پرستش

خدایا ، تو را تا  نبینم ، پرستش نمی کنم

خدایا ،رد پایت هیچ ، تا پاهایت را نبینم پرستش محال است

خدایا ،از این بنده ات نخواه که کر و کور  و لال سر به سجده برم

خدایا ،زر پرستان زر را دیده اند و به ارزش آن پی برده اند ، زور پرستان میوه ظلم را چشیده اند ،تزویر کاران تمام اهدافشان را در آن می بینند ، با همه این احوال من تو را می بینم ،در روشن ترین ساعات روز و در تاریکترین شبها

خدایا ،من تو را در شبنم می بینم ، که به گل لطافت می دهد

خدایا ، من تو را در آب می بینم که به هستی ، هستی می بخشد

خدایا ،

         می گویند ،

                       می توان تو را در گل سرخ دید

                                       اما من ،

                                                 در همه گلها تو را می بینم .

تنها ترین عاشق

 تنها ترین عاشق

عشق در روز دیده و در شب تعریف می شود . 

در روشنایی تثبیت و در تاریکی حل می شود . 

به چه زبانی باید گفت ؟ در کجا باید فریاد زد ؟  

با کدام چاقو و قمه و قداره و شمشیر وتیر و تفنگ باید فهماند ؟ 

آی مردم بدانید ، من عاشق ترین عاشقان روی زمین هستم . 

دست راستم فرهاد و دست چپم مجنون .  

در بیا بان گام بر می دارم و در کوه با تیشه در پی عشقم ، که نا گاه فریادی می شنوم در شب ، که بخوان ! تمام وجودم در آن تنها یی به لرزه در می آید. 

گفتم که خواب می بینم . صدا و صدا و صدا همواره می گوید بخوان . 

من که بلد نیستم عشق را بخوانم .اما این عشق خواندنی است .خوا ندنی تر از هر رمان شیرین .خواندنی تر از هر شعر زیبا .

در طول تاریخ افرادی بودند که بخوانند ، اگر چه خواندن هم نمی دانستند . ابراهیم ،نوح ،عیسی ، موسی ومحمد (ص) اینگونه بودند .آنها عشق را خواندند و شهدا در تمام طول تاریخ معنا کردند .

ماه من...

 ماه من...

دلم خوش بود غروب که می شد مثل ماه بالای سرم می ایستادی و زل می زدی تو چشام و یه چیزهایی زمزمه می کردی و من نمی فهمیدم ،

اما وقتی لبهاتو غنچه می کردی می فهمیدم که هنوز هم در گوشه ای از کره خاکی تو جایی برای فرود دارم .

من هم در زیر پرتو نورت به تو می نگریستم ودردل غوغایی داشتم ، و سعی می کردم با ایماء واشاره بهت بگم. چند روزی است که به انتظارغروب می نشینم ، اما ازماه گردون من خبری نیست. نمی دانم در گردش منظومه خللی ایجاد گردید ویا از مدار منظومه خارج شدی .

من ازپلکان نردبانی شکل نیمه شکسته به زحمت بالا می آیم تا در پشت بام خانه ام هیبت رعنای تو را ببینم ، اما انگاری پرده های ابر ما نندت را کنار نمی زنی تارخ زیبای تو را ببینم، و یا آنقدرسنگین شده ای که مبلمان خانه ات اجازه نمی دهند به سختی از تو دل بکنند، و یا اینکه خاطر ما ازنظرت محو شده است .         

لااقل رسم ورسومات همسایگی را بجای آور . سلام که نمی کنی هیچ ، سلام ما را هم بی پاسخ می گذاری و به سرعت از کنارم عبور می کنی، نکنه روزی وسط خیابان دست به کاری بزنم و بچه های محل بی خبر از همه چیز فکرهای بدی بکنند و شهره شهر شوم .

ماه من مثل همیشه طلوع کن، روزه هایم را با ساعت هلالی ات تنظیم کن .

انتظار

                                               انتظار   

                                                      

                                                         چشم ها در انتظار 

                                                           قلب در طپش 

                                            گوش ها به انتظار شندیدن صدای درب 

                                          چه حس عجیبی به من دست می دهد. 

                                                 لحظه ها به کندی می گذرند. 

      آیا می شود برای یک بار هم که شده چشم های زیبایی که برایم نقاشی کرده اند، ببینم.  

                               آیا گوش های من عمری دارند که صدای تو را بشنوند.  

                          آیا می شود فقط و فقط برای یکبار هم که شده به پایت بیفتم.  

         آیا می شود عطر تو را که سالیان درازی در فضای روحانی خانه ام معطر شده ببویم. 

                                                          آه چه زیباست!  

         آن لحظه ای که تو را در آغوش بگیرم و با نگاهم نا ملایمات زمانه را برایت بازگو کنم. 

                                                      آمدنت حتمی است.  

  دیدنت یقین است، اما چشم ما پر ز غبار است.   باید صبر کنم تا با گلاب چشم ها را بشویم. 

                          بستر آماده است، ناله ها مهیا است. دیگر توان دوریت را ندارم.  

                                 بیا به خانه ام و فکر کن فقیری را نوازش می کنی.  

                                      بیا به خانه ام و یک شب میهمان من شو. 

                                                  بیا تا زندگی را بفهمم،  

                                                  بیا تا امید را درک کنم.   

                                                   والله علیم حکیم

سعید فهندژی سعدی

بدون ذکر منبع شرعاً جایز نیست