خاطره ای از مزار شهید امین فهندژ سعدی و یک شعر زیبا و عرفانی

 

شهید: امین فهندژ سعدی 

نام پدر: امراله 

تاریخ تولد: ۱۳۴۲ 

شهادت: ۲۶ / ۱۲ / ۱۳۶۳ 

محل شهادت: شرق دجله 

مزار: گلزار شهدای سعدی شیراز 

روحش شاد

قرار بود که به بهانه پاسداشت شهید امین فهندژ سعدی سری به منزل شهید بزنیم. ابتدا بر سر مزار شهید رفتیم و در حین خواندن فاتحه بودم که شعر روی سنگ مزارش توجه مرا جلب کرد. می خواستم بدانم این شعر از کیست:  

خم ابروی کجت قبله محراب من است / تاب گیسوی تو خود، راز تب و تاب من است

اهل دل را به نیایش، اگر آدابی هست / یاد دیدار رُخ و موی تو، آداب من است 

اصلاْ فکرم به سمت حضرت امام خمینی (ره) نرفته بود. دیوان حافظ و سعدی را ورق ورق نگاه کردم. بالاخره با کمک اینترنت متوجه شدم که یار در خانه و ما دور جهان می گردیم. این از شعرهای عرفانی حضرت امام بود که من نمی دانستم. گفتم بگذار بقیه ابیات را هم یادداشت و در این قسمت بنگارم. 

قبله محراب 

خم ابروی کجت قبله محراب من است 

تاب گیسوی تو خود، راز تب و تاب من است 

اهل دل را به نیایش، اگر آدابی هست 

یاد دیدار رُخ و موی تو، آداب من است 

آنچه دیدم ز حریفان همه هشیاری بود 

در صف می‏زده بیداری من، خواب من است 

در یَم علم و عمل، مدعیان غوطه ورند 

مستی و بیهشی می زده گرداب من است 

هر کسی از گنهش، پوزش و بخشش طلبد 

دوست در طاعت من، غافر و توّاب من است 

حاش للّه که جز این ره، ره دیگر پویم 

عشق روی تو سرشته به‏گل و آب من است 

هر کسی از غم و شادی است نصیبی، او را 

مایه عشرت من، جامِ میِ ناب من است