی علیخانی(شلمچه)

27/11/62 والفجر ۵ : در محور پنجوین،

۶۲/۱۲/۲والفجر ۶ : در محور دهلران و مهران.

در پی این عملیات ها پیروزی های ارزشمندی، چه در تصرف مناطقی از خاک دشمن (والفجر ۲و۴)، چه در آزاد سازی مناطقی از خاک جمهوری اسلامی (از جمله والفجر ۳ که منجر به آزادسازی مهران شد) و چه در وارد ساختن تلفات بر پیکر ارتش عراق، به دست آمد.

3 تا 22/12/62 عملیات خیبر: جبهه جنوب – موقعیت هورالهویزه

پس از عملیاتهای والفجر از سوی سپاه، طرح انجام عملیات در هورالهویزه آماده شد و تحت عنوان عملیات «خیبر» انجام گردید. در نتیجه این عملیات، علاوه بر وارد آوردن تلفات زیاد بر عراق، جزایر «مجنون» که از اهمیت سیاسی، نظامی، اقتصادی برخوردار بود، به تصرف رزمندگان اسلامی درآمد. اهمیت عملیات «خیبر»، با توجه به تاثیری که در ابعاد خارجی داشت، بیش از پیش جلوه کرد.

۶۲/۱۲/۱۸ شهادت داود حسنی (جزیره مجنون)

۶۲/۱۲/۲۱ شهادت مسلم سلیمانی (جزیره مجنون)

پس از این عملیات، فشار اقتصادی و تحریم فروش سلاح به ایران آغاز شد. در مقطع یاد شده، تلاش جدید غرب، بعدی تازه به جنگ بخشید. بدین معنا که پس از عیان شدن ناتوانی نظامی عراق در مقابل حرکتهای غیرقابل پیش بینی و عمده تاکتیهای ویژه رزمندگان، استکبار جهانی به منظور ممانعت از به هم خوردن معامله نظامی حاکم بر جنگ، اقدام به تقویت عراق، با تکنولوژی پیشرفته، بویژه نیروی هوایی، نمود. در پی آن، عراق تلاش فزایندهای را به منظور تحت الشعاع قرار دادن پیروزیهای نظامی ایران، با دست یازیدن به جنگ نفتکشها در خلیج فارس آغاز کرد.

26 تا 30/7/63 عملیات عاشورا: جبهه غرب – موقعیت جنوب سومار

۶۳/۷/۱۲ شهادت رامین رجبی نیا (کردستان)

19 تا 26/12/63 عملیات بدر: جبهه جنوب – موقعیت هورالهویزه

 یک سال بعد، رزمندگان اسلام جنگ در هور را دوباره آزمایش و عملیات گسترده بدر را آغاز کردند. در این عملیات، علیرغم ناکامی در بدست آوردن اهداف، به انهدام نیروی دشمن قناعت شد و در بعد خارجی، بازتاب فراوانی بر جای گذاشت.

ابعاد و ویژگیهای عملیات بدر، عراق را به عکس العملی غیر از آنچه تا آن زمان در جنگ مرسوم بود، واداشت. بدین معنا که همزمان با عملیات، حمله های هوایی خود به تهران را آغاز کرد. دشمن در واقع هدفی را که از به راه اندازی جنگ نفتکشها در خلیج فارس (از نظر اقتصادی) داشت، با تهاجم به شهرهای غیرنظامی، دنبال کرد. در مقطع یاد شده، ضمن اینکه در جهه نیز بمبارانهای وسیع شیمیایی به راه انداخت، انتقال جنگ را رزم زمینی به هوا و مناطق مسکونی، نمایانگر شکل جدید در جنگ بود که طبعاً در رویارویی با دشمن در ابعاد جدید تدبیر مقابله به مثل پرتاب موشک به شهرهای عراق، انتخاب و انجام شد.

۶۴/۳/۵ شهادت نبی الله لواسانی (تهران – حمله عراق به شهرها)

ترسیم دورنمای جنگ شهرها و سایر فشارهای وارده به جمهوری اسلامی، سبب شد حضرت امام (ره) موضعگیری «جنگ جنگ تا رفع فتنه» را اتخاذ نمایند و با بیان جنگ تا آخرین خانه و آخرین نفر، استراتژی ادامه نبرد را تبیین کردند.

نیروهای نظامی بر تدابیر جدید، مستلزم به طراحی و اجرای عملیاتهای نظامی شدند. در این رابطه، به دلیل شرایط و ویژگیهای خاص جنگ، لازم بود تغییراتی در روند جنگ، در بعد پشتیبانی سازمان رزم، ایجاد شود، تا به دست آمدن شرایط لازم امکان غلبه بر دشمن فراهم آید. به دست آوردن این شرایط، مستلزم زمان بود، لذا بار دیگر انجام عملیات محدود در دستور قرار گرفت و ظرف چند ماه از سال ۱۳۶۴ (پس از عملیات بدر) عملیاتهای متعددی انجام شد.  

انجام عملیات محدود که از یک طرف جذب نیروهای مردمی و افزایش تجارب یگانهای عمل کننده را در برداشت، این فرصت را به فرماندهان داد تا مقدمات عملیات مهم و اساسی خود را با این پوشش انجام و برای تصرف «فاو» آماده شوند. منطقه عملیاتی فاو، به دلیل موقعیت جغرافیایی آن، اهمیت ویژه ای داشت. تسلط بر شمال خلیج فارس، هم مرزی با کشور کویت و وجود منابع و تاسیسات نفتی مهم، از جمله این موارد است.

24/4 تا 18/6/64 عملیات قادر: جبهه شمال غرب – امتداد مرز استان آذربایجان و عراق

۶۴/۸/۱۸ شهادت غلامعلی شاهرخ آبادی (کردستان)

30/11/64 تا 9/2/65عملیات والفجر ۸ : جبهه جنوب – موقعیت جنوب آبادان

5 تا 9/12/64 عملیات والفجر 9 : جبهه شمال غرب – موقعیت شرق سلیمانیه

انجام عملیات و پیروزی در تصرف فاو، در واقع نتیجه یک سری ابتکارها و تدابیری بود که همواره با جایگزین کردن پارامترهایی چون انتخاب نوع زمین، استفاده از اصل غافلگیری و ... به مشکلات و کمبودها فایق آمده و سرانجام پیروزی عظیمی را با حداقل امکانات و در برابر ارتش بمراتب قویتر و مجهزتر به دست آورد و علیرغم تلاش دیوانه وار دشمن در بازپس گیری آن، رزمندگان آن را حفظ نموده و شدیدترین ضربات را به پیکر دشمن وارد ساختند، تا جایی که در این زمینه تعبیری چون شکسته شدن کمر ارتش عراق شنیده می شد. اعتراف بعدی دشمن به بیش از ۵۲ هزار کشته عراقی در این عملیات، مبین اهمیت این پیروزی است. عملیات والفجر ۸ بار دیگر صحنه نبرد را به نفع جمهوری اسلامی تغییر داد و در واقع آغازی شد برای دور جدید برتری نسبی خودی در جنگ، که طبعاً دشمنان دچار هراس شده، جمهوری اسلامی ایران را از افزایش حمله ها به مراکز اقتصادی، بخصوص جزایر نفتی از جمله خارک و توطئه های کاهش قیمت نفت، بیشتر در فشار قرار دارند. ارتش عراق که قادر نبود فاو را باز پس گیرد، با اتخاذ استراتژیهای دفاع متحرک، دست به تعرضاتی هر چند ضعیف زد که نقطه اوج این تحرکات، تصرف شهر مهران بود.

۶۵/۱/۱ شهادت عباس قربانی (پنجوین عراق)

رزمندگان اسلام با جدی گرفتن تحرکات دشمن، به مقابله برخاستند. در این میان، عمق جلوگیری از این پیشروی، مناطق مذکور دوباره بازپس گرفته شد و عملیاتهایی چون :

9 تا 19/4/65 عملیات کربلای ۱ : جبهه غرب – موقعیت مهران که منجر به آزادسازی شهر مهران شد.

10 تا 11/6/65 عملیات کربلای ۲ : جبهه شمال غرب – موقعیت غرب پادگان حاجی عمران

این عملیات در منطقه حاج عمران انجام گرفت که بار دیگر امکان ترکتازی از دشمن سلب شد و رزمندگان دوباره ابتکار عمل را در دست گرفتند.

۶۵/۰/۰عملیات کربلای 3: در ادامه کاربرد ابتکارها و نوآوریها در جنگ، از جمله انهدام تاسیسات نفتی «الامیه» در مرکز خلیج فارس طی عملیات کربلای ۳، بار دیگر در سال ۱۳۶۵ جمهوری اسلامی عامل جدیدی را وارد صحنه نبرد کرد که رژیم عراق را درگیر معضل تازهای ساخت. جنگ نامنظم در عمق خاک عراق- در جبهه های غرب و شمال غرب- به عنوان یک حرکت جدید، جنگ را وارد ابعادی فراتر از گذشته کرد و جمهوری اسلامی را به طور مستقیم در معادلات داخلی عراق دخیل کرد. اتحادیه میهنی کردستان عراق که بخش وسیعی از منطقه کردنشین شمال عراق را تحت نفوذ و تسلط دارد، پس از ناامید شدن از مذاکره با صدام، دوباره سیاستی قهرآمیز علیه رژیم عراق اتخاذ کرد و تمایل زیادی برای نزدیکی بیشتر با جمهوری اسلامی ایران نشان داد. از طرفی، سپاه پاسداران، با تشکیل قرارگاه «رمضان» به برنامه ریزی حرکت نامنظم در داخل عراق پرداخته بودند و همکاری این اتحادیه، می توانست در راستای حرکت قرارگاه رمضان مفید و موثر باشد. کوهستانها و تاسیسات نفتی کرکوک، میدان این آزمایش و آغاز این حرکت بود که در قالب عملیات فتح ۱ شکل گرفت و نتیجه ای بسیار مثبت داشت. از یک سو، قابلیت، کارآیی و شجاعت نیروهای نامنظم سپاه از سوی دیگر، توانایی و میزان کارآیی اتحادیه، در این همکاری مشخص شد.

19 و 20/7/65 عملیات فتح ۱ : جبهه شمال غرب – موقعیت کرکوک

این عملیات که با مقدماتی بس دشوار توام بود، رزمندگان موفق شدند ضمن انتقال سلاحهایی چون خمپاره و مینی کاتیوشا به عمق مواضع دشمن، تاسیسات و مراکز مهم کرکوک را از نزدیک زیر گلوله گرفته و خسارتهای قابل توجهی به رژیم بعثی وارد کردند. دشمن تصور میکرد این حرکت از سوی هواپیماهای جمهوری اسلامی انجام گرفته و حضور چنین نیرویی در عمیق خاک خود را تصور نمیکرد.

به هر حال عملیات فتح ۱ و پیروزی آن، مقدمه ای بر عملیات دیگر والفجر در عمق خاک دشمن شد و سرانجام تهدید جدی دشمن از این ناحیه. در خلال حرکتهای محدود، طراحی عملیات اصلی، بعد از والفجر ۸ آغاز شد و این بار حرکتی گسترده در منطقه «ابوالخصیب» و «شلمچه» در دستور کار قرار گرفت.

3 تا 5/10/65 عملیات کربلای 4: جبهه جنوب – موقعیت جنوب و غرب خرمشهر

 پس از نزدیک به هشت ماه تلاش بی وقفه در کسب شرایط و آمادگی لازم، عملیات کربلای ۴ با عبور از اروندرود به اجرا درآمد. این عملیات در جنوب خرمشهر و با اهدافی چون ابوالخصیب انجام گرفت؛ اما به دلیل وجود مشکلات عدیده و همچنین هوشیاری دشمن، نیروهای اسلام موفق به حفظ مناطق متفرقه نشده، بناچار پس از انهدام دشمن، به مواضع اولیه بازگشتند.

19/10 تا 4/12/65 عملیات کربلای 5: جبهه جنوب – موقعیت شلمچه

انجام عملیات کربلای ۵ در محور شلمچه که پانزده روز پس از عملیات کربلای ۴، آغاز شد، تا اندازه های زیادی انتظارات مردم را برآورده کرد؛ زیرا این عملیات با بیش از پانزده شبانه روز درگیری مداوم، مقاومت و جنگندگی نیروهای اسلام در شرایط بسیار مشکل منطقه و در هم پیچیده شدن دژهای مستحکم و به رغم خود آنان غیر قابل نفوذ دشمن، یکی از بزرگترین نبردهای تمام دوران جنگ تحمیلی محسوب می شود. اما بیشتر از انعکاس داخلی، اهمیت مطلب در نزد کارشناسان و تحلیلگران نظامی، بازگو کننده عظمت کاری است که در کربلای ۵ و منطقه شلمچه انجام گرفت. گذشته از نقش اساسی عملیات کربلای ۵ در پیدایش یک امکان جدید، برای اجرای آتش حجیم و در پی درپی روی شهر بصره، همزمان با جنگ شهرها، تلاش و انهدام قسمت دیگری از ارتش عراق، حتی وسیعتر از عملیات فاو، از جمله دستاوردهای مهم نظامی کربلای ۵ است. بازتاب عملیات کربلای ۵ در ابعاد خارجی، بسیار گسترده بود.

عراق می دید که در مهمترین جبهه، شکستهایی را متحمل شده و رزمندگان اسلام به بصره نزدیکتر می شوند، به جنگ شهرها و حمله های هوایی خود به مراکز اقتصادی در دریا شدت بخشید و از یک طرف کشورهای منطقه و همینطور ابرقدرتهای شرق و غرب، در صدد برآمدند مقدمات آتش بس را به منظور جلوگیری از ادامه پیشروی نیروهای جمهوری اسلامی آماده کنند و از طرف دیگر، اقدام به حضور گسترده تر از پیش در خلیج فارس و درگیریهایی به بهانه حمایت از نفتکشها نمودند.

۶۵/۱۰/۲۱ شهادت سید باقر میر اسماعیلی (شلمچه)

۶۵/۱۲/۱۴ شهادت محمد حسن(مسعود) رضایی (شلمچه)

۶۶/۱/۲۱ شهادت امیر کربلایی محمدی (شلمچه) 

۰۰/۰/۰ شهادت نجفقلی سلیمانی

پس از عملیات والفجر ۸، بخصوص عملیات اخیر در شلمچه (کربلای ۵)، مسئله جنگ در دریا، اهمیت خاصی پیدا کرد و به دلیل آنکه حمله های عراق افزایش چشمگیری پیدا کرد، به گونه ای که سیاستمداران نظام را دچار اختلال می کرد. از این رو جمهوری اسلامی تصمیم گرفت که با مسئله دریا، فعالتر برخورد نماید، که به دنبال آن ماموریت مقابله به مثل، به طور جدی تر، به نیروی دریای سپاه و ارتش واگذار شد. در این بین، نیروی دریای نوپای سپاه، نقش فعالتری را به دلیل دارا بودن ویژگیهای خاص، برخوردار بود.

پس از این مقطع کوتاه، به دنبال تصمیم آمریکا مبنی بر اسکورت نفتکشهای کویتی و اعلام حضور در خلیج فارس و نیز نصب پرچم شوروی سابق روی نفتکش کویتی، جنگ خلیج فارس شکل حادتری به خود گرفت و عملاً عملیاتهای زمینی تحت الشعاع درگیری های دریایی قرار گرفت.

مرحله دوم این مقطع، درگیری تام و تمام نظام با آمریکا بود.

۶۶/۵/۲ ورود آمریکا به خلیج فارس:  پس از ورود آمریکا به خلیج فارس، کشتی آمریکایی «بریجتون» آسیب دید. پس از حادثه بریجتون، آمریکا در صدد تلافی برآمد و با نیروهای ایران درگیر شد. اما در ادامه عملیات زمینی، باید گفت که پس از عملیات کربلای ۵ و انجام حرکتهایی در ادامه و تثبیت آن، فرماندهان نظامی دریافتند که به طور موقت ادامه جنگ به جبهه های جنوب، نتیجه ای نخواهد داشت، لذا متوجه جبهه های غرب شدند. البته زمینه های آن با انجام عملیاتهایی چون فتح و همکاری با گروههای معارض عراقی، تا حدودی ایجاد شد. در نتیجه، یگانهای سپاه، به غرب منتقل شدند.

23 و 24/10/65 عملیات کربلای 6: جبهه غرب – موقعیت نفت شهر

13 تا 17/12/65 عملیات کربلای 7: جبهه شمال غرب – موقعیت غرب پادگان حاجی عمران

18 تا 22/1/66 عملیات کربلای 8: جبهه جنوب – موقعیت شلمچه

25/1 تا 5/2/66 عملیات کربلای ۱۰: جبهه غرب – موقعیت شمال سلیمانیه

این عملیات به عنوان اولین حرکت، با اهدافی مشخص در محور «مامووت» انجام گرفت.

در همین سال، نیروی بعثی با بهره گیری از عوامل مزدور مناطق، جبهه های جدیدی را در برابر سپاه اسلام، در نقاط مختلف مرزی گشودند. انجام چند حرکت نظامی مشترک توسط عراق و منافقان در جنوب و مهران، همراه با جاسوسی گسترده منافقان و اقدامهای این گروهک خبیث به عنوان ستون پنجم دشمن، از ویژگیهای طرحهای استکبار در این دوره است.

21/3/تا 5/4/66 عملیات نصر ۴ : جبهه غرب – موقعیت شمال سلیمانیه

14 و 15 /5/66 عملیات نصر 7: جبهه شمال غرب – موقعیت غرب سردشت

۶۶/۶/۲ شهادت بهروز گشتاسب میگونی(ارومیه)

29/8 تا 5/9/66 عملیات نصر ۸ : جبهه شمال غرب – غرب ماووت

15/10 تا 2/11/66 عملیات بیت المقدس ۲ : جبهه شمال غرب – موقعیت غرب ماووت

24 تا 29/12/66 عملیات بیت المقدس 3 : جبهه شمال غرب – موقعیت جنوب ماووت

این عملیاتها که بعضاً در اوج سرما و یخبندان انجام می گرفت، منجر به تصرف شهر مامووت و تسلط بر مناطق مهم و استراتژیک گشت و چشم انداز مناسبی را برای ادامه جنگ در این محور ایجاد نمود که البته در ادامه، به دلیل موانع طبیعی و بروز مشکلات عدیده این حرکت کند شد.

24 تا 29/12/66 عملیات والفجر 10: جبهه شمال غرب – موقعیت غرب نوسود

 در همین راستا و برای ایجاد گشایش در جبهه مامووت، منطقه حلبچه مورد توجه قرار گرفت، که طرحی با نام والفجر ۱۰ به اجرا در آمد. نیروهای خودی در عملیات ۱۰ علیرغم وجود سرما و یخبندان، با اتخاذ تدابیری مبتنی بر کسب تجارب جدید، موفق شدند ضمن تصرف منطقه ای وسیع از خاک عراق، شهرهای حلبچه «سیدصادق» و «خورمال» را آزاد و شمار زیادی از دشمن را نابود کرده یا به اسارت گرفتند. در این عملیات، یکی از فجیعترین اقدامها از سوی دشمن بعث عراق انجام شد و آن بمباران وسیع شیمیایی شهر حلبچه و اطراف آن بود که منجر به کشته شدن هزاران نفر از مردم بیگناه حلبچه گردید.

5 تا 9/1/67 عملیات بیت المقدس 4: جبهه شمال غرب – موقعیت جنوب دریاچه دربندیجان

26 و 27/2/67 عملیات بیت المقدس 6: جبهه شمال غرب – موقعیت غرب ماووت

22 تا 25/3/67 عملیات بیت المقدس 7: جبهه جنوب – موقعیت شلمچه

● تعرض عراق- پذیرش قطعنامه

اساساً فرماندهان نظامی به دلیل دو هدف اساسی، دست به تغییر استراتژی نظامی و انتقال جنگ از جنوب به غرب زدند؛ یکی داشتن اهدافی مهم در جبهه های غرب کشور و امکان استفاده از ابتکارهای جدید و بخصوص به کارگیری نیروهای معارض عراقی و دیگری جاکن کردن دشمن از جبهه های جنوب. اقدامها و تحولات پایانی جنگ نشان داد که ارتش عراق نیز تدابیری برای خود اندیشیده و در مواقعی در دام نیروهای جمهوری اسلامی نیفتاده است. در واقع عراق از جنوب جاکن نشد؛ بلکه ارتش عراق بنا بر تجارب به دست آمده، بخصوص پس از کسب تجربه ها در حرکتهای موسوم به «استراتژی دفاع متحرک» برنامه ریزی دراز مدتی را پس از والفجر ۸ آغاز کرده بود.

۶۷/۱/۲۸با انجام عملیات والفجر ۱۰ از طرف جمهوری اسلامی و اشتغال یگانهای اصلی ما در آن منطقه، ارتش عراق علیرغم انتظار ما به جای صرف نیروی خود در حلبچه، مهیای انجام تعرضی در فاو شد که در نهایت به دلیل زیادی، از جمله کمکهای خارجی و به کارگیری وسیع سلاح شیمیایی، منجر به باز پس گیری فاو شد.

۶۷/۳/۴ ارتش عراق با این حرکت موفقیت آمیز و با کسب روحیه، برای بدست آوردن ابتکار عمل و به انفعال کشاندن نیروهای جمهوری اسلامی، به عملیاتهای خود ادامه داد که از آن جمله در محور شلمچه  دست به پیشروی زد.

۶۷/۳/۲۱ تعرض عراق به منطقه ماووت .

۶۷/۳/۲۹ تعرض عراق به شهر مهران . 

نیروهای خودی، به دلیل بروز مشکلات متعدد، فاقد حرکات کافی در برخورد با دشمن بودند، و برای کسب حداقل توان، بناچار عقب نشینی از ماووت و حلبچه را در دستور کار خود قرار دادند تا از تعرضات دشمن و تصرف مجدد خاک جمهوری اسلامی جلوگیری شود.

۶۷/۴/۴ ارتش عراق نیز به تعرضات خود ادامه و در انتها جزیره مجنون و ارتفاعات شاخ شمیران و ... را نیز تصرف کرد. عراق به اینها اکتفا نکرد؛ بلکه تعرضات خود را وسعت داد و از این پس، در محورهای شمال خرمشهر و جنوب اهواز، همچنین در دشت عباس، اقدام به پیشروی گستردهای نمود.

۶۷/۴/۳۰ شهادت رحمت رجبیان

۶۷/۴/۳۱ شهادت سید جواد میر محمد میگونی (تپه سرخ نفت شهر) عملیات مرصاد

ایجاد روحیه ای تازه در بین مردم، بار دیگر سیل مردم را به جبهه در پی داشت. بار دیگر حضور گسترده مردم و مقاومت آنان، نه تنها مانع از ادامه پیشروی دشمن شد؛ که او را وادار به عقب نشینی نیز نمود. در عین حال موضوع بمبارانهای وسیع شیمیایی جبهه خودی توسط دشمن بعثی استمرار داشت. آمریکا در خلیج فارس (ساقط کردن هواپیمای مسافربری ایران و شهادت ۲۹۰ انسان بی گناه) ابعاد وحشتناکی به خود گرفت. در کنار آن، اخبار دیگری که جسته و گریخته به دست مسؤولان نظام می رسید، ضرورت بازنگری اساسی نسبت به استراتژی ادامه نبرد نظامی را مطرح ساخت. بر همین اساس بود که سرانجام به دنبال جمع بندی نظرات مسؤولان جمهوری اسلامی ایران، حضرت امام (ره) پذیرش قطعنامه ۵۹۸ را مبنی بر آغاز آتش بس بین ایران و عراق اعلام کرد.

توطئه هماهنگ عراق و ابرقدرتها در ادامه جنگ، علیرغم پذیرش قطعنامه ۵۹۸ ادامه یافت و اینبار با حرکتهای نظامی منافقان در محور قصر شیرین و اسلام آباد متجلی شد، که در نهایت برخورد قاطع نیروهای اسلام، سبب شد تا ضمن انهدام وسیعی از منافقان، نه تنها این توطئه بشدت سرکوب شود؛ بلکه به نیروهای دشمن تفهیم گردد که هرگونه ماجراجویی تازه، گرداب جدیدی همانند سالهای آغاز جنگ برای آنان ایجاد خواهد کرد.

۶۷/۵/۷ شهادت مرتضی رجب بلوکات (خرمشهر)

۶۷/۵/۷ شهادت ولی الله ایوبی (اسلام آباد غرب) عملیات مرصاد

۶۸/۶/۳۰ شهادت حسن کربلایی محمدی

۶۹/۱۰/۱۴ شهادت جلیل حیدری نوری

۷۵/۲/۲۱ شهادت برادر جانبازمحمد علی ایوبی

.../.../89 شهادت برادر جانباز حاج محمد سلیمان میگونی

(منابع تقویم جنگ : وبلاگ دانا نیوز – راسخون – شاهدان زمان) 

اشعار مربوط به سنگ قبور برخی از شهدای میگون 

سنگ قبور شهدا باید تا جایی که امکان دارد به همان شکل اولیه باقی بماند. این سنگ ها هم یک یادگاری از دفاع مقدس هست و هم یک ارزش معنوی دارد.  شعرهایی که در آن زمان و در آن بحبوحه ی خون و مرگ و عصبانیت انتخاب گردید شاید امروزه برای ما چندان مهم نباشد، اما می تواند یادگاری مهم برای آیندگان باشد.     

شهید احمد رجبی

ای نازنین برادر با جان برابرم

احمد هنوز  رفتن تو نیست باورم

دیدم به چشم خویش، تن پر زخون تو

افتاده بود پیکر تو در برابرم

در راه انقلاب چو گردیده ای  شهید

این خود یک افتخار بود بهر مادرم

** ** **

شهید بهروز گشتاسب میگونی

ببوسم دستت ای مادر که پروردی مرا آزاد

بیا با ما تماشا کن که فرزندت شده داماد

به حجله می روم شادان ولی زخمی به تن دارم

به جای رخت دامادی لباس خون به تن دارم

** ** **

شهید امیرکربلایی محمدی                                       

به راه مکتب و دینم فدا کردم جوانی  را

به آگاهی پسندیدم  بهشت  جاودانی  را

بگو بر مادر خوبم شهید هرگز نمی میرد

ره عشق شهادت را زمولایم علی گیرم

** ** **

شهید غلامعلی شاهرخ آبادی

آسمان ای آسمان مشکن چنین بال وپرم

بال و پر دیگر چرا  ویرانه  کردی  پیکرم

آنقدر  در  کشتی  عشقت  نشینم  مادرم

یا به ساحل می رسم یا غرق دریا می شوم

** ** **

شهید نبی اله لواسانی

بیایید بیایید که گلزار دمیده است

بیایید بیایید که دلدار رسیده است

بیارید به یکبار همه جان وجهان را

به خورشید سپارید که خوش تیغ کشیده است

بر آن زشت بخندید که او ناز نماید

بر آن یار بگریید که از یار بریده  است

چه روزست وچه روزیست چنین رو قیامت

مگر نامه اعمال ز آفاق بریده است

بگویید  دهلها و دگر  هیچ  مگویید

چه جای دل وعقل است که جان نیز رمیده است

** ** **

شهید مسلم سلیمان میگونی

رفتی از دیده وداغت به دل ماست هنوز

هر طرف می نگرم روی تو پیداست هنوز

ای خاک تیره پدر ما را عزیز  دار

این نور چشم ماست که در بر گرفته ای

** ** **

شهید فرهاد کربلایی محمدی

تو ای مادر مکن زاری که من اکنون بسی شادم

نمردم زنده می باشم بود رنج تو در یادم

همانا شیر پاک تو مرا جانباز

پرورده که جان خویش را در راه قران و وطن دادم

** ** **

شهید علیرضا کربلایی علیخانی

اساس خلقت جهان عشق است

عشقی جز عشق حسین نیست

** ** **

شهید ناصر صداقت طلب

به فرمان حقیقت رفتم اندر خاک با شادی

که تا بیرون کشم از قعر ظلمت دین وآزادی

** ** **

شهید سید اسماعیل میر اسماعیلی

ای  شهیدی که به خون خفته و گلگون کفنی

ای عزیزی که به خون غرقه  به عشق  وطنی

ای جوانی که در آزادی ایران عزیز

چهره گلگونی و خندانی و خونین بدنی

شرط آن بود که در حجله بختت به سعادت برسی

قسمت این شد که در سنگر اسلام به شهادت برسی

** ** **

شهید علی اکبر سالارکیا

ای  شهیدی که به خون خفته و گلگون کفنی

ای عزیزی که به خون غرقه به عشق  وطنی

ای جوانی که در آزادی ایران عزیز

چهره گلگونی و خندانی و خونین بدنی

شرط آن بود که در حجله بختت به سعادت برسی

قسمت این شد که در سنگر اسلام به شهادت برسی

** ** **

شهید یونس کیارستمی

موج موج خزر از سوگ سیه پوشانند

بیشه دلگیر گیاهان همه خاموشانند

چه بهاری ا ست خدا را که در این دشت ملال

لاله ها آیینه خون سیاوشانند

آن فرو ریخته گلهای پریشان در  باد

گرمی جام شهادت همه مدهوشانند

باز در مقدم خونین تو ای روح  بهار

تا نگویند که از یاد فراموشانند

** ** **

شهید نعمت الله خوشه ای

باز کن در باغبان من مرد گلچین نیستم

من گلی در دست دارم محتاج هر گل نیستم

گر چه دور هر گلی خار است اما

دست من خار نیست چون گل زیستم

بخاک ار چکد خون ما ز قلب پاک

خمینی  خمینی  نویسد   به  خاک

** ** **

شهید عباس قربانی

خوشا آنان که در این عرصه خاک

چو خورشیدی درخشیدند ورفتند

خوشا آنان که در راه شهادت

به خون خویش غلطیدند و رفتند

** ** **

شهید حسن کربلایی محمد میگونی

ای شهیدی که به خون خفته وگلگون کفنی

ای عزیز که به خون غرقه زعشق وطنی

ای جوانی که در آزادی ایران عزیز

چهره  گلگونی و خندانی و خونین بدنی

سینه چاک تو را دید چو مادر خندید

پدرت گفت بنازم که تو فرزند منی

** ** **

شهید ولی اله ایوبی

طنین نعره ام بر پاست مادر

تفنگم بر زمین تنهاست مادر

غریبانه نمردم در بیابان

سرم بر دامن مولاست مادر

به راه میهن و دینم  فدا کردم  جوان  را

به  آگاهی پسندیدم بهشت جاودانی را

بگو بر مادر خوبم شهید هرگز نمی میرد

ره عشق وشهادت را زمولایم علی گیرم

** ** **

شهید محمد علی ایوبی

ببوسم دستت ای مادر که پروردی مرا آزاد

بیا با ما تماشا کن که فرزندت شده داماد

به حجله می روم شادان ولی زخمی به تن دارم

به جای رخت دامادی لباس خون به تن دارم

                                      یاد همه ی شهدا بخیر و راهشان پر رهرو باد

شهید سرگرد چترباز جان الله جیرودی

بسم رب الشهداء و الصدیقین      

جمعه به همراه خانواده جهت فاتحه خوانی به دارالرحمه شیراز رفتیم. در حال قدم زدن روی مزار شهدا

 بودیم که ناگاه چشممان به مزاری افتاد که خاطره رودبارقصران و دوره سربازی و چتربازی و جیرود در ذهنمان زنده شد. نمی دانستم این شهید عزیز و از فامیل های مادربزرگ در شیراز مدفون است. فاتحه ای تلاوت کردیم و کلیه نوشته های روی مزارش را یادداشت کردم. مزارش درست در راستای مزار خلبان دلیر اسلام شهید عباس دوران قرار دارد.

شهید سرگرد چترباز جان الله جیرودی جمعی تیپ 55 هوابرد شیراز

فرزند: حیدر

تاریخ تولد:1323

تاریخ شهادت: 24/10/65

 محل شهادت: جبهه سومار در عملیات کربلای 6

  

شعر روی سنگ مزار شهید

ای که امروز دل خاک خفته دور از وطنی

نام تو در دل من مانده به هر انجمنی

تو شهید وطن و کشور اکنون

خفته ای در دل این خاک چون گلگون کفنی

خیز از جای تو جیرودی من از دل خاک

چون تو مونس من همدم من جان منی

خیز فرمانده که گردان تو بی افسر شد

گوی با همسر خود این دم آخر سخنی 

یادش گرامی باد