زنده یاد جانباز شهید حاج محمد سلیمان میگونی

پسر دایی مادرم بود. از بچگی با اخلاق و رفتار و منش و مردانگی او آشنا بودم. مدام به دیدار فامیل و آشنایان می رفت. امکان نداشت مشکلی برای یکی از بستگان بوجود بیاید و او حضور نداشته باشد. در تمامی شادی و غمها حاضر و ناظر و همدرد و همسو بود. یادم هست یک شب مثل شیر غرّان در پشت بام ما حاضر شد. دور تا دور خانه ما را مورد بازدید قرار داد. طاقت نیاورد و درب خانه ما را کوبید. بیدار شدیم و به سمت در رفتیم. دیدیم دایی پشت در ایستاده است. گفتیم دایی این وقت شب اینجا چه می کنید. گفت: امامزاده بودم صدای جر و بحث و درگیری شنیدم ، گفتم شاید از خانه شما باشد، طاقت نیاورده و به اینجا آمدم تا ببینم کسی با شما کاری نداشته باشد. اگر مشکلی برای ما بوجود می آمد و یا اگر میهمانی داشتیم و یا اگر ولیمه، عروسی و از این قبیل کارها بود ایشان حضوری پر رنگ تر از همه داشتند.از ابتدای ورود مدعوین جلوی در می ایستادند و بر همه کارها نظارت داشتند. تا انتهای مجلس چیزی نمی خوردند. وقتی میهمانان خداحافظی می کردند و می رفتند و تمامی ظرفها شسته و رفته می شد با التماس بزرگان مقداری غذا می خوردند. هیچگاه پیش نیامده حتی برای یکبار من از ایشان نامهربانی دیده باشم. همیشه با لبخند با ما برخورد می کرد. وقتی به خانه اش وارد می شدیم، تا آخرین لحظه به ما محبت می کرد. اخلاق و رفتار و منش وی همانند پدر شهیدش بود. پدرش در جنگ شهید نشده بود. سیل ویرانگری که حدود 60 سال قبل در میگون جاری شد، خسارات جانی و مالی فراوانی را به میگون وارد ساخت. پدر ایشان مرحوم رمضان سلیمان میگونی برای نجات تعدادی از افراد که در بستر رودخانه گرفتار شدند وارد رودخانه شده بود. پس ار اینکه افراد محاصره شده در آب را نجات می دهد برای خروج خودش به درختی آویزان و پس از چندی تلاش برای نجات خودش بالاخره تسلیم امواج آب شده و جان به جان آفرین تقدیم و به عنوان کسی بود که اولین نام شهید را بر روی مزار خود زینت داده است. 

جناب حاج محمد سلیمان میگونی هم از این جرگه و از این اصل و نسب بود.انگاری این پدر و پسر از مردن تو رختخواب وحشت داشتند. او از سیلی خوردگان دوران آشوب قبل از انقلاب در دانشگاه تهران هم بود. بعد از انقلاب هم در تمامی صحنه های انقلاب حضوری پر رنگ داشت. با شروع جنگ تحمیلی به صفوف رزمندگان اسلام پیوست. بارها و بارها از اداره برق تهران که محل کار ایشان بود به جبهه اعزام گردید. تعداد اعزامهای وی به حدی بود که بیشترین حضور داوطلبانه در جبهه را در بین رزمندگان رودبارقصران داشت. در یکی از این حضورها در جبهه گلوله ای در کنارش منفجر و موج آن باعث می شود که ایشان مدتها از این موج احساس ناراحتی می کرد. همین اثر موج تا آخر عمر نازنینش وی را آزار می داد. خداوند روح بزرگ ایشان را قرین رحمت قرار بدهد.  

این شعر از وبلاگ سرداران شهید مازندران گرفته شد.

اتل متل یه قصه/از غربت یه دایی/جانباز هشت سال جنگ/موجی و شیمیایی /خسته و دل شکسته/همیشه سرفه می کرد/میخندید اما آروم/به خود می پیچید از درد/دایی جونم تو خونه/نور نگاه ما بود/بعد بابای خوبم/پشت و پناه ما بود/توی خونه با اینکه/جای بابام خالی بود/اما با دایی جونم/زندگیمون عالی بود/تو جبهه با هم بودن/خردل اونارو سوزوند/بابای من شهید شد/داییم به یادگار موند/موج که اونو میگیره/خونه به هم میریزه/داد میکشه بخوابید/نوبت سینه خیزه/یا خیلی آروم میره/نقشه جنگ میکشه/برای غافلگیری/طرحی قشنگ میکشه/یه شب که موج گرفتش/همه توی خواب بودیم/بی تاب بود اما همه/توی خواب ناب بودیم/بی تاب وپر تلاطم/هی بی قراری میکرد/با سر میزد تو دیوار/هی گریه زاری میکرد/نمی بینی چه سخته/بعد جبهه ها جدل/جنگ با بد حجابی/با سی دی مبتذل/نمی بینی چه سخته/بعد جبهه ها فریاد/نبرد با بی غیرت/نبرد با اعتیاد/نمی بینی چه سخته/بعد جبهه ها نبرد/شناسایی دشمن/تمیز مرد و نامرد/
حاجی نیستی ببینی/جوونو قرتی کردن/اونو به جای مسجد/مشغول پارتی کردن/
حاجی نیستی ببینی/به ماها نیش می زنن/به عشقمون می خندن/طعنه به ریش می زنن/حاجی نیستی ببینی/یه عده ای کمونیست /میگن زمان جنگ نیست/میگن شهید الگو نیست/حاجی نیستی ببینی/چفیه عار و ننگ شد/مانتوها کوتاه شدن/بد حجابی قشنگ شد/حاجی نیستی ببینی/یه عده دلسنگ شدن/یه عده غرق دنیا/پشیمون از جنگ شدن/حاجی میخوام دلم رو/پر از شقایق کنم/از غصه ها بمیرم/دلم میخواد دق کنم/
حال دایی که خوب شد/ماجرا رو که فهمید/با شرمندگی گفتش/منو باید ببخشید/
این اواخر دایی جون/ذره ذره آب می شد/میسوختش و میساختش/عینهو آفتاب شد/خیلی وقتا دایی جون/شبا تا صبح بیدار بود/توی قفس پرنده/همش فکر فرار بود/یه شب که رفتیم هیئت/روضه کوچه خوندن/از حضرت فاطمه/قلب اونو سوزوندن/روضه رسید به اوجش/غربت و خوب حس میکرد/سیلی و کوچه و در/با دست بسته مرد/رفتش تو حال سجده/از ته دل گریه کرد/هم نوای عرشیا/ناله کشید از این درد/وقتی تموم شد هیئت/دیدیم دایی افتاده/انگار که بیست ساله که/دایی جونم جون داده/هرچی تکونش دادیم/هیچ تکونی ندیدیم/هر چی صداش می کردیم/صدایی نشنیدیم/رسوندیمش به اورژانش/دکترا گفتن مرده/داد کشیدم دروغه/دایی من نمرده/پا شو بریم به خونه/مامان چشم انتظاره/بعد بابا به جز تو/پناهگاهی نداره/آره داییم راحت شد/از دست بی وفاها/با غصه و خون دل/دق کردش از جفاها/به تشییعش اومدن/مسئولای زیادی/هرکدوم از مسئولا/می کردن از اون یادی 

پایگاه اینترنتی کربلای ۱۱۰

                     

در سوگ رحلت پدر شهید

                                                در سوگ رحلت پدر شهید 

                                                   پیر مرد شبیه باران بود

                                           وقتی می بارید، نعمتی شایان بود

                                                    امروز در بین ما نیست

                                            پیر مردی با عبایی نازک و مشکی

                                            کلاه مخملی  و آن هم مشکی بود

                                                  عینک ذره بینی بر چشم 

                                                با تسبیح و عصایی در دست 

                                             شال سبزی به کمر و گردن داشت

                                                    پشت و رویش یکی بود

                                        از هر فاصله و در هر زاویه قابل شناخت بود

                                                مشخصات دیگری هم داشت

                                                نمازش بی جماعت محال بود 

                                                    امروز در بین ما نیست

                                                دلمان برایش تنگ می شود

                                                 برای نمازی که بی ریا بود

                                         با صدای بلند ، لهجه ای شیرین داشت

                                             سید مسلم پدر شهید هم بود

                                       یاد خود و یاد شهیدش به خیر و نیکی باد

                                      کاش ما هم حیات و مماتی چنین داشتیم

                                              روز تشییعش هم باران می بارید

                                                     پیر مرد شبیه باران بود

                                             وقتی می بارید نعمتی شایان بود

پریروز پیر شهرک سعدی جناب سید مسلم حسینی سعدی پدر بزرگوار شهید سید ابراهیم حسینی چشم از دنیا فرو بست. دیروز در هوای بارانی مردم ایشان را از پشت باغ دلگشا تا قبرستان محله تشییع کردند و امروز هم به مناسبت سوم و هفتمین روز این مرحوم مراسم مردانه در مسجد جامع سعدی و زنانه در فاطمیه برگزار می شود. هیچکس درشهرک سعدی نیست که ایشان را نشناسد. مرحوم سید مسلم حسینی از کسانی بود که در غیاب روحانی، پیش نمازی مساجد جامع و حضرت زهرا(س) را بر عهده می گرفت. آن مرحوم با کهولت سنی که داشت هیچگاه مسجد را ترک نمی کرد. از نقاط مثبت دیگر وی خاضع بودن، بیهوده سخن نگفتن، غیبت نکردن و در مجموع انسانی بود که همه شهرک از او به نیکی یاد می کنند.امیدواریم که خداوند تبارک و تعالی درجات این مومن را متعالی و به خانواده آن مرحوم صبر جمیل عطا بفرماید.

 

 

روحش شاد و یادش گرامی باد

و باز هم در باره شهدا

                  باز هم در باره شهدا 

 

       کوه قلعه بندر(فهندژ) سعدی شیراز۱۳۸۷

 ---------------------------------------- 

 اجرای سرود درمراسم شب هفت شهید یونس کیارستمی 

               در مسجد جامع میگون ۱۳۵۸

مراسم نماز برای شهید علیرضا کربلایی علیخانی و شهید  

ناصر صداقت طلب در محوطه امامزاده سید میر سلیم میگون  

  

 روز دوازدهم بهمن(ورود حضرت امام خمینی ) در بهشت زهرا

                    اهالی میگون۱۳۵۷

  

 عصر روز ۱۱ بهمن ماه ۱۳۵۷ جناب آقای محمد سالارکیا پلاکاردی از طرف اهالی میگون تهیه و به من گفت چون قرار است من به همراه بچه های کمیته شمیران در مراسم استقبال حضور داشته باشم شما این پلاکارد را به  بهشت زهرا ببرید.پلاکارد تصویری بزرگ از حضرت امام خمینی(ره)و تصاویری از دکتر شریعتی و امام موسی صدر چاپ و با خطی درشت اسم اهالی میگون نوشته شده بود. من هم قبول کردم و روز ۱۲ بهمن بعد از نماز صبح جهت شرکت در مراسم استقبال به ایستگاه میگون رفتم . در آنجا عده ای از بچه ها جمع شده بودند. همانگونه که در عکس مشاهده می کنید نشسته از راست: جواد رجبی - رحمت سلیمانی - فیض اله پناهی - ایوبی و ایستاده از راست:سید رضا میر محمدی - فرامرز سالارکیا - حاج اصغر کربلایی محمدی - کاظم سالارکیا - خودم و پرویز پناهی یادم هست از سه راهی تهرانپارس تا بهشت زهرا پیاده رفتیم.غریبه هایی هم در عکس مشاهده می شوند.این عکس یک ساعت قبل از رسیدن حضرت امام در بهشت زهرا گرفته شده است.

پنجمین یادواره بزرگ یکصد و چهل شهید شهرک سعدی شیراز

پنجمین یادواره بزرگ یکصد و چهل شهید شهرک سعدی شیراز 

 

 

 

السلام   علیک    یا   رسول   الله   (ص)     السلام علیک یا ابا محمد یا حسن ابن علی(ع)

السلام علیک یا ثامن الحجج یا علی ابن موسی الرضا(ع) 

" وگویی خون شهیدان ما امتداد خون پاک شهیدان کربلاست "   امام خمینی(رضوان الله علیهم) 

در دهه پر فروغ فجر انقلاب اسلامی و دهه آخر ماه صفر مراسم غبار روبی و عطر افشانی و گلباران قبور مطهر شهداء شهرک سعدی و تجلیل از خانواده های محترم شهدا و شرکت کنندگان در مراسم پر شکوه لاله های سرخ دعوت بعمل می آید.  

زمان : پنجشنبه 14/11/89 ساعت 15 بعدازظهر

مکان : حسینیه گلزار شهدای شهرک سعدی 

با حضور مداح اهلبیت(ع): حاج احمد خلف زاده ( از اهواز) 

از طرف:

هیئت امناء و کانون فرهنگی پایگاه مقاومت حسینیه گلزار شهدای شهرک سعدی

پایگاههای مقاومت و هیات مذهبی شهرک سعدی

حوزه 2 مقاومت امام حسن مجتبی(ع) و پایگاههای تحت پوشش

ناحیه مقاومت سپاه احمد بن موسی (ع)

بنیاد شهید و امور ایثارگران شیراز

کنگره سرداران 14 هزار شهید استان فارس

بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس

موقوفه حاج حسنعلی نصیرالملک