چند نکته از سر دل سوزی با اوباما رییس جمهور آمریکا

     چندی قبل در نیویورک بین آقای روحانی و آقای اوباما روسای جمهور ایران و آمریکا گفتگوی تلفنی برقرار شد. این که چه کسی اولین زنگ را زد و چه کسی گوشی را برداشت اصلاً مد نظر نیست. اگر چه شعار مرگ بر آمریکا از روی میز اکثریت ملت ایران برداشته نشده است، اما مهم آن است که امروزه نرمش قهرمانانه روی میز رهبر نظام جمهوری اسلامی ایران حضرت آیت ا... خامنه ای قرار دارد. نرمش قهرمانانه یعنی این که ما به غیر از اسراییل با هر کشوری دست دوستی برقرار می کنیم و آمریکا هم می تواند از این فرصت به دست آمده کمال استفاده را بنماید. صحبت های نتانیاهو و رهبران اسراییل دروغ، تهمت، فریب و جنگ طلبانه است. اوباما به عنوان یک رییس جمهور کشوری بزرگ همانند آمریکا می تواند به درستی دوستان و دشمنانش را بشناسد. ایران در طول تاریخ درخشانش به ناحق با کشوری درگیر نشده و ایرانی تا ظلمی برایش ایجاد نشود دست به سلاح نمی برد و همواره زبان معرفت و اخلاق حسنه اش در جهان بی مانند است. چنان که سعدی شاعر شیرین سخن ما نظمی دارد که تمامی شرق و غرب بدان افتخار می کنند و همه مشتاق هستند تا این قند پارسی هم به بنگاله ها برود.

بنی آدم اعضای یک پیکرند / که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار / دگر عضو ها را نماند قرار

تو کز محنت دیگران بی غمی / نشاید که نامت نهند آدمی

     همین اندیشه است که ما را وا می دارد تا در مواقعی که سلاح ها در غلاف قرار دارد با همنوعان خوب و صمیمی و با محبت باشیم. اوباما باید از این فرصت استفاده نموده و خلاء ای که 30 سال بین ملت ایران و آمریکا بوجود آمده برطرف کند. باید این را به خوبی هم بداند که این گفتگوها نه از ترس است و نه از خواری و زاری که باید بداند ملت ایران قهرمان و در مواقع ضروری به خوبی از خودش حفاظت می کند. 30 سال گذشته درسی برای تمام تاریخ است که علیرغم مشکلات توانسته ایم سر پای خود بایستیم و حتی در خیلی از موارد هم پیشی بگیریم. اوباما باید بداند که همیشه اینگونه نرمش نشان نخواهیم داد و اگر مجدداً شیطنت کند، این بار درسی به او خواهیم داد تا ابد فراموش نشود. شیطنت های او در دیدار با رفیق نابابش نتانیاهو گستاخانه بود. اینکه من هنوز گزینه ی جنگ را از روی میز برنداشتم، و یا این که ایران ثابت کند و چنین کند و چنان کند! این ها حرف های از مسیر خارج شدن است که اگر این بیراهه ها راه را از مسیر اصلی اش خارج کند، این او هست که شکست می خورد نه ایران. ایران به جهان نشان داده که تمایل به صلح، گفتگو، رفتار مسالمت آمیز دارد. و اگر این بار خطایی از سر نادانی سربزند این ایران است که به لطف شعر سعدی (تو کز محنت دیگران بی غمی / نشاید که نامت نهند آدمی) تا ابد او را نمی بخشد و پیروز میدان خواهد بود.