می خواهم برای شورای اسلامی شهرمان شیراز کاندید شوم!

آرزوی دیرینه ای برای این جایگاه نداشتم، هیچگاه در تفکرات درهم و برهم من هم نمی گنجید تا پا تو کفش بزرگان بگذارم. چند وقتیست که حسابی تو فکر این هستم که این بار باید کاندید بشوم تا آخرین توانم را برای خدمت به مردم از این راه به منصه ی ظهور برسانم. همیشه دیگران را بر خودم مقدم داشته و به نوعی در هر زمینه ای فکر می کردم چون فلانی و فلانی هستند، خیالاتم از اینکه به مردم و انقلاب کمک می شود راحت بود. یکی از دوستان با بصیرت ما گفته بود: چرا می خواهی کاندید شوی؟ گفتم: برای شوخی! دیگری و دیگری هم گفته بودند! باالاخره نیت درونی خودم را آشکار کردم. گفتم بهترین کار برای اینکه مردم را به انقلاب و ارزش های انقلابی پای بند و ثابت قدم نگه داشت، خدمت صادقانه است تا مردم قدرت و تلاش و صداقت تو را لمس کنند. اگر چه بعد از انقلاب در کشور ما آبادانی های زیادی انجام شده است، اما احساس می شود در برخی از جاها و آدم ها در انجام وظایف کاستی هایی صورت می گیرد که این خوشایند مردم پاک طینتی که در تمامی صحنه های انقلاب حضور مثمر ثمری دارند کفایت نمی کند. حدود دو سالی است که به طور جدی پیگیر یک مسئله عمومی مذهبی هستم. در این زمینه با شهرداری منطقه، اداره املاک، معاونت شهرسازی و  شورای شهر ارتباط زیادی داشته ام. ارتباط که چه عرض کنم رفت و آمد زیادی داشتم. اگر چه کار برای امام حسین (ع) بود و در این زمینه نزد خیلی از افراد و اشخاص گردن کج کرده و به قولی در این زمینه، مشوق ، راهنما و هم هر چه از دستشان بر می آند کوتاهی نکردند، اما کاری که می شد با یکی دو ماه انجام شود، تا کنون بیش از یک سال و نیم می گذرد و هیچ نتیجه ای نگرفتیم. حالا به قولی این من بودم و کار برای امام حسین (ع) و هر چه از پارتی و غیره و غیره داشتیم مصرف شد و چندان نتیجه ای گرفته نشد، حال اگر کسی بخواهد برای کاری شخصی، پای در این میدانی که آخرش معلوم نیست،! چگونه از پس آن بر می آید،! خدا می داند.! در صورتی که اولین توصیه به شوراها از طرف مادرمان قانون اساسی " تسریع " است. در اصل یکصدم قانون اساسی آمده است: برای پیشبرد سریع برنامه‏های اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، بهداشتی، فرهنگی، آموزشی و سایر امور رفاهی از طریق همکاری مردم با توجه به مقتضیات محلی، اداره امور هر روستا، بخش، شهر، شهرستان یا استان با نظارت شورایی به نام شورای ده، بخش، شهر، شهرستان یا استان صورت می‌گیرد که اعضای آن را مردم همان محل انتخاب می‌کنند. شرایط انتخاب‏کنندگان و انتخابشوندگان و حدود وظایف و اختیارات و نحوه انتخاب و نظارت شوراهای مذکور و سلسله مراتب آنها را که باید با رعایت اصول وحدت ملی و تمامیت ارضی و نظام جمهوری اسلامی و تابعیت حکومت مرکزی باشد قانون معین می‌کند.

 از زمانی که کفش دومم را پاره کردم، تصمیم جدی گرفتم تا آستین بالا زده و در این رقابت هم شرکت کنم. کاری به رای آوردن و یا نیاوردن ندارم، می خواهم به مردم خوبم بگویم : می خواهم صادقانه برای شما کار کنم، آستین بالا زده ام ، خواه رای بیاورم و یا نیاورم.