دیدار مردمی استاندار محترم فارس با اهالی شهرک سعدی در مسجد جامع

     ظهر روز دوشنبه 23/4/93 مصادف با شانزدهم ماه مبارک رمضان دکتر احمدی میهمان ویژه نمازگزاران مسجد جامع سعدی بود. در این مراسم بعد از نماز جماعت ظهر و عصر که با امامت حضرت حجه الاسلام والمسلمین حاج آقا مرادی که از همراهان دکتر احمدی بودند اقامه و سپس جناب آقای هاجری حضور استاندار فارس و همراهان را خیرمقدم گفتند. در ادامه بیانات خودشان، روی دو مسئله تاکید داشتند. یکی مربوط به زمین های موقوفه ی شهرک سعدی و دیگر نابسامانی های عمرانی اطراف آرامگاه بود. سپس آقای احمدی با اهمیت موضوع رمضان و اینکه خداوند در قرآن فرمود: شب قدر از هزار ماه برتر است و اگر جمع و تفریق کنیم 83 سال می شود و این در مورد کشورهایی همانند ژاپن که امید به زندگی دارند یک عمر مفید برای انسان ها است. روی همین اصل اگر خداوند اعمال ما را مورد قبول خودش قرار بدهد، یک عمر با سعادت زندگی کرده ایم. جناب استاندار در ادامه صحبت هایش به شهرک سعدی اشاره کرد و گفت: علیرغم این که کارهای عمرانی صورت گرفته است جا دارد که بیشتر مورد توجه قرار بگیرد و چنین مکانی که باغ دلگشا و آرامگاه سعدی در دل آن قرار دارد و مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی هم هست باید بیش از پیش رسیدگی شود. ایشان با تایید صحبت های آقای هاجری که از اعضای شورای اسلامی شیراز هم هستند؛ فرمود: مسئله ی وقف یادداشت شد و مجدانه پیگیری خواهند نمود. در این دیدار پرسش و پاسخ های کتبی و شفاهی هم انجام شد که یکی از این پرسش ها مربوط به شکایات تعدادی از نمایندگاه مسکن مهر فرهنگیان شهرک امام رضا (ع) لپویی بود که جناب استاندار با توضیحاتی که در این زمینه داده بودند قول پیگیری را هم دادند. مزاحمت صدای بلندگوهای مساجد برای همسایگان، وضعیت نابسامان کوچه و پس کوچه های شهرک سعدی و ... از دیگر مواردی بودند که مردم به عنوان سوال با استاندار در میان گذاشتند و جناب آقای خداشناس معاونت اجرایی شهرداری منطقه 3 هم در جلسه حضور داشت که موارد مربوط به عمرانی کوچه ها و میادین را یادداشت کردند تا برطرف نمایند.

انشاءالله

تجمع عظیم حجاب و عفاف در شیراز

 

     در این تجمع که بانوان محجبه برگزار کننده آن بودند با راهپیمایی و تجمع خودشان در برخی از نقاط شهر شیراز و بخصوص شهرک سعدی تفسیر عملی آیات کلام الله مجید را برپا کردند. شرکت کنندگان در این تجمع و راهپیمایی  در پانزدهم ماه مبارک رمضان با دهان روزه  یزاری خودشان را از افراد بدحجاب و بی حجاب جامعه اعلام فرمودند. برخی از زنان و دختران به نوعی با رفتارهایی که از خودشان نشان می دهند بی بند باری را به حد اعلای خود رساندند. گاهی در کوچه و پس کوچه و در معابر و خیابان ها با افرادی برخورد می کنیم که انگار نه انگار در کشور جمهوری اسلامی قدم می زنند. انگاری در خیابان های لس آنجلس و یا در کوچه های دبی و ترکیه قدم می زنند. آنان گوی سبقت را از بی بند و باری قبل از انقلاب ربوده اند. صد رحمت به دوره قبل از انقلاب که صنوف زنان مشکل دار  هم همانند صنف بازار آهن و کفش و دیگر کالاهای تجاری در مکان های خاص بود. چند روز پیش دو سه ساعتی در پارک خلد برین با دوستی قرار داشتم. در این چند ساعت رفتارهایی در پارک دیدم که شاید در روزگار عمرم  و آن هم در ماه روزه و صیام در هیچ کجا ندیده بودم. دولت محترم باید در این زمینه فکری بکند. یا خود کاری بکند و یا  سررشته ی امور را به همان برادران بسیج بسپارد تا همانند اوان انقلاب جامعه را از آلودگی ها پاک کنند. دست روی دست گذاشتن جامعه را به بیراهه می کشد.

تپه نوردی تا پای قلعه های فهندژ در یک صبح جمعه همراه با برخی اعضاء گروه تعزیه چهارده معصوم (ع)

     امروز از ساعت 30/6 دقیقه صبح همراه با برخی از اعضای گروه تعزیه چهارده معصوم (ع) شیراز به ارتفاعات کوه فهندژ سعدی رفتیم. در این صعود چند ساعته حاج عبدالصمد فهندژ سعدی، حاج اصغر علی ویسی، مهدی دهقان، محمد اکبرآبادی، علی اکبرآبادی، حجت شعبانی، قاسم فهندژ سعدی، سید علیرضا حسینی و ارشیا علی ویسی حضور داشتند. ارتفاع گرفتن و از بلندی های اطراف بالا رفتن چه به صورت حرفه ای و چه به صورت غیر حرفه ای ورزشی است که انسان را شاد و با نشاط می کند. بچه ها همگی صبحانه آورده بودند و در کنار منبع آب قدیمی زیر سایه های درختانی که شمالی ترین قسمت کوه فهندژ را سرسبزی می دهند بساط سفره را پهن کردیم و یک صبحانه ای نوش جان کردیم. تعدادی از جوانان هم انگاری شب هنگام در آن بلندی اتراق کرده بودند و هنگامی که با آنها برخورد کرده بودیم درخواب بودند. یک دسته از خانواده هم آمده بودند. بعد از صبحانه به کنار قلعه ها رفتیم. نرسیده به قلعه ها اکبرآبادی ها به همراه ارشیا علی ویسی برخی از متنهای دوطفلان را تمرین کرده بودند. قدم به قدم خودمان را به پای قلعه ها رساندیم. قلعه ها تجسم تاریخ هزاران ساله ای است که امروزه آدم با دیدن آنها اشک در چشمانش حلقه می زند. چرا برای بازسازی آن اقدام نمی کنند پرسش آن را باید از میراث فرهنگی پرسید. اگر خرج کردن برای یک چنین ابنیه هایی لازم نیست پس چرا اصفهان به آتشگاه خودش اهمیت می دهد. مجموعه چاه ها هم همینطور است. چاه هایی که می تواند همراه با قلعه های دوقلو یک مجموعه گردشگری جذابی باشد تا هم گردشگران از آنها استفاده نمایند و هم یک منبع اشتغالزایی ایجاد شود. چاه قلعه بندر اگر چه با یک بتون آهنی پوشیده شده است، چاه های دختر و پیرزن هم در قفس هایی قرار گرفته اند تا شاید آیندگان برای آنها تصمیم بگیرند. فعلاً از ما کاری ساخته نیست.