شهدای میگون

شهدای میگون

تجربه دیروز. استفاده امروز . و امید به آینده
شهدای میگون

شهدای میگون

تجربه دیروز. استفاده امروز . و امید به آینده

انتظار

                                               انتظار   

                                                      

                                                         چشم ها در انتظار 

                                                           قلب در طپش 

                                            گوش ها به انتظار شندیدن صدای درب 

                                          چه حس عجیبی به من دست می دهد. 

                                                 لحظه ها به کندی می گذرند. 

      آیا می شود برای یک بار هم که شده چشم های زیبایی که برایم نقاشی کرده اند، ببینم.  

                               آیا گوش های من عمری دارند که صدای تو را بشنوند.  

                          آیا می شود فقط و فقط برای یکبار هم که شده به پایت بیفتم.  

         آیا می شود عطر تو را که سالیان درازی در فضای روحانی خانه ام معطر شده ببویم. 

                                                          آه چه زیباست!  

         آن لحظه ای که تو را در آغوش بگیرم و با نگاهم نا ملایمات زمانه را برایت بازگو کنم. 

                                                      آمدنت حتمی است.  

  دیدنت یقین است، اما چشم ما پر ز غبار است.   باید صبر کنم تا با گلاب چشم ها را بشویم. 

                          بستر آماده است، ناله ها مهیا است. دیگر توان دوریت را ندارم.  

                                 بیا به خانه ام و فکر کن فقیری را نوازش می کنی.  

                                      بیا به خانه ام و یک شب میهمان من شو. 

                                                  بیا تا زندگی را بفهمم،  

                                                  بیا تا امید را درک کنم.   

                                                   والله علیم حکیم

سعید فهندژی سعدی

بدون ذکر منبع شرعاً جایز نیست
نظرات 0 + ارسال نظر
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد