عون و جعفر

هر سال در ایام محرم یکی دو مجلس از تعزیه های جدید اجرا می شود. این تعزیه ها را بعضاً غریب می گویند که بیشتر تعزیه خوانان آن ها را اجرا نمی کنند. امسال قرار است که تعزیه ی عون و جعفر اجرا شود. حضرات عون و جعفر (ع) از فرزندان ام البنین (س) و برادران بزرگوار حضرت قمر بنی هاشم ابالفضل العباس (ع) هستند. حضرات عون و جعفر و عبدالله از برادران حضرت عباس (ع) هستند که در کربلا حضور داشتند و همگی به شهادت رسیدند. ام البنین یعنی مادر پسران و با شمر لعین هم طایفه بود. به همین مناسبت شمر ملعون از بن زیاد فرمان بخشودگی این خانواده را می گیرد و شبانگاهان به حضرت عباس (ع) می رساند و با مخالفت ایشان روبرو می شود. دیشب در جلسه ی هفتگی تمرینات تعزیه گروه چهارده معصوم (ع) شیراز جناب حاج علی اصغر علی ویسی این مطالب را در شروع جلسه فرموده بودند. ایشان نوع شهادت حضرت امام حسین (ع) را هم به صورت نمایشی توسط دو تن از حاضرین نشان داده بودند. فرمودند: شمر در جنگ صفین جانباز شده بود دو تا مرز شهادت هم پیش رفته و از احترام ویژه ای هم برخوردار بود، اما در کربلا به یکباره صد و هشتاد درجه برگشت و او خود کسی بود که سر امام (ع) را از بدن جدا کرد. در مرحله ی اول طبق روایات مقاتل: جلس صدره، شمر روی سینه آن حضرت نشست و خنجرش را به گلوی آن بزرگوار فرود آورد که خنجر توان بریدن نداشت. امام حسین (ع) فرمودند: این جایگاه بوسه ی پیامبر است و تو هیچگاه نمی توانی اینجا را ببری مگر از جای دیگر برش را ادامه بدهی. گفتند:  شمر امام را برگرداند و از پشت بر آن حضرت نشست و از قفا (پشت) سر آن بزرگوار را برید. از قفا بریدن چون به استخوان های گردن می رسد دردناک تر است؛ اما شمر ملعون این کار را انجام داد. امام حسین که تا آن زمان خسته از جنگ و با پیکری مجروح و زخم برداشته بود، توان و انرژی خود را از دست داده بود و شمر و همه ملعونین اشقیا در روز عاشورا هر آنچه که نمی بایست انجام دادند! و سیعلم الذین ظلموا ای من قلبوا ینقلبو