فتنه و انحراف چگونه جمع می شوند!!!!!!!!!!

دیروز در آخرین لحظات ثبت نام کاندیداهای ریاست جمهوری، آخرین نفرات دو ماراتن هم با شتاب صد درصدی به انتهای خط رسیده و نفس نفس زنان خودشان را به پای خط پایان رسانده تا از قافله عقب نمانند. دو نیرویی که خون به دل مردم و رهبری کردند و علیرغم ناخواسته های مردمی پای در این میدان گذاشتند. شاید می خواهند حماسه بیافرینند. آن امام جمعه محترم چه خوب گفت: کاندیداتورها باید با دقت بیشتر یک بار بلکه صد بار قانون اساسی را مطالعه کنند و در هنگام اجرا هی نگویند: نمی شود، این نگذاشت و آن چه کرد! من از جناب آیت ا... هاشمی گله دارم که اگر ریاست جمهوری برای خدمت به مردم است، شما دو بار در این لباس آراسته شده اید. هر چه تفکر و تلاش در حیطه کاری خود داشته اید انجام داده اید. از مسکن برای بی خانمانان تا کار و اشتغال برای جوانان و غیره و غیره و غیره. مگر کار بهتری سراغ دارید و یا در تفکر حضرتعالی مقاصد متعالی دیگری برای رشد و شکوفایی ایران و ملت ایران وجود دارد که برای آن سینه سپر کرده اید. یاران فتنه و انحراف بدانند که اگر هم پست ریاست جمهوری را هم بربایند نمی توانند به مقاصد شوم خود دست بیابند. اگر مردم را دوست دارند در این عرصه پای نمی گذارند. آن ها خوب می دانند که بهترین خوراک تبلیغاتی دشمن شده اند. همه بوق و کرناهای بیگانه آن ها را تبلیغ می کنند. اصلاً نیازی به پوستر و تبلیغات ندارند چون در نزد اجنبیان مشهورند و به اندازه کافی و وافی تبلیغ می شوند. در این رهگذر شورای نگهبان هم با سدی آهنین روبرو شده است. اگر یکی را حذف کند دیگری هم! و اگر حذف نکند که وای چه می شود. اگر هر دو صلاحیتشان تایید شود که باید به شورای نگهبان ایراد گرفت. پس چه باید کرد. خیلی ها منتظر تصمیم شورای نگهبان هستند. اگر این دو رهبر گروه های فتنه و انحراف تایید شوند خیلی ها به نفع این و آن استعفا خواهند داد. تا ببینیم چه می شود.!!!!!!!!!!!!!!

شهر مان شیراز آباد باید گردد

                                                                         به نام خدا

برای خدمت صادقانه، منطقی و حماسی در شورای اسلامی شهرمان کاندید شدم.

آرزوی دیرینه ای برای این جایگاه نداشتم، هیچگاه در تفکرات درهم و برهم من هم نمی گنجید تا پا تو کفش بزرگان بگذارم. چند وقتیست که حسابی در فکر این هستم که این بار باید کاندید بشوم تا آخرین توانم را برای خدمت به مردم از این راه به منصه ی ظهور برسانم. همیشه دیگران را بر خودم مقدم داشته و به نوعی در هر زمینه فکر می کردم چون فلانی و فلانی هستند، خیالم از اینکه به مردم و انقلاب کمک می شود راحت بود. یکی از دوستان با بصیرت ما گفته بود: انگیزه ات از کاندیدا شدن چیست؟ گفتم: برای شوخی! دیگری و دیگری هم گفته بودند! بالاخره نیت درونی خودم را آشکار کردم. گفتم بهترین کار برای اینکه مردم را به انقلاب و ارزش های انقلابی پای بند و ثابت قدم نگه داشت، خدمت صادقانه، عادلانه، قاطعانه و تخصصی است تا مردم تلاش و صداقت تو را لمس کنند. اگر چه بعد از انقلاب در کشور ما آبادانی های زیادی انجام شده است، اما احساس می شود در برخی از جاها و آدم ها در انجام وظایف کاستی هایی صورت می گیرد که این خوشایند مردم پاک طینتی که در تمامی صحنه های انقلاب حضور مثمر ثمری دارند کفایت نمی کند. حدود دو سالی است که به طور جدی پیگیر یک مسئله عمومی مذهبی هستم. در این زمینه با شهرداری منطقه، اداره املاک، معاونت شهرسازی و  شورای شهر ارتباط زیادی داشته ام. ارتباط که چه عرض کنم رفت و آمد زیادی داشتم. اگر چه کار برای امام حسین (ع) بود و در این زمینه نزد خیلی از افراد و اشخاص گردن کج کرده و به قولی در این زمینه، آنها مشوق و راهنما ی خوبی بودند و هر چه از دستشان بر می آمد کوتاهی نکردند، اما کاری که می شد با یکی دو ماه انجام شود، تا کنون بیش از یک سال و نیم می گذرد و هیچ نتیجه ای نگرفتیم. حالا به قولی این من بودم و کار برای امام حسین (ع) و هر چه از پارتی و غیره و غیره داشتیم مصرف شد و چندان نتیجه ای گرفته نشد، حال اگر کسی بخواهد برای کار شخصی، پای در این میدانی که آخرش معلوم نیست،! چگونه از پس آن بر می آید،! خدا می داند.! در صورتی که اولین توصیه به شوراها از طرف مادرمان قانون اساسی " تسریع " است. در اصل یکصدم قانون اساسی آمده است: برای پیشبرد سریع برنامه‏های اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، بهداشتی، فرهنگی، آموزشی و سایر امور رفاهی از طریق همکاری مردم با توجه به مقتضیات محلی، اداره امور هر روستا، بخش، شهر، شهرستان یا استان با نظارت شورایی به نام شورای ده، بخش، شهر، شهرستان یا استان صورت می‌گیرد که اعضای آن را مردم همان محل انتخاب می‌کنند. شرایط انتخاب‏کنندگان و انتخاب شوندگان و حدود وظایف و اختیارات و نحوه انتخاب و نظارت شوراهای مذکور و سلسله مراتب آنها را که باید با رعایت اصول وحدت ملی و تمامیت ارضی و نظام جمهوری اسلامی و تابعیت حکومت مرکزی باشد قانون معین می‌کند.

 از زمانی که کفش دومم را پاره کردم، تصمیم جدی گرفتم تا آستین بالا زده و در این رقابت هم شرکت کنم. کاری به آرای مردم ندارم، می خواهم به مردم خوبم بگویم : می خواهم صادقانه برای شما کار کنم، آستین بالا زده ام ، خواه رای بیاورم و یا نیاورم.

عزم جزم

این دوره عزمم را جزم و پاشنه کفشم را کشیده و بندها را سفت و محکم بستم تا برای انتخابات چهارمین دوره شورای شهر ثبت نام کنم. به فرمانداری محل رفتم و در ابتدای درب ورودی با تابلوی اعلاناتی که زده بودند راهنمای خوبی تا رسیدن به محل مورد نظر بود. به طبقه پنجم رفتم و فکر می کردم که شاید تنها خودم باشم و چند نفر دیگر، اما انگاری به صف تخم مرغ یا چیزی شبیه به عرضه محصولات تعاونی پا گذاشته بودم. از پیر و جوان، خوشگل و بدگل، ژنتلمن و ساده، کیف سامسونت و زنبیل به دست، همه و همه آمده بودند. از یک طرف خدا را شکر کردم که مملکت ما چقدر آدم های دلسوز و کاری وجود دارند و از طرفی در فکر این بودم که مردم قدرشناس چگونه از این همه جمعیت مشتاق و تا خرخره در فکر خدمت، کدام یک را انتخاب نمایند. برخی از آشنایان و کسانی که در دوره قبلی هم منتخب مردم بودند ایستاده بودند تا نام نویسی کنند. کارمندان مخصوص ثبت نام کاندیداها دور تا دور اطاقی نشسته بودند و ثبت نام می کردند. من هم با توکل بر خدا، فرم مخصوص را گرفتم و ثبت نام نمودم.

ما نفس می کشیم، پس زنده ایم!.

شیراز ما شهر پر رمز و رازی است. هرگاه از طرف جاده تهران به سمت شیراز می آییم، یعنی از دره الله اکبر به شیراز نگاه می کنیم یا از  بلندی های کوه چهل مقام و یا گهواره دید به شیراز نگاه می کنیم، احساس عجیبی به ما دست می دهد. گاهی احساس غرور می کنیم. از یک طرف آرامگاه سعدی و حافظ به نظر جلوه می کنند و از طرفی باغ های کوچک و بزرگی که ریه های شهرمان را صاف و شفاف می کنند. آثار باستانی، مقبره های بزرگان، موزه ها، بازارها و همه همه به شهرمان زینت بخشیده اند. گذشته از همه ی این چشم انداز ها، امامزادگانی که در شیراز قرار دارند یک جلوه روحانی به شهر داده است. در راس امامزادگان، آرامگاه احمد بن موسی – شاهچراغ (ع) از یک جایگاه ویژه ای برخوردار است. از آن زمانی که مقام معظم رهبری شهر شیراز را سومین حرم اهل بیت خواندند، نگاه ویژه ای را هم می طلبد.

در کنار این همه زیبایی ها، گاهی وضعیت های نازیبا هم به چشم می خورد که جمع این دو مقداری مشکل است. نازیبایی ها، اعمال و رفتار ما در نگهداری شهری است. در برخی از جاها دیده می شود که دست اندازهای شهری مانع نگاه زحمات بعد از انقلاب تا کنون می شوند. این شهر صدها سال دست به دست چرخیده تا به ما رسیده و ما هم بایستی این امانت را به دیگران بسپاریم. از آن جایی که گفته اند " دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما می کاریم و دیگران بخورند" یعنی همین. دیگران چه خوب کاشتند و ما هم باید بهتر از این عمل کنیم و به دست آیندگان بسپاریم. ما شاید نتوانیم افرادی همچون سعدی و حافظ را در دل این شهر تدفین کنیم، اگر چه شهدای ما کمتر از آن ها نیستند، اما می توانیم با تونل ها و متروهای زیرزمینی و ... و در مجموع رضایت شهروندان، به آیندگان بگوییم آری ما هم می توانیم. از آنجا که ما نفس می کشیم لاجرم زنده ایم، پس شهرمان که خانه مان است را باید پاکیزه نگه بداریم تا نفس در ریه هایمان به خس خس نیفتد و به راحتی جریان داشته باشد. اگر استان فارس را چون انگشتری بدانیم، شیراز نگین آن انگشتر می شود. اگر چه برای جای جای استان فارس نیاز  به آبادانی ممتد دارد، اما مراکز استانی از یک ویژگی خاصی برخوردارند. مراکز استان ها به نوعی قلب هر شهر و دیاری هستند. اگر این قلب به سلامت بتپد، کالبد شهر و روستاهای اطراف هم به خوبی نفس می کشند.

شهر مان شیراز آباد باید گردد

شیراز مرکز استان فارس، یکی از کلانشهرهای ایران به وسعت 340 کیلومتر مربع که سومین شهر ایران از نظر گستردگی ارضی و ششمین شهر از نظر جمعیت یک و نیم میلیون نفری است. اما مقام نخست را از منظر گردشگری به خود اختصاص داده و از میان دیگر شهرهای کشور، پر جاذبه‌ترین نقطه ایران است. ارتفاع این شهر از سطح دریا ۱۴۸۶ متر بوده و بر دامنه‌ی رشته‌کوه های زاگرس واقع شده است. از شمال به شهرستان های مرودشت و سپیدان و از جنوب به شهرستان های فیروزآباد و جهرم قرار دارند. از شرق شهرستان های نی ریز، استهبان و فسا و  از غرب به شهرستان کازرون محدود است. بر پایه آخرین سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵خورشیدی، این شهر جمعیتی بالغ بر ۱٬۲۱۴٬۸۰۸ نفر داشته که این تعداد در سال ۱۳۸۸ خورشیدی به ۱٬۴۵۵٬۰۷۳ افزایش پیدا کرده‌است. در منطقه کوهستانی زاگرس واقع شده و آب و هوای معتدلی دارد. این شهر از سمت غرب به کوه دراک، از سمت شمال به کوه‌های بمو، سبزپوشان، چهل‌مقام و باباکوهی (از رشته کوه‌های زاگرس) محدود شده‌است. شهر شیراز برطبق آخرین تقسیمات اداری به ۹ منطقه مستقل شهری تقسیم شده و مساحتی بالغ بر ۱۷۸٫۸۹۱ کیلومتر مربع دارد.

شهرستان شیراز شامل ۶ بخش، ۵ شهر و ۲۱ دهستان است و جمعیت آن بالغ بر 1500000 نفر است. بخش های شهرستان شیراز عبارتند از : بخش مرکزی، بخش زرقان، بخش کربال، بخش کوار و بخش ارژن.
بخش مرکزی، شامل شهر قدیمی شیراز و حومه آن است. دست خضر، قصر ابونصر، برم دلک، و گویم از مهمترین حومه های شیراز هستند. دریاچه مهارلو نیز به فاصله کمی از این شهر قرار گرفته است.
جلگه خرم و باصفای شیراز به شکل مستطیلی با طول تقریبی ۴۰ کیلومتر و عرض نزدیک به ۱۵ کیلومتر است.

وجه تسمیه

در افسانه ها آمده است که شیراز فرزند تهمورس (از پادشاهان سلسله پیشدادیان) شهر شیراز را تأسیس کرد و نام این شهر برآمده از نام اوست. به روایتی دیگر؛ نام این دیار "شهر راز" بوده که به اختصار شیراز خوانده شده است. در حالی که بر اساس تحقیقات "تدسکو" شیراز به معنای مرکز انگور خوب است و بالاخره بنا به نوشته کتاب "صورالاقالیم"، از جهت وجود دام های بسیار در دشت شیراز، آنجا را "شیرساز" نامیده اند. علاوه بر این؛ در گذشته، شیراز را شیدراز به معنای شیب بلند می خوانده‌اند. چون سطح این جلگه دارای شیب زیاد و طولانی است. حتی هم اکنون به محل‌های پایین شیراز؛ شی بازار یا شیب بازار می‌گویند.

شیراز در اسناد تاریخی "شیرازیس""تیرازیس" و شیراز نام برده شده است. طبق روایت سنتی بنای شیراز توسط تهمورث از پادشاهان پیشدادی صورت گرفته و با گذشت زمان این شهر رو به ویرانی گذاشت. همچنین طبق روایت سنتی دیگری در محل شهر شیراز شهری به نام فارس بوده است که برگرفته از نام فارس پسر ماسور، پسر شم، پسر نوح می باشد.

 قبل از اسلام شیراز قلعه ای بوده که در محل قلعه ابونصر قرار داشت که قدمت آن به دوران ساسانی بر می گردد. در دوران بنی امیه شیراز به محل فعلی منتقل می شود. شیراز از زمان تولدش تا کنون تلخی ها و شیرینی های زیادی را به خود دیده و به نوعی آبدیده شده است. تولدش را می توان با ورود اسلام به ایران همزمان دانست. وقتی عربها وارد ایران شدند، شیراز را در مقابل شهر استخر علم کردند. هر چه از اصطخر ریزش داشتیم از شیراز پویش و جوشش مشاهده گردید. پادشاهان و حکام یک به یک در این سرزمین حکومت کردند و برخی از آنها به ساختن فکر می کردند و برخی هم به تاختن می پرداختند. شیراز در دوران صفاریان، آل بویه و زندیه پایتخت ایران بود. شیراز تا قبل از احداث راه آهن مسیر راه های تجاری داخل ایران به بنادر جنوب مانند بندر بوشهر قرار داشت، اما با ایجاد راه آهن این نقش کمتر شد.

خواهر خوانده های شیرازعبارتند از: دوشنبه تاجیکستان از سال 1980میلادی/ نیکوزیا قبرس = 1999 = چونگ کینگ چین = 2005 =  وایمار ، آلمان  2009

یکی دیگر از مدارک و شواهدی که سابقه شیراز را بزمان هخامنشی و بلکه بیشتر می رساند وجود چاه ژرف دهنه دار در کوه سعدی است بنام چاه قلع پهندژ (چاه قلعه بندر ) همانند چاه هایی که هخامنشیان یکی در تخت جمشید و سه دیگر در دامنه کوه رحمت کنار راه شیراز – تهران ( برابر چشمه علی آباد ) در کنار کوه کنده اند. گودی این چاه 102 متر واندازه دهنه آن 4×4 متر معلوم است که این پنج دهنه چاه و جاه های همانند آنها که در سایر کوه های فارس موجود میباشد و تاکنون از دیده گان پنهان مانده همه برای یک منظور ساخته شده و اگر تاریخ کنده شدن آنها به پیش از هخامنشیان نرسد بطور تحقیق به زمان هخامنشیان مربوط میشود. بنابراین شهر شیراز در زمان هخامنشیان وجود داشته منتها نه به گسترش و اهمیتی که بعد از اسلام و پس از ویرانی شهر استخر پیدا کرد و چه بسا بزمانی مربوط میشود که تاریخ آن هنوز بر ما نادانسته و پیش از آن چه ما از روی آثار پیدا شده و نوشته های میخی تصور کرده ایم، پیشینه دارد.

در قرن چهارم شهر شیراز قریب به یک فرسنگ وسعت داشت و دارای بازراهای تنگ ولی پر جمعیت بود و هشت دروازه داشت به این شرح :

1- دروازه اصطخر 2- دروازه شوشتر 3- دروازه بند آتسانه 4- دروازه غسان 5- دروازه سلم 6- دروازه کوار 7- دروازه مندرود 8- دروازه فهندز

- نقشه شهر شیراز:

- در سال 1850 میلادی ( 1266 ه. ق) در زمان محمد شاه قاجار سروان پرسکوریاکف از سپاه نقشه برداری روس و نوگرانویچ افسر همان واحد تحت سرپرستی سرهنگ چریکف نقشه تفضیلی شهر شیراز را در مقیاس یک اینج ( 54/2 س ) به 100 ساژین ( 4/213 متر ) ترسیم می کند که اندازه آن 102* 92 سانتی متر بوده و زبان آن روسی ، در این زمان شیراز به 9 محله تقسیم می شود.

1- محله میدان شاه 2- درمحله شاهزاده (در شازده ) 3- محله سنگ سیاه 4- محله سرباغ عریب 5- محله سر دزک 6- محله لب آب 7- محله بالا کفت 8- محله عثمان بک 9- محله بازدر ملک

- در هر حدود 10 هزار خانه وجود دارد که 200 خانه متعلق به یهودی ها است. تعداد سکنه در شهر تا 50 هزار نفر گفته می شود ه30 نفر از آنها ارمنی یک هزار نفر یهودی و 1200 نفر نظامی هستند.

- بر اساس این نقشه بافت شهر شیراز با باروهای دفاعی محدود و دارای برج های نظامی بوده که با آنها شهر تقویت می شده است.

نوع ساختمان و نوع تصرف:

اداره آمار طبق سر شماری سال 35 مسکن مردم شیراز و حوزه آن را بصورت گزارش و نمودار شرح داده است:

تقریباً 62 در صد از واحدهای مسکونی در حوزه سرشماری شیراز و همچنین 86 درصد از واحدهای مسکونی در شهر شیراز از خشت بنا شده 17 در صد از خانه های حوزه سر شماری شیراز و 46 در صد راز خانه های شهر شیراز از آجر تنها ساخته شده بود. مصالح عمده ای که در 32 در صد از واحدهای مسکونی حوزه سرشمار و 78 درصد از واحدهای مسکونی شهر شیراز بکار رفته بود از مخلوط آجر و خشت بود، بیست و یک درصد از واحدهای حوزه سرشماری و 2 درصد از واحدهای مسکونی در شهر شیراز از گل ساخته شده بود. نسبت کم باقیمانده از مصالح دیگر ساخته شده بود. پنجاه و نه درصد ساکنین حوزه سرشماری اظهار کرده بودند که مالک منزل مسکونی خود هستند و 18 در صد اظهار کرده بودند که در منزل اجاره ای ساکن می باشند و 22 در صد اظهار کرده بودند که درمنازلی سکونت دارند که متعلق به خودشان نیست و در عین حال هم اجاره نمی پردازند . سی و هشت درصد از خانواده های شیراز اجاره نشین بودند در صورتیکه در بقیه حوزه سر شماری فقط 4 درصد از منازل اجاره ای زندگی می کردند. درحوزه سرشماری شیراز لیست مالکین ساکن خانه های خشتی بیش از نسبت مالکین ساکن در انواع دیگر واحدهای مسکونی بود. در شهر شیراز 45 در صد و در بقیه نقاط حوزه سر شماری 74 درصد منازل که از خشت ساخته شده بود، بوسیله خود مالک اشغال شده بود.

شیراز در دوره هخامنشیان

شیراز در زمان هخامنشیان محل نگهداری اسناد سلطنتی بود و همچنین به عنوان کارگاه ساخت تخت جمشید مورد استفاده قرار می گرفت.

فتح فارس توسط مسلمانان

استان فارس ساسانیان شامل استان فارس ،یزد، حاشیه خلیج فارس و جزایر آن و بخشی از خوزستان کنونی بود. طی عملیات سپاهیان اسلام بین سالهای 640 تا 653  میلادی که از بصره سازماندهی می شد به تسخیر اعراب در آمد. در طی این دوران اعراب حملات متعددی از محل این قلعه به استخر تدارک دیدند. استخر پایتخت فارس تا سال 653 میلادی مقاومت کرد. در گذشته مرکز فارس، شهر اصطخر بود و این شهر بخاطر حضور زرتشتی ها ، فضای آزادی برای مسلمانان نبود. ولی شهر فعلی در زمان محمد بن یوسف ثقفی ساخته شد، و از اوائل قرن دوم هجری بعنوان پناهگاهی برای مسلمانانی که از طریق خوزستان به فارس آمده بودند به حساب می آمد.

 شهر اصلی فارس، استخر پیوندهای نزدیک با سلسله ساسانی و دین زرتشتی داشتند. حکمرانان عرب می خواستند که مرکزی رقیب و اسلامی در قلمرو تازه فتح شده خود درست کنند. هنگامی که اعراب شهر شیراز را بنیان نهادند، شهر را به گونه ای ساختند که بزرگتر از اصفهان باشد. شیراز به سبب قرار داشتن در محل تلاقی راههای منتهی به یزد، کرمان، خوزستان، اصفهان و خلیج فارس، به پایگاه سپاه مسلمانان در فارس و مقر دولت و کارگزاران ارشد نظامی و اداری تبدیل شد و برای دو قرن محل استقرار فرمانداران عرب فارس بود. هر چند تا دو قرن شیراز زیر سایه شهر رقیب استخر بود، اما به تدریج با اسلام آوردن ایرانیان و انحطاط شهر استخر اهمیت شهر استخر به شیراز منتقل شد. از این دوران اطلاعات کمی در دسترس است، ولی مشخص است که تا قرن 9میلادی شیراز دارای مسجدجامع نبوده یعنی تا زمانی که صفاریان شیراز را پایتخت کردند. در دوران خلا فت بنی عباس، حضرت احمد بن موسی (ع) به همراه برادران و خاندانش به قصد دیدار برادرش حضرت امام رضا (ع) از مدینه عازم خراسان بود که در شیراز توسط قتلق حاکم فارس به شهادت رسید.

شیراز در دوره صفاریان

مسجد جامع عتیق نمونه و اولین مسجد بجا مانده از دوران صفاریان است.

شیراز در دوره دیلمیان ( آل بویه)

در قرن چهارم و پنجم هجری قمری سلسله آل بویه با پادشاهی علی (عمادالدوله ) و حسن (رکن الدوله - عضدالدوله ) شیراز را به پایتختی برگزیدند و مساجد، قصرها، کتابخانه، دروازه قرآن، گهواره دید، قنات رکن آباد و کانال آبرسانی از رودخانه کر در آن بنا نمودند. در این دوران شیراز به بزرگترین شهر استان فارس شامل: یزد و سواحل شمالی خلیج فارس تبدیل شده بود. آل بویه پیرو شیعه 12امامی بودند و شیعه را تبلیغ نموده و مراسمی مانند محرم و عید غدیر را پاس می داشتند. امامزاده علی بن حمزه در این دوره شناسایی شد. با این حال آل بویه سیاست مدارا و پذیرا بودن با سایر مذاهب مانند اهل سنت را در پیش داشتند. در زمان آن ها غیر مسلمانان مانند زرتشتی ها مجبور نبودند که علامت مشخص کننده به تن داشته باشند و یا در محله های خاصی زندگی کنند. در زمان آل بویه بازار شهر در هنگام جشن مهرگان و نوروز نورانی می شد. هنگامی که در سال 369هجری مصادف با 980 میلادی مسلمانان شیراز بر علیه زرتشتیان به اغتشاش پرداختند، عضد الدوله لشکری برای تنبیه اغتشاش کنندگان به شیراز فرستاد. از دیگر کارهای این دوران عبارتند از: کتابخانهء عضدی، دارالشفای فیل‌خانه یا گنید عضد، دیوار دور قبرستان‌ها، دیوار شهر، گورستان‌ها، مزار مشهور به مزار علی بن‌ حمزه، مقبره ام کلثوم، بازار، دروازه‌ها

شیراز در دوره اتابکان فارس

اتابکان فارس یا سلغریان از نیمه قرن 6 هجری (12میلادی) بر شیراز مستولی شدند در دوره آنها شیراز شکوفا شد و بناهای متعددی نظیر مدرسه، بیمارستان، بازار اتابک ساخته شد. برخی اعتقاد دارند شاهچراغ در این زمان شناسایی شد، اما برخی شناسایی شاهچراغ (ع) را در دوره قبلی می دانند. بارگاه شاهچراغ به وسیله ملکه تاشی خاتون مادر شاه شیخ ابواسحق در سال 570ه . ق ساخته شد و بقعه شاهزاده منصور و آرامگاه شاه شجاع نیز در این دوره ساخته شد. به تدبیر اتابکان در حمله چنگیزخان مغول شیراز از تخریب و قتل عام در امان ماند، چرا که حکمرانان سلغری، ابوبکر بن سعد به پرداخت مالیات به مغولان رضایت دادند. آخرین حکمران اتابک آبش بنت سعد بود که به همسری پسر هلاکوخان مغول در آمد. مهریه او بخشش خراج شیراز بود و بدین ترتیب اتابکان فارس در سال 685 هجری منقرض شد. شیراز همچنین از قتل عام تیمور نیز در امان ماند زیرا شاه شجاع فرماندار فارس تسلیم شد. در قرن 13میلادی شیراز مرکزی پیشرو در علم و هنر بود. به خاطر تشویق حاکمان و وجود دانشمندان و هنر مندان این شهر توسط جغرافی دانان قدیمی دارالعلم نامیده شد. بناهای‌ ساخته یا توسعه یافته دوره اتابکان و مغول‌ عبارتند از: ابنیه و آثار سلغریان و برخی از وزرای ایشان و حکام شیراز و ترمیم یا تجدید بنای باروی شهر توسط غازان خان، سقایه و چهار بازار، مدرسه سنقریه، تجدید بنای مزار شیخ کبیر توسط زنگی بن‌ مودود. آثاری که اتابک سعد زنگی بنا نمود: (مسجد نو، حصار شهر، رباط شهر الله، چهار بازار) مدرسهء عمید آثاری که به فرمان اتابک ابو بکر بنا گردیده یا به او نسبت داده شده است، مزار احمد بن‌ موسی مشهور به شاهچراغ (ع)، مزار سید علاء الدین‌ حسین (ع)، مزار محمد بن موسی (ع)، مدرسی دار الشفای‌ مقرب، آثار خیر فخر الدین ابو بکر حوائجی، ابنیه‌ مجدد الدین رومی، مدرسه‌ای که ترکان خاتون‌ ساخت، بناهای احداث شده توسط آبش خاتون، مقبره آبش خاتون از بناهای کرد و چین، مزار سید حسن کیا، تجدید و یا ترمیم دیوار شهر به فرمان‌ غازان، توسعه شیراز در زمان اتابک و دروازه‌های‌ شهر، ابنیه و مناطق شاخص شهر.

شیراز در دوران صفویه

شیراز به سال 909 هجری به دست صفویه افتاد. در این دوران بناهای متعددی در شیراز مانند: مدرسه خان، قصری در محل میدان و حصاری به دور شهر ساخته شد. شهر شیراز در دوره صفویه دو گروه رقیب را در خود جای داده بود. حیدری ها که پیرو شیخ حیدر صفوی بودند و در مشرق سکنی داشتند و نعمتی ها که در غرب شیراز ساکن و پیرو شاه نعمت الله ولی بودند. پس از حمله افغانها به ایران و سقوط صفویه در سال 1722میلادی سپاه افغان در سال 1723روانه شیراز شد. شیراز بعد از 9ماه محاصره و تحمل قحطی تسلیم شد. گفته می شود در طی این محاصره حدود 100هزار نفر از مردم شیراز هلاک شدند.

شیراز در دوره افشاریه

پس از حمله افغانها به ایران و سقوط صفویه در سال ۱۷۲۲ میلادی، سپاه افغان در سال ۱۷۲۳ روانه شیراز شد. شیراز بعد از نه ماه محاصره و تحمل قحطی تسلیم شد. گفته می‌شود طی این محاصره حدود ۱۰۰ هزار نفر از مردم شیراز هلاک شدند. نادرشاه توانست در سال 1729شیراز را از دست افغان ها در آورد و خرابی های ببار آمده را ترمیم نماید. اما با شورش حکمرانان محلی در دوره افشاریان بر علیه نادرشاه، نادرشاه سپاهی را روانه شیراز کرد و شهر پس از چهار ماه محاصره سقوط کرد. پس از این حمله بسیاری از مردم شیراز از دم تیغ گذشتند و دو کله مناره در اطراف شهر برپا شد و باغ های اطراف شیراز نابود شد. بر اثر شیوع انفولانزا در سال 1918حدود 10000تن از مردم شیراز جان باختند.

شیراز در دوره زندیه

کریم خان زند شیراز را در سال 1180هجری قمری به عنوان پایتخت سلطنت خود برگزید. در این دوران شیراز رونقی دوباره یافت و بر جمعیت آن افزوده شد. شیشه ساخت شیراز به تمام ایران صادر می شد. در دوران کریم خان استادکاران و کارگران از سراسر ایران به شیراز آورده شدند. گفته شده است که تنها 12000نفر در ساختن خندق جدید دور شهر شرکت داشتند. به دستور کریم خان بناهای متعددی مانند ارگ جدید شهر، بازار وکیل، دیوان خانه، توپخانه، یک مسجد باشکوه و چند هزار مسکن برای لرها و لک هایی که در سپاه کریم خان بودند بنا شد. در آن زمان شیراز یازده بخش داشت که پنج تای آن ها بخش های حیدری، پنج تای آنها نعمتی و یک بخش متعلق به یهودیان بود. پس از کریم خان جانشینان وی موفق به حفظ سلسله زندیه نشدند. مسجد وکیل، حمام وکیل، ارگ کریم خان، بازار وکیل، عمارت کلاه فرنگی ... از دیگر بناهای این دوره است.

شیراز در دوره قاجاریه

پس از روی کار آمدن قاجارها، آقا محمد خان قاجار پایتخت را به تهران منتقل کرد. در دوره قاجاریه سید علی محمد باب ظهور کرد (1261ه .ق) در شیراز تبلیغ کرد که در انتها دستگیر و از شهر اخراج شد. تحریم تنباکو که با فتوای جاودانی میرزای شیرازی انجام شد، از جمله موارد سیاسی آن روزگار است. نارنجستان قوام یا باغ قوام از عمارات دوره قاجاریه شیراز است که در محله بالاکفت و در قسمت شرقی انتهای خیابان لطفعلی خان زند واقع است. احداث این بنا توسط علی محمد خان قوام الملک 1267-1257 شروع شده و در حدود سال 1300 ه.ق. توسط میرزا محمدرضا خان نوه قوام الملک اول و پدربزرگ قوام تکمیل شده است. این بنا یک بار توسط ابراهیم قوام مورد مرمت قرار گرفته است. مسجد نصیرالملک، خانه زینت الملوک و ... از دیگر بناهای این دوره است.

شیراز در زمان پهلوی

از سال 1300 ه.ش یعنی از دورانی که پای شاهان ایرانی به اروپا آغاز شد، سنگ بنای مدرنیته در شهرهای بزرگ منجمله شیراز گذاشته شد. کم کم دیوارهای دور شهر برداشته و شروع به زیباسازی شهر نمودند. در دوران پهلوی با سرعت بخشیدن به ساخت و سازهای شهری و با وجود کمبود نیروی متخصص، بضاعت مالی، در فاصله دو جنگ جهانی خانمانسوز که تاثیرش بر ایران هم وجود داشت و با نگرش حس ملی گرایی آغاز شد. با توجه به اینکه دیدگاه ها عمدتاً غربی بود نمی توانستند دو فرهنگ قدیم و جدید را به هم نزدیک نمایند. مهندسان غربی کمتر به ایران توجه می کردند و بیشتر روی کشورهایی همانند هند و غرب ایران توجه داشتند، در این دوران هر آنچه در معماری ایران اتفاق افتاده بدست ایرانی و عده ی قلیلی از معماران مهندس غیر ایرانی همچون اندره گدار و مارکف روسی و مهندسین آلمانی برای ساخت راه آهن و سایر بناهای مورد لزوم آن زمان و نیز عده ای از تحصیل کرده های اروپا صورت گرفته است. دولت پهلوی با تأکید بر انقطاع تاریخی و تجدد طلبی ظاهری و شکلی، بی نیاز به تولید جامعه و تنها با درآمد فراوان نفت، جامعه ی ایران را با تقلید از تمدن غرب با تحول عظیم فرهنگی و اجتماعی مواجه ساخت تا جاییکه در فاصله سالهای 1320-1300 شمسی، تهران به شهری صنعتی و جدید مبدل شد. برنامه های مدرن سازی دولت پهلوی اول و دوم به تدریج از هویت معماری سنتی ایران کاست و به علت عدم پیوند با اصل معماری ایرانی، پایه های بی هویتی معماری از همین زمان در ایران گذاشته شد و توجه به معیارهای مدرنیسم، امنیت، محرمیت، همگونگی، تنوع بکارگیری مصالح بومی، فرهنگ گرایی ساکنین، هویت و ابنیه واجد ارزش معماری، فرهنگی و تاریخی بافت قدیم ایران را نادیده گرفت. در زمینه ی معماری نیز تجددگرایی و الگوبرداری از عملکرد و فرمها و سبکهای معماری غربی بدون توجه به جایگاه فلسفی و تاریخی آنها، مدرنیته ای ناقص بوجود آورد که به بی هویتی و هرج و مرج در شهر شیراز منجر گردید. دسترسی به تکنولوژی و مصالح جدید ساختمانی، ماهیت و هویت احداث بناها را تحت تأثیر قرار داد. برنامه های مدرن سازی دوره ی پهلوی به تدریج از هویت معماری سنتی شیراز کاست و فرهنگ گرایی ساکنین، هویت و ابنیه واجد ارزش معماری و فرهنگی و تاریخی بافت قدیم شهر را نادیده گرفت. ساختمانهای اداری، فرهنگی، بازرگانی و تجاری به شیوه ی جدید ساخته و پرداخته شد. ساختمانهای بانک ملی، دبیرستان شاهپور، دبیرستان باقریه، آرامگاه حافظ، بنای چند کارخانه و سیلو در شیراز و احداث خیابانهای کریم خان زند، لطفعلی خان زند، داریوش، سعدی، شاهپور، پهلوی و چند خیابان دیگر بعد از تخریب برج و باروی شهر قدیم و پرکردن خندق اطراف آن توسعه ی اولیه شهر شیراز را موجب شد که شهرنشینی را در بافت جدید که بخش میانی بافت قدیم و بافت های جدید شهر شیراز را تشکیل می دهد، به دنبال داشت. تاسیس فرودگاه بین المللی شیراز که در آن زمان بعد از مهرآباد تهران دومین فرودگاه ایران به حساب می آمد، اما با ساخت فرودگاه بین المللی جاده تهران – قم احتمالاً در رده سوم قرار می گیرد. کشیدن گاز در شیراز به عنوان اولین شهر ایران. لوله کشی آب و ساخت بیمارستان نمازی توسط مرحوم نمازی، ورود شرکتهای زیر مجموعه صاایران شامل (صاشیراز – صفاشیراز – تکصا )- شرکت زیمنس – شرکت مخابرات راه دور – شرکت لاستیک بریجستون (دنا) ... از دیگر اقدامات این دوران است. از سال 1304 تا حدود 1360 که 6 دهه از ساخت و ساز به صورت مدرن در شیراز انجام شد، بیشترین توسعه به سمت غرب بوده و هنوز هم ادامه دارد. از چهارراه زند به طرف ستاد، از ستاد به طرف دروازه قرآن، از ستاد به سمت نمازی، از نمازی به سمت عفیف آباد، از دروازه قرآن به سمت آرد و سنبله، از عفیف آباد به سمت مطهری، از مطهری به سمت قصرالدشت، از قصرالدشت به سمت صنایع، از صنایع به سمت شهرک گلستان و صدرا

شیراز در دوران جمهوری اسلامی ایران

با شروع انقلاب به رهبری حضرت امام خمینی (ره) مردم استان فارس بویژه آحاد مردم شیراز در تمامی صحنه های انقلاب حضور پر رنگی داشته اند. در به ثمر رساندن انقلاب از هیچ کوششی دریغ نورزیدند. بزرگان و علمای مبارزی مدیریت انقلاب را در این خطه از میهن عزیز ما بر عهده داشتند. علمای مشهوری چون میرزای شیرازی، شهید دستغیب، الهاشمی، حائری، شیرازی ها ... را نمی توان از یاد برد. با شروع جنگ تحمیلی مردم این دیار وفاداری خودشان را به منصه ظهور رساندند. 14600 شهید گرانقدر، ستارگانی هستند که آسمان فارس و ایران عزیرمان را پرتوافشانی می کنند. بعد از انقلاب با توجه به درگیریهای انقلاب و بعد از آن هشت سال دفاع مقدس، وقفه ای در روند توسعه شهری صورت گرفت، اما بعد از جنگ با توجه به اینکه ایران در محاصره اقتصادی هم وجود داشت، سرعت در سازندگی کشور بی نظیر بود. هر چقدر از انقلاب به زمان حال بر می گردیم. انگیزه و تلاش، حس انقلابی، رقابت با دشمنان و اینکه ما می توانیم، باعث شد تا در خیلی از مسائل عمرانی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی به سرعت پیشرفت داشته باشیم. توسعه و پیشرفت بدان معنا نیست که جامعه ما تام و کامل شده باشد. ما در خیلی از مسائل مشکلاتی داریم که باید به حول قوه الهی برطرف شود. اصلاً هیچگاه جامعه به نقطه پایان نمی رسد و در هر دوره ای بنا به نیازها و شرایط ویژه آن نیازهای جدیدی را هم می طلبد. عمر بنای ساختمانی شخصی بیست سال است که باید دوباره ترمیم و یا از نو ساخته شود. شهر هم همینطور است. با توجه به گسترش شهری و توسعه و پیشرفت شهر هم باید در هر دورانی، سالانه، ماهانه و حتی روزانه توسعه داشته باشد. تلاش برای توسعه شهری حیات یک شهر زنده را نشان می دهد. در ابتدای انقلاب عدالت یکی از محورهای توسعه بود. قبل از انقلاب اتوبوس های مسافربری شمال و جنوب هر شهر فرق اساسی داشت. بیشتر توسعه در قسمت بالای شهر که مرکز اسکان سرمایه دارن و مرفهین بی درد جامعه بود، قرار داشت. بعد از انقلاب تا حدود خیلی زیادی این اختلافات به حداقلی خود رسیده بود. اتوبوس ها و ماشین های نو و ساخت و ساز ها بیشتر به سمت قسمت های فقیر نشین و توسعه پیدا کرد. اما امروزه احساس می شود که ساخت و سازها مثل سیاست کمونیستی یگ گام به پیش و دو گام به پس شده است. ده ها طرح و برنامه، بی سر و صدا در قسمت های مرفه نشین و  بالای شهر ساخته می شود و اگر یک کار عمرانی هم در قسمت های پایین دست ساخته شود، در بوق و کرنا زده می شود. برای مثال: اتوبوس های بالای شهری نو، تمیز، مجهز به سیستم گرمایی و سرمایشی و جمعیت مسافر درونش تا حدودی قابل قبول، اما اتوبوس هایی که در شهرک سعدی و غیره رفت و آمد می کنند، اینگونه نیستند. نه تنها اتوبوس ها بلکه رانندگان هم باید از یک ظاهر و برخورد قابل قبول و در شان مردم با فرهنگ شیراز قرار داشته باشند.

با استفاده از منابع زیر:

تاریخ شیراز تألیف: دکتر حسن خوب‌نظر / علی اصغر حکمت در: ادوارد براون / ویلیام فرانکلین، مشاهدات سفر از / بنگال به ایران / حاج میرزا حسن خان فسائی،فارسنامهء ناصری / زرکوب شیرازی / پیرنیا، تاریخ بافت قدیمی شیراز / کرزن، ایران و قضیه ایران / جکسن، سفرنامه جکسن / فرصت الدوله شیرازی / دانشنامه ی ویکی پدیا  / شهرداری شیراز / ملیحه درگاهی / پایگاه مجلات تخصصی نور

اندیشه ام برای ساختن شیرازی آباد

-  تلاش برای ایجاد مدیریت واحد شهری

-  تلاش برای انتخاب شهرداری کارآمد، متخصص و شجاع

-  توجه به تخصص گرایی، نخبه گرایی و کارهای تحقیقاتی در شورا

-  بکارگیری نیروهای متعهد, متخصص و دلسوز در سیستم شهرداری 

-  نظارت مستمر، دقیق بر قیمت ها، فروشگاهها و عرضه محصولات مورد نیاز مردم

-  بوجود آوردن انگیزه، فرهنگ و رضایت شهروندان با کار و تلاش صادقانه

-  استفاده از اندیشه های نخبگان و دانشگاهیان برای توسعه شهر و شهر سازی

-  مشارکت زنان و جوانان در امور مربوط به شهر و شهر سازی

-  رقابت در نگهداری شهری به صورت محله ای

-  تقویت محلات شهری با استفاده از تجربیات، متخصصین و بزرگان محلی

-  توجه به سیستم حمل و نقل روان، امن و کارآمد درون شهری و برون شهری

-  توسعه اتوبوس های بی آر تی، مترو و مدیریت و نظارت اتوبوسرانی و تاکسیرانی

-  توجه نمودن به دارالرحمه ها و مخصوصاً گلزار مطهر شهدا 

-  توجه و نظارت و مدیریت عالی در عرضه های فروش

-  توجه به ساخت راه ها، خیابان ها و پل های هوایی و غیره برای برون رفت از ترافیک شهری

-  توجه به ساخت و سازهای ایرانی، اسلامی و بناهای تاریخی

-  توجه به کارگاهها، کارخانجات تولیدی برای تولید و ازدیاد اشتغال

-  دعوت از سرمایه گذاران داخلی و خارجی جهت ارائه طرح و سرمایه گذاری برای پیشرفت شیراز 

-  توجه به بافت های فرسوده شهری

-  توجه و تلاش در سرعت بخشیدن به اتمام پروژه بین الحرمین و امامزادگانی که در شیراز قرار دارند

-  توجه به باغات و جاذبه های گردشگری

-  توجه به زمین های کشاورزی و کشاورزان

-  سرعت در اتمام پروژه های مسکن مهر و تقویت اینگونه برنامه ها در خانه دار شدن اقشار کم درآمد

-  فراهم نمودن امکانات مناسب برای بازنشتگان، جانبازان و معلولین

-  تقویت و استحکام خانواده و تلاش برای رسیدن به امنیت و دور بودن از استرس

-  حمایت از بانوان و نیازهای فرهنگی، تفریحی و اجتماعی آنان

-  حمایت و تقویت مراکز درمانی، بهداشتی و بیمارستان ها

-  تلاش در جهت عدالت اجتماعی و امکانات برابر در همه نقاط شهر 

-  برگزاری جلسات ماهیانه در محله های مختلف شهر و تلاش برای رفع مشکلات محلی

-  تقویت ورزش ها و ورزشکاران حرفه ای و همچنین ورزش های عمومی برای سلامت شهروندان

-  برنامه ریزی جهت جذب توریست داخلی و خارجی و خدمات رسانی به آنان

-  آموزش تئوری و عملی عمومی برای حفاظت و نگهداری از شهر و شهروندی از طریق چهره به چهره و رسانه های مختلف استانی و محلی

-  ارتباط تنگاتنگ با دستگاه های فرهنگی، آموزشی از جمله آموزش و پرورش و غیره

-  حمایت و تقویت اماکن فرهنگی از جمله سینما، تئاتر و موسیقی و هنرمندان رشته های مختلف هنری

-  تلاش برای تهیه روزنامه، ماهنامه و سالنامه شهرداری جهت بروز رسانی آخرین اخبار و اطلاعات شهر و شهروندی

-  توجه نمودن به ارزش های اسلامی و انقلابی

-  توجه نمودن به اماکن مذهبی از جمله مساجد، تکایا و غیره و ارتباط با مدیران و هیئات مذهبی برای برنامه های مذهبی  

                                                                 والله علیم حکیم  

سعید فهندژی سعدی 

بدون ذکر منبع شرعاً جایز نیست

پایان مهلت بررسی صلاحیت کاندیداهای شورای شهر

عضو هیات نظارت مرکزی بر انتخابات با بیان اینکه ملاک بررسی داوطلبان شوراهای اسلامی شهر و روستا استعلام های چهارگانه و قانون بوده است، گفت: وابستگی به جریانات سیاسی و گرایشات حزبی خاص ملاک احراز یا عدم احراز صلاحیت نیست.،

سید عیسی دارایی در واکنش به برخی انتقادات نسبت به عملکرد هیات نظارت مرکزی در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا، گفت: در بررسی صلاحیت ها به هیچ عنوان مسائل سیاسی و جناحی مد نظر نبوده و بر اساس استعلام های مراجع ۴ گانه و اوضاع و احوال داوطلبان بر اساس قانون اساسی اقدام شده است.

عضو هیات مرکزی نظارت بر انتخابات شوراها با اشاره به پایان یافتن مهلت بررسی صلاحیت کاندیداهای شورای شهر و روستا، گفت: همان گونه که مد نظر مقام معظم رهبری بوده است تمام سعی خود را کرده ایم که انتخابات شوراها تحت سایه انتخابات ریاست جمهوری قرار نگیرد.

وی با اشاره به اهمیت شوراها گفت: شرایط باید به نحوی باشد که شوراها به عنوان پارلمان محلی بر اساس اصل یکصدم قانون اساسی تقویت شوند و در این راستا حضور افراد می تواند در وضعیت شهری نقش بسزایی در ارتقاء جایگاه شوراها داشته باشد.

دارایی بررسی صلاحیت کاندیداها بر اساس قانون را یکی از راهکارهای حضور افراد توانمند و نخبه در شوراها دانست و خاطر نشان کرد: ملاک بررسی ها صرفا قانون بوده و رفتار و گرایشات حزبی یا فکری و وابستگی به جریانات سیاسی قطعا ملاک احراز یا عدم احراز صلاحیت نبوده است.

خبرها از رد صلاحیت گسترده داوطلبان عضویت شوراها حکایت دارند

گروه سیاسی بررسی صلاحیت نامزدهای انتخابات شورای شهر در هیات‌های اجرایی که از 12 اردیبهشت ماه به مدت یک هفته آغاز شده بود، به پایان رسیده و از دیروز بررسی صلاحیت‌ها در هیات‌های نظارت شهرستان‌ها آغاز شده است، اما اخبار رسیده حاکی از آن است که در مرحله اول، یعنی هیات‌های اجرایی رد‌صلاحیت‌ها پرتعداد بوده است!
با آن‌که مقام معظم رهبری به کرات در سخنرانی‌های اخیر خود بر حضور تمامی سلایق تاکید ویژه داشتند، اما شنیده می‌شود حامیان گفتمان دولت و جمعی از اصلاح‌طلبانی که در انتخابات گذشته تایید صلاحیت شده بودند، این‌بار در مرحله اول، یعنی هیات‌های اجرایی رد‌صلاحیت شده‌اند.
حسین طلا، نماینده مجلس نهم و رئیس هیات عالی نظارت بر انتخابات شوراهای شهر و روستا خاطرنشان می‌کند: افرادی که توسط هیات‌های اجرایی رد‌صلاحیت شده باشند، هیات‌های نظارت نمی‌توانند صلاحیت آن‌ها را تایید کنند، اما هیات نظارت این اختیار را دارد که از میان افراد تایید صلاحیت شده توسط هیات‌های اجرایی افراد دیگری را رد‌صلاحیت کنند.
اما رد‌صلاحیت‌ها در مرحله هیات‌های اجرایی که نشانه‌هایی از اعمال سلیقه در آن وجود دارد، با واکنش گروه‌های مختلف سیاسی روبه‌رو شده است.
محمدعلی نجفی، عضو اصلاح‌طلب فعلی شورای شهر در این خصوص می‌گوید خبرهای خوشی ندارد. وی در حاشیه جلسه شورای شهر تهران با بیان این‌که هیات‌های اجرایی کارشان تمام شده است، می‌گوید: متاسفانه خبرهایی هست که حتی صلاحیت تعدادی از چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب که افراد معتدل هم بوده‌اند، تایید نشده است.
اعمال سلایق شخصی بر‌خلاف بیانات رهبر معظم انقلاب است
احمد بخشایش اردستانی نماینده مجلس نهم می‌گوید: متاسفانه در بررسی صلاحیت‌های نامزدهای شوراها نه تنها مُر قانون رعایت نشده، بلکه بیانات مقام معظم رهبری با اعمال سلایق شخصی رعایت نشده است.
وی در گفت‌و‌گو با با اشاره به بررسی صلاحیت‌های نامزدهای انتخابات شوراهای اسلامی ضمن ابراز تاسف از رد‌صلاحیت‌های صورت گرفته تصریح می‌کند: متاسفانه در بررسی صلاحیت‌های نامزدهای انتخابات شوراها شنیده‌ام که در هیات‌های اجرایی رد‌صلاحیت‌ها زیاد بوده است که این کار مطلوب نیست!
وی با اشاره به گفت‌و‌گوی خود با یکی از مسئولان تاکید می‌کند: گفتم که دو کار را باید در این زمینه انجام داد، یکی این‌که مُر قانون رعایت شود، یعنی نه فراتر از قانون رفت و نه پایین‌تر از آن و دوم این‌که باید در بررسی آن خدا را در نظر گرفت.
نماینده مردم اردستان در مجلس خاطرنشان می‌کند: به عنوان مثال اگر یکی از منابع چهارگانه (وزارت اطلاعات، نیروی انتظامی، ثبت‌احوال و قوه قضاییه) می‌گوید که فلان شخص ضد ولایت و یا التزام عملی ندارد، باید حتماً مستندات را ببینند، زیرا اگر قرار باشد که هیات اجرایی تنها به اعتبار این‌که یکی از منابع چهارگانه می‌گوید که فلان شخص التزام عملی ندارد، تصمیم‌گیری کند، پس چه نیاز به هیات اجرایی و نظارت است! وی با بیان این‌که رد‌صلاحیت‌ها را برای حماسه سیاسی خوشایند نمی‌بینم، تصریح می‌کند: مقام معظم رهبری فرمودند باید مُر قانون را با مد‌نظر قرار داشتن خدا رعایت کنیم، چرا که اگر این‌گونه نشود، جریان سیاسی خاص در انتخابات وارد می‌شود و در نهایت انگیزه از مردم گرفته می‌شود.
مُر قانون رعایت نشده است 

منبع: روزنامه ایران صفحه 3 مورخه 18/2/92