گذری بر تاریخ و جغرافیای میگون(راهها و ارتباطات)

راهها و ارتباطات

راههای قدیم و جدید رودبارقصران 

"منطقه رودبارقصران به علت کوهستانی و دارا بودن دامنه های صخره ای، شیب دار و صعب العبور، از زمانهای گذشته عبور و مرور در این منطقه سخت و دشوار بوده است. به همین دلیل حاکمان وقت نمی توانستند جلوی طغیان اهالی این منطقه را بگیرند. همواره با گرفتن وثیقه ای آنها را مطیع خودشان قرار می دادند. تا زمانی که ری شهری آباد بود تولیدات باغی این منطقه به شهر ری منتقل می شد. پس از ویرانی شهر ری جهت امرار معاش برخی از باغات به زمینهای کشاورزی تبدیل شد. در گذشته راههایی وجود داشت که تهران را از طریق رودبارقصران به مازندران وصل می کرد. با ابزار و وسایلی که برای راهسازی در آن زمان بکار می رفت، ایجاد چند محور مواصلاتی که تهران را به شمال پیوند بدهد، کاری بس عظیم، سترگ و قابل بررسی است.

1 – راه تهران – گردنه قوچک – لشکرک – اوشان – آهار – شهرستانک – دوآب – کندوان – مازندران: اگر چه در منابع تاریخی از این راه نامی برده نشده است، اما وجود آتشگاه در محل گردنه آهار- فشم که در کنار آن واقع شده، قدمت این راه را ثابت می کند. این راه در اوایل سلطنت ناصرالدین شاه مورد مرمت کلی قرار گرفت. شاخه ای از این راه از آهار به آثار باستانی شکراب می رود.

2 – راه قله هرز به شمیران: به فرمان ناصرالدین شاه قاجار راهی از حاجی آباد نزدیک اوشان از قله هرز به شمیران ساخته شد که آن را راه شاهی یا شاهراه می خواندند. ظاهراً از همین کوره راهها بود که مهاجمان به قلعه ها هجوم می آوردند.

3 – راه سفیدآب لار به گرمابدر: به فرمان ناصرالدین شاه در سال 1287 هجری قمری از محل سفیدآب لار تا روستای گرمابدر به طول 6 کیلومتر و از گرمابدر از راه فشم تا کوه قله هرز که 18 کیلومتر است راه دولتی ساختند.

4 – راه گرمابدر به نور: از کوه سونک در شمال لار راه دیگری است که رودبارقصران را به مازندران می پیوندد. راهی است مشهور به سوتک که از سمت گرمابدر به نور می رسد. البته این راهها مالرو بوده و امروزه تا حدودی عریض و مسطح شده است. 

 5 – راه تهران – گردنه قوچک – لشکرک – اوشان – میگون – دربندسر – دامنه کوه گاجره – دیزین – مازندران: امروزه این راه به جاده تهران - شمشک معروف است. راههای فرعی دیگری هم وجود دارند که به این راهها متصل شده و جزء شعبات آن محسوب شده و می شوند. 

جاده تهران – شمشک 

در سالهای بین 1300 تا 1310 شمسی اداره طرق و شوراع اقدام به احداث راه ماشین رو بین تهران و شمشک نمود. جاده اصلی که از زردبند شروع و تا دیزین ادامه دارد، در زمان پهلوی اول با نقشه دکتر حسابی و صرفاً جهت بهره برداری از زغال سنگ شمشک تعمیر و تعریض و ساخته شد. این جاده با ابزارهای ساده از جمله بیل و کلنگ و دیلم و پتک و با دست و بازوی مردانی که برخی از آنان در همین جاده جان به جان آفرین تقدیم کردند و با قلدری رضا خان دیواره های صخره ای تنگه میگون شکافته و مورد بهره برداری قرار گرفت. راه شوسه و باریک بود و به علت سفتی و کوهستانی بودن منطقه در 3 سال طول کشید. این راه از جاده آبعلی از نزدیکی سرخه حصار آغاز گردید و در آنجا از راه گردنه هزار دره به لشکرک و سپس به شمشک ادامه یافت. از آن به بعد شاخه های فرعی متعدّد از این راه به سوی دیگر نقاط کشیده شده است. در ادامه این جاده به دیزین و گچسر می رسد.

راههای موجود

فاصله اولین روستا زردبند تا تهران حدود 29 کیلومتر است. فاصله تهران تا اوشان که اولین نقطه شهری محسوب می شود حدود 40 کیلومتر و دورترین نقطه شهری یعنی میگون در حدود 49 کیلومتر می رسد. شریان اصلی و فرعی راه رودبار قصران از ۵ محور به تهران متصل می شود.

از پنج محور ذیل می توان از تهران وارد میگون و بالعکس شد.

1 – میگون – فشم – اوشان - رودک – لشکرک – گردنه هزار دره – تلو – آزمایش – سه راهی تهرانپارس

2 – میگون – فشم – اوشان – رودک – لشکرک – لواسان کوچک – لواسان بزرگ – سد لتیان – جاجرود – سه راهی تهران پارس

3 – میگون – فشم – امامه – راحت آباد – لواسان کوچک – لشکرک – تهران

4 – میگون – فشم – اوشان - رودک – لشکرک – گردنه قوچک – خاک سفید – تهران

5 – میگون – فشم – اوشان - رودک – لشکرک – گردنه قوچک – کاشانک – ازگل -  مینی سیتی – نیاوران - تجریش

راه اصلی میگون از زردبند شروع و با چند فرعی به روستاهای رودبارقصران وارد می شود..

۱-  با یک فرعی غربی وارد روستای زردبند می شود. 

۲ - با یک فرعی غربی به روستای رودک وارد می شود.

۳ – با یک فرعی شرقی وارد روستای کلیگان می شود.

۴ – با یک فرعی غربی وارد روستای حاجی آباد می شود.

5 – با یک فرعی شرقی وارد روستاهای امامه بالا و پایین و راحت آباد می شود.

6 – با یک فرعی غربی به اوشان وصل و از آنجا به روستاهای ایگل – باغگل  - آهار و شکراب می شود.

7 – با یک فرعی شرقی از فشم به روستاهای روته -  آبنیک - لالان – زایگان و گرمابدر می شود.

8– در ادامه وارد روستای جیرود، روستای دربندسر و روستاهای شمشک پایین و بالا شده و از آنجا به سمت دیزین ، گاجره ، ولایت رود به گچسر رسیده و به جاده کرج – چالوس وصل می شود. البته از دیزین تا گچسر در زمستانها به علت پیست اسکی مسدود و در تابستان هم با یک شیب تند و جاده خاکی پذیرای تعداد محدودی از مسافرانی است که از این طریق قصد سفر به شمال را داشته باشند. 

خدمات جاده ای

راههای ارتباطی آسفالته:  20 کیلومتر

راههای ارتباطی شنی:  1 کیلومتر

راههای ارتباطی خاکی : 10 کیلومتر

راههای ارتباطی مالرو :  15 کیلومتر

فاصله جاده ای میگون تا نزدیکترین روستای شمالی ، جیرود 5 کیلومتر

فاصله جاده ای میگون تا نزدیکترین روستای شرقی ، روته 10 کیلومتر

فاصله جاده ای میگون تا نزدیکترین روستای جنوبی ، فشم 5 کیلومتر

فاصله جاده ای میگون تا نزدیکترین روستای غربی ، آهار15 کیلومتر

راههای داخلی میگون

در داخل میگون چندین راه ماشین رو و مالرویی قرار دارد که به محلات، باغات، زمینهای کشاورزی و کوهها کشیده شده است.

ایستگاه میگون: محل تلاقی راهها و همچنین پارکینگ اتوبوسها، کامیونها و ماشینهای سواری است. ایستگاه میگون نقطه مبدا و مقصد ماشینهای حمل مسافر می باشد که به روستاهای رودبارقصران و شهر تهران در حرکتند. اگر ایستگاه میگون را مرکز ارتباطات جاده ای قرار بدهیم، از طرف جنوب جاده ای وجود دارد که به فشم، اوشان و لشکرک و تهران وصل می شود. همچنین از این جاده به روستاهای دره زایگان, دره آهار و امامه وصل می شود. از طرف شمال شرقی جاده ای وجود دارد که به روستاهای جیرود، درود، دربندسر, شمشک و دیزین وصل می شود. در قسمت شرقی جاده ای وجود دارد که به میگون نو، قبرستان، زمینهای هیمون، درازچال رسیده و گرزطول (هتل میگون) را دور زده و به جاده شمشک متصل می شود. در قسمت شمالی ایستگاه، کوچه پس کوچه هایی با شیب ده تا بیست درجه وجود دارد که به سادات محل رسیده و در ادامه همین کوچه ها به امامزاده سید میرسلیم هم قابل دسترسی است. شاخه غربی همین راه به بالا محل می رسد. در قسمت شمال غربی ایستگاه، خیابانی وجود دارد که وارد بافت اصلی میگون شده و در کنار رودخانه بلواری وجود دارد که آن را دور می زند و در ادامه از قسمت شمالی به قلعه باغ، هفت چنار و تنگه بن از محلات شمالی وارد و از آنجا با یک راه مالرو به جاده شمشک وصل می شود. خیابانی ماشین رو هم در قسمت جنوبی همین راه وجود دارد که به محلات مسکونی و زمینهای پایین محل وارد و در انتها به آهنگرک می رسد. در گذشته از همین راه علاقمندان و کوهنوردان به امامزاده داوود می رفتند. در قسمت غربی ایستگاه راهی وجود دارد که به جیرده وارد و از آنجا به رودخانه و پیلت می رسد. برای رسیدن به دره هملون هم در جاده میگون -  شمشک از محل تنگه میگون با یک راه مالرو امکان پذیر است.

نکته آخر

در گذشته علیرغم کمبود امکانات و تجهیزات کافی, منطقه رودبارقصران از چندین راه که برخی از آنها مستقیم به مازندران وصل می شد برخوردار بود. اگر چه پست، تلفن، موبایل، کامپیوتر، اینترنت، ارتباطات را به راحتی انجام می دهند، اما وجود یک راه اصلی مورد نیاز جوامع امروزی است. امروزه با داشتن وسایل و امکانات مدرن و دریافت عوارض و مالیلات و غیره از بومیان و خوش نشینانی که در منطقه ساکن هستند، هنوز شاهد یک راه استاندارد و زیبا در رودبارقصران نیستیم. هر ساله بودجه ای صرف تعریض جاده در نظر گرفته و هر ساله هم شاهد تخریب و تراکتور و کنده کاری در جاده هستیم. رودبارقصران باید یک راه استاندارد داشته و به شمال وصل شود. مثل گذشته نیاز به چندین راه نیست. اگر همین راه به سر منزل مقصود برسد کافیست. حیات یک آبادی بستگی به راه دارد. امیدواریم روزی شاهد افتتاح جاده زیبای تهران به شمال از رودبارقصران باشیم. 

وسایل حمل و نقل

در گذشته مرکبهای حمل و نقل و جابجایی افراد با اسب و قاطر و الاغ انجام می شد. در دوره پهلوی اول با ایجاد جاده تهران – شمشک کامیونهایی برای انتقال زغال سنگ شمشک در این جاده به حرکت در آمدند. بعدها ماشینهایی با بدنه چوبی و رفته رفته ماشینها در انواع و اقسام وارد این مناطق شدند.

ماشین سواری

از اولین رانندگان میگونی که اقدام به جابجایی مسافر به تهران می کردند، می توان از مرحوم حاج اکبر نیک اصل فرد, مرحوم پرویز سلیمان میگونی، مرحوم سید فرج میر اسماعیلی، مرحوم حاج علی گل و حاج قنبر ایوبی یاد کرد. ابتدا ماشینهایی با بدنه چوبی و سپس فورد و فولوکس واگن و سپس آریا و پیکان از جمله وسایل نقلیه سواری بودند که روزی چند بار در مسیر تهران به میگون تردد و مسافران را جابجا می کردند. ایستگاه سواری از مبدا میگون به مقصد تهران خیابان ایرانمهر سابق نرسیده به میدان امام حسین (ع) (فوزیه) بود. بعد از گسترش تهران و جلوگیری از آلودگی محیط زیست ایستگاه سواری به فلکه چهارم تهران پارس منتقل شد. امروزه علاوه بر این ایستگاه, در تهران پارس (دردشت) و دیگری در تجریش هم ایستگاه سواری وجود دارد.

مینی بوس

مینی بوسهایی هم اقدام به جابجایی مسافر می کردند که مبدا آنها ایستگاه میگون و مقصد آنها در ابتدا خیابان ایرانمهر سابق تهران بود ولی بعد ها به سه راهی تهران پارس منتقل شد. در سنوات قبل از میگون به  تجریش هم خطی ایجاد شد که مسافران را به مقصد شمیران منتقل می کند.

اتوبوس

اتوبوسها در ابتدا از خیابان ایرانمهر تهران به مقصد میگون فعالیت داشت. بعدها خطوط دیگری به سمت گرمابدر و آهار و شمشک هم ایجاد شد. ایستگاه این اتوبوسها در تهران بعدها به سه راه تهران پارس منتقل شد.

گذری بر تاریخ و جغرافیای میگون ( و جه تسمیه)

وجه تسمیه میگون

"میگون به رنگ می، سرخ همچون شراب. که چون شراب سرخ باشد. آن چه رنگ شراب دارد :

نه نه می نگیرم که میگون سرشکم  / که خود زین می کم بها می گریزم  "خاقانی "

هر دم به یاد آن لب میگون و چشم مست  / از خلوتم به خانه خمار می کشی  "حافظ "

     میگون قصبه ای است جزء دهستان رودبار قصران بخش افجه ی شهرستان تهران، واقع در 25 هزارگزی شمال افجه کنار راه شوسه ی شمشک به تهران، هوای کوهستانی سرد و خوبی دارد و در تابستان گردشگاه مردم تهران است. این قصبه در حدود 2375 تن جمعیت دارد و آب آن از رودخانه شمشک تامین می شود. دارای راه شوسه و قلمستان و باغ های زیبا و میوه های گوناگون است. غلات و ارزن و عسل آن شهرت دارد. مزرعه ی هملون جزء این قصبه است و امامزاده ای دارد.

(منبع: از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).

     میگونی منسوب به میگون. متمایل به سرخی  بزرگ چشم و اندر آن میگونی. (التفهیم ص 381)."

(منبع: لغت نامه دهخدا)

" آبادی هایی که نام آن ها را از لفظ ماد مشتق دانسته اند و تا کنون بر جای مانده است:

      کلمه ماد را تا یک قرن پس از انقراض دولت ماد به جای پارس یه کار برده اند، و نام بسیاری از اماکن، بر طبق تحقیق اهل فن، از این کلمه اشتقاق یافته است. مرحوم احمد کسروی را در کتاب " نام های شهرها و دیه های ایران" در این زمینه بحثی است که تتمیم فائدت را در ذیل نقل می افتد. " مادوان و ماروان و میوان و میغان و مایان و ماهان و ماران و مایین و مارین و ماروا. مادوان را استخری نام جایی در پارس می نگارد که در برخی نسخ ها به جای آن "ماروان" است. میوان جایی در بیرون قوچان، و میقان جایی در نزدیکی تهران و میغان دیهی از بیرون دامغان است. مایان نام سه دیه یکی در آذربایگان و دیگری در خراسان و سومی در دامغان می باشد. ماهان هم سه دیه در فیروز کوه و کرمان و تارم زنگان است. ماران و مایین دو جا در فارس و مارین به نوشته ی حمدالله مستوفی جایی در بیرون قزوین بوده و ماروا دو دیبه، یکی در بیرون زنگان، و دیگری در بیرون همدان است." (میقان: این دیه تقریباً در 45 کیلومتری شمال تهران است و در نوشته های عهد قاجاریان آن را میگان می نوشته اند. امروزه میگون مشهور است و از نقاط خوش آب و هوا و ییلاقی طهران است.) "

(منبع: ری باستان. 1345دکتر حسین کریمان. تهران. ص 47)

     "در فصل نامه های تاریخ قصران گاهی نام میگون را "میگان" و "مُغگان" ذکر کرده اند. از جمله در کتاب قصران نوشته دکتر کریمان صفحه ی 231 درباره یکی از دلایل ارتباط مغان روحانیون زرتشتی به دماوند و قصران گویا وجود آبادی قدیمی مُغانک در دماوند و میگان "میگون" مغگان و نظایر این ها تواند بود.

     برخی اعتقاد دارند که میگون همان گونه که از اسمش هویداست، "مانند می" است. برخی به وجود گل هایی به همین اسم در محل اعتقاد دارند. برخی هم می گویند که زنان به علت سرمای شدید زمستان گونه هایشان سرخ می گردید و به همین دلیل نام میگون نهاده شد. برخی هم به رنگ سرخ و رُسی خاک اشاره دارند. اگرچه همه این نظرات قابل بررسی است، اما همان تعریفی که در این قسمت و در بخش تاریخی بدان اشاره شد سهل الفهم تر است. مغ همان روحانیت که بعدها "غ" تبدیل به "ی" گردید و گان هم جایگاه است که در ترکیب به معنای جایگاه روحانیون ماد بوده است. به هر ترتیب با آن چه از کتاب های تاریخی و مورخین به دست می آید این محل در گذشته میقان، میغان، مغگان و در ادامه میکان و  میگان و در حال حاضر میگون نامیده می شود.

گذری بر تاریخ و جغرافیای میگون(موقعیت جغرافیایی)

موقعیت جغرافیایی

میگون در دامنه رشته کوههای البرز در شمال شرقی تهران و در بخش رودبارقصران با طول 30/51 تا 25/51 و عرض 36 تا 56/35 درجه ( 35 درجه و 57 دقیقه و 12.4 ثانیه عرض جغرافیایی و در 51 درجه و 29 دقیقه و 24.8 ثانیه طول جغرافیایی)قرار دارد. از شمال به روستای جیرود، از جنوب به فشم، از شرق به روته و از غرب به کوههای آهار محدود است.

ارتفاع از سطح دریا

میگون در ارتفاع 2131 متر از سطح دریا قرار دارد که بلند ترین نقطه ارتفاعی سی چال با 3357 (3719) متر و پست ترین در قسمت جنوبی رودخانه میگون (پیلت) با 2000 متر است.

میگون در تقسیمات جغرافیایی شمیرانات و رودبارقصران

نام شهرستان: شمیرانات

نام بخش: رودبارقصران

مرکز بخش: فشم

مراکز شهری: اوشان، فشم، میگون

نام دهستان: رودبارقصران

مرکز دهستان: اوشان، فشم، میگون

آبادیهای زیرمجموعه: زردبند، رودک، کلوگان، حاجی آباد، اوشان، ایگل، باغگل، آهار، شکرآب فشم، امامه بالا، امامه پایین، راحت آباد، آبنیک، روته، زایگان، گرمابدر، لالان، میگون، جیرود، درود، دربندسر، شمشک بالا، شمشک پایین

موقعیت طبیعی

 میگون بافت کوهستانی دارد و در دره ای واقع شده که دور تا دور آن را کوههایی با ارتفاع 2500 تا 3500 متر احاطه نموده است. بیشتر خانه ها و باغات در شیبهای بین 10 تا 60 درجه قرار دارد. به علت شیب کوهستان، زمینها را نمی توان از وسایلی همچون تراکتور و تجهیزات مدرن برای کشاورزی استفاده کرد.

تیپ روستا

در حاشیه رودخانه ای که از شمال به طرف جنوب در وسط آبادی امتداد دارد، تیپ قدیمی و سنتی میگون

متمرکز، اما در حاشیه روستا افراد سرمایه دار بومی و بیشتر غیر بومی ویلاهایی را بصورت پراکنده و بینابین بنا نموده اند.

نقشه حومه تهران

نقشه زیر بخشی از مجموعه نقشه‌های دایره جغرافیایی ارتش است که در سال ۱۳۱۵ از تهران و حومه ترسیم شد. آقای غلامرضا سحاب آن را به وبلاگ http://nimrouz.com دادند تا کپی تهیه شود. من هم از این وبلاگ برداشت و قبلاً هم از این نقشه در آزمایشگاه گروه جغرافیا دانشگاه تهران استفاده کردم. در آن زمان از این نقشه توانستم به کمک اساتید محترم، حوضه آبریز میگون را بدست آورده و دِبی رودخانه میگون را محاسبه کنم. در این نقشه بخشی از قصران و شمیرانات (میگون در شمال شرق، لونیز در شمال غرب، مبارک‌آباد در جنوب شرق، و کن در جنوب غرب) را در بر می‌گیرد. وضعیت باغات و روستاهای این حوزه در نقشه بخوبی قابل تشخیص است. از جمله آنها می‌توان به شهرستانک، آهار، ایگل، امامزاده داوود، قله توچال، پس قلعه، سولقان، کن، حصارک، ونک، اوین، درکه، ولنجک، محمودیه، سعدآباد، جعفرآباد، دربند، تجریش، امامزاده قاسم، چالهرز، زرگنده، قلهک، ضرابخانه، دروس، رستم آباد (تقاطع کامرانیه و صدر)، چیزر (چیذز)، قیطریه، جماران، دزآشوب (دزاشیب)، منظریه، اقدسیه، آجودانیه، اختیاریه، لویزان، سلطنت آباد (چهارراه پاسداران)، و مبارک آباد (شمال میدان هروی) اشاره کرد.

گذری بر تاریخ و جغرافیای میگون (مقدمه و فهرست مطالب)

مقدمه

زادگاه من روستا شهری در دل البرز مرکزی است. روستایی در قعر دره ای با کوههای ثابت و استوار که دور تا دور آن را چون نگینی در بر گرفته اند. آنجا که چشمه های جوشان و آبهای روان و خروشانش، زلالی و پاکی را به طبیعتش هدیه و در میان چهچهه ی مرغان بی قرار، بانگ اذان مسجدش روحها را نوازش می دهد. روستایی که فصلهایش چهار بهشتی را می ماند که هر کدام نوید بخش بهشت دیگریست. آری آنجائیکه مردمان ساده و بی ریا، دور از هیاهوهای شهری، با قامتی چون کوه استوار، هر صبح و شام دست از تلاش بر نمی دارند تا آبادیشان را همچنان آباد به آیندگان بسپارند. می دانم که از لحاظ موقعیت شهری و روستایی "اوشان، فشم، میگون" هر سه در مجموع یک شهر و دارای شهرداری است؛ اما میگون چون به تنهایی شهر نامیده نمی شود، از این رو بیشتر به روستا شهری بودن آن می پردازم.  اکثر ویژگیهایی که در تعریف یک روستاشهر به آن پرداخته می شود در سیمای میگون وجود دارد. روستا شهر به شهری گفته می شود که هنوز بطور کامل از بافت روستایی خودش خارج نشده باشد. مثلاً شهری با خیابانها و کوچه های آسفالت، تردد وسایل نقلیه مدرن، اما الاغ و گاو و گوسفند هم در معابر تردد می کنند. هم نانوایی صنعتی و هم نان به صورت سنتی پخت می گردد و الی آخر. امید است در این چند صفحه که نشانگر علاقه  به زادگاهم است بتواند بیانگر سیمای این خطه از سرزمین کشور پهناور ایران عزیز باشد. برای آگاهی خوانندگان محترم به عرض می رسانم، چون این تحقیق در تاریخ 12/10/75 تهیه شد، بیشتر اطلاعات هم برای همان تاریخ ثبت شده است.             

 سعید فهندژی سعدی پائیز 89 

فهرست مطالب 

عنوان	صفحه
مقدمه

طبیعی

موقعیت جغرافیایی: ارتفاع از سطح دریا، میگون در تقسیمات جغرافیایی شمیران و رودبارقصران
موقعیت طبیعی:  تیپ روستا، زمین شناسی، نقشه حومه تهران
تاریخی: میگون با تمدن مستند به قدمتی فراتر از 2700 سال نگاهی به رودبارقصران در آیینه تاریخ
وجه تسمیه
راهها و ارتباطات: راههای ورودی قدیم و جدید رودبار قصران جاده تهران – شمشک,  راههای موجود  خدمات جاده ای, راههای داخلی میگون نکته آخر
وسایل حمل و نقل: سواری, مینی بوس, اتوبوس
اسامی محلات میگون
ناهمواریها: مهمترین کوههای معروف میگون،  اسامی برخی از باغات و مزارع
پوشش گیاهی و جانوری: گیاهان، جانوران
منابع آب: رودها، چشمه ها،  قنات، آب آشامیدنی، سیل
قرق
ویژگیها ی اقلیمی: آب و هوا، دما، رطوبت نسبی،
خاک: خاک منطقه رودبارقصران،  قابلیت اراضی و خاک
خشکسالی: خسارت برف و ریزش بهمن
زمین شناسی: چگونگی تشکیل لایه های رسوبی، زون البرز، چینه شناسی، کانی زایی، سازند سلطانیه کامبرین، سازند باروت کامبرین، سازند زاگون (کامبرین زاگون)،سازند لالون، کوارتزیت کامبرین، سازند میلا، سازند جیرود، سازند درود، سازند روته، سازند شمشک، سازند آبنیک،کرتاسه بالایی، سازند فجن (فاجان)، نهشته های عضو شیل تهتانی سازند کرج، نهشته های پلیتی خیلی نرم ارزشیل آسارا، سازند قرمز بالایی، سنگ شناسی آذرین منطقه البرز، آندزیت، دوسریت، و... سینیت، زمین ساخت البرز، نگاهی دیگر به تکتونیک محدوده البرز، گسله وارونه آهار، ویژگیهای محدوده کوچکتر توچال، ویژگیهای محدوده کوچکتر میگون، نقش گسله شمال تهران در تکوین حوضه های رسوبی البرز مرکزی و ایران در محدوده تهران، نگاهی به تکتونیک البرز با تمرکز بر دماوند، زمین شناسی اقتصادی محدوده تهران، کانیهای غیر فلزی، سنگ گچ، سنگهای ساختمانی،  سیلیس، زمین شناسی اقتصادی ناحیه شرق تهران، زمین شناسی اقتصادی ناحیه دماوند، زغال سنگ، حوضه زغالدار البرز، معدن زغال سنگ زیرآب
تکتونیک (گسل): گسلهای عمده در کشور و تهران، شدت زلزله احتمالی تهران در سه گسل، سقف عامل ویراین در زلزله

انسانی

ساختار جمعیتی: میانگین نفرات در خانوار شهر (اوشان – فشم – میگون)، طی سالهای 35 تا 75 - ، سنین جمعیتی، حرکات جمعیتی، نژاد و طوایف،

ساختار اقتصادی و اداری

ساختار اداری, اقتصادی و اجتماعی تا پیش از اصلاحات ارضی و پس از آن: اصلاحات ارضی, انقلاب اسلامی
مروری بر اشتغالات گذشته: چاربیداری، کشاورزی، آسیابانی، دامداری، باغداری، خدمات، تعداد نیروهای اشتغال در بخشهای مختلف،
اشکال گوناگون مالکیت: املاک خالصه دولتی, (53) املاک موقوفه, عمده مالکی, خرده مالکی, مالکیت مشاعی, صاحبان نسق, صورت سربنه بالا محل از زمینهای ویاچال و استرچال,  نظامهای بهره برداری از زمین, شرکت تعاونی روستایی

امکانات

مساحت و امکانات خصوصی و عمومی: بهداشت، تاسیسات شهری, آب لوله کشی, (56) روشنایی, حمام, بانک, جایگاه شعبه نفت, قهوه خانه, دلاکی، مهمانخانه, کشتارگاه

مذهبی

مساجد بناها و برنامه های مذهبی، مسجد جامع، پایگاه مقاومت بسیج ثارالله، بسیج کانون قدرت، دفاع و امنیت جامعه، فرماندهان سپاه شمیرانات در رودبارقصران، مسجد باب الحوائج،  مسجد امام حسن عسکری (ع), مساجد کوچک، مسجد حضرت علی اصغر(ع)، مسجد زین العابدین (ع)، مسجد خاتون، مسجد المهدی (عج)، پیشنهادات،
تکیه میگون: عزاداری در میگون، غذای حسینیه، علم و کتل و پرچم، عزاداری، سینه زنی،  زنجیر زنی، تعزیه در میگون، وسایل حرارتی و بهداشتی حسینیه، نگهداری و حفاظت از حسینیه، پیشنهادات، (موزه شهدا، کانون قرآن، کلاسهای آموزش مداحی و تعزیه و نمایشهای آئینی ملی و مذهبی)،
قبرستانها و بقعه متبرک امامزاده سید میر سلیم (ع)

فرهنگی، ورزشی

سابقه فرهنگی: مدارس،  معلمان، تحصیلات و آموزشگاهها، تاسیسات آموزشگاهی،
نوروز در گذشته های میگون
ورزش و سرگرمی بچه های محل: مرغنه وازی، دچه بپر، توپکال، (98) ترنه وازی، الک و دولک، بازی شاه و وزیر، علی میگه زو، قایم باشک، لو وازیک، دوز وازی
غذاها: نان، آهیلو، ترش او، گورس پلا، دمپخت ها ( استمبلی، ترش تمبختک،  سبزی کوهی پلو، دمپخت لئیج، والک پولو، تلپه پولو) ترش خورش، فسنجان، اشکنه، قارچ، آش ها ( آش جو، جوکلایی، آش ماست، آش گوجه سبز)، غذاهای حاضری
کلمه میگون در شعر شعرا: فردوسی،  حافظ، مولوی، نظامی، سنایی، ناصر خسرو، خاقانی، انوری، اوحدی، خواجوی کرمانی، عراقی، صائب تبریزی، محتشم کاشانی، فروغی بسطامی، قاآنی، عرفی شیرازی، رضی الدین آرتیمانی، فریدون مشیری
گردشگری: مذهبی، تاریخی،  تفریحی، ورزشی، امامزاده سید میرسلیم (ع)، دره و غار هملون، موقعیت جغرافیایی غار هملون، وضعیت زمین شناسی غارها، نحوه تشکیل اینگونه غارها، غارهای هملون، غار شماره یک، غار شماره دو، غار شماره سه،  قلعه استوار، قلعه کیقباد، خانه تاریخی اقای هومن، قصر کیهان، هفت چشمه، قلعه باغ، هفت چنار، آبشار،  هتل میگون، قلادوش، کوه آبک، دیوار یخی هملون
زبان و گویش: پیشگفتار،  مقدمه، راهنمای فرهنگ واژه های میگونی،(145) فرهنگ لغات میگونی،

شهدا

شهدا: شرح ماجرا بر سر مزار شهدا،  شعر میگون سیل زده، انقلاب و شهدا:  قصه انقلاب در میگون (1)، ، قصه انقلاب در میگون(2)، شهید احمد رجبی اولین شهید میگون، شهید علیرضا کربلایی علیخانی شهید جانباز عباس حبیب الله رودباری، شهید عباس قربانی، شهید حمید رضا ایوب میگونی، با چشمان پاک پشت پرچین شهدا سرک بکشیم، شهدای میگون به ترتیب تاریخ شهادت، نمودار شهدای رودبار قصران، شهدای میگون در تقویم هشت سال دفاع مقدس،  اشعار مربوط به سنگ قبور برخی از شهدای میگون،

مصاحبه

مصاحبه با عمو اسحق در باره سفر به خارج

خاطرات جبهه

خاطرات من و سربازی و جبهه: دوران آموزشی،  پادگان جی،  اندیمشک و دزفول،  حرکت به سمت مهران،  عقب نشینی به سمت دهلران،  عقب نشینی از دهلران به سمت ارتفاعات مورموری، آبدانان و دره شهر،  تغییر مواضع، آتشبارهای ایزایی، جلوگیری از پیشروی دشمن، جمع آوری استعدادهای خودی برای نبرد، اتمام سربازی در جبهه، بدون یک گام پیشروی،
خاطرات جبهه از میگون تا دوکوهه، دشت عباس، مهران و گیلان غرب
خاطرات جبهه از میگون تا سد دز، جفیر، جزیره مجنون و عملیات خیبر
اعزام از طرف آموزش و پرورش منطقه یک تهران

افرادی که به نوعی در میگون و یا در توسعه میگون نقش داشته اند

بزرگان و کدخدایان قبل از انقلاب: نایب سالارکیا، حاج آقا کیارستمی، کدخدا صفر کیا شمشکی، کدخدا چراغعلی کیا شمشکی، مهندس فخرایی، آقا بزرگ رضایی، حاج آقا بزرگ میر اسماعیلی، کدخدا رضا علی ایوبی، کدخدا مظفر الهوردی، کدخدا رجبعلی، حاج ملک سلیمانی، حاج زین العابدین سالارکیا، حاج علی مومن کیارستمی، حاج عظیم گشتاسب میگونی، حاج رضا قلی سلیمانی، همه افراد اینها نیستند

دلم برای میگون تنگ شده است

منابع