معلم

معلم

روز معلم مبارک باد

چوب معلم ار بود زمزمه محبتی       

جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را

باید روز و هفته معلم را به معلمان و فرهیختگان عزیز تبریک گفت.آنانی که بستر سازی می کنند تا آیندگانی مثمر ثمر داشته باشیم.در حقیقت معلم همان شمعی را می ماند تا با ذره ذره ذوب شدن خود جامعه کودکان ،نوجوانان و جوانان را پرتو افشانی نموده تا آنان در آینده ای نه چندان دور جامعه را نورانی کنند.پیامبران و امامان معصوم اولین و بهترین معلم انسانها بودند.آنان مردم را به بهترین راهها هدایت می کردند.آنان راه را از چاه بهتر تشخیص داده و می کوشیدند تا جامعه را به سمت بهترینها که همان مسیر خدایی بود نشان دهند.در این کوشش خودشان را هم به زحمت می انداختند.در طول تاریخ کسانی که از صراط مستقیم و راه راست وحشت داشتند و می ترسیدند که مقام و منزلت غیر خدایی آنان دچار خدشه گردد ، با این معلمان آسمانی برخورد می کردند.

-----------------------------------------

نمی دانم شما هم باور دارید یا نه !برخی از معلمین محترم قدرت جاذبه زیادی دارند.شاید در اینگونه افراد سواد و تخصص کافی و وافی برای ارائه تدریس وجود نداشته باشد، اما اقبال دانش آموزان به وی زیاد است.من در طول دوران تحصیل با اینگونه موارد، زیاد برخورد کردم. گهگاهی هم در دل حس بدی به من دست می داد. البته نباید اینگونه می شدم ، لذا دست خودم نبود و غبطه می خوردم. غبطه می خوردم. غبطه ! البته غبطه خوردن از زمانی بود که معنا و مفهوم غبطه را متوجه شدم. قبل از آن تمام وجودم یکپارچه حسادت می شد. معلمی را می دیدم که صبحها با یک لباس نامرتب و صورت نشسته و موهای ژولیده وارد مدرسه می شد.بچه ها از قبل منتظر او بودند. وقتی همان معلم وارد مدرسه می شد، بچه ها با هلهله و سوت و کف به استقبالش می رفتند. خیلی تو نخ این معلمها می رفتم تا ببینم چه چیزی دارند که بچه ها اینگونه به آنها علاقه نشان می دهند. گهگاهی از دانش آموزان می پرسیدم که طرح درس مناسبی دارند؟ جواب من همواره منفی بود.بعضی از معلمها طرح درس داشتند. بعضی از معلمها با لباس مرتب و منظمی وارد مدرسه می شدند. برخی از معلمها خیلی با کلاس و مودب و با اخلاق بودند.برخی از معلمها خیلی جدی بودند. برخی شل می گرفتند. برخی از معلمان خیلی باسواد بودند.برخی از آنها واقعا آچار فرانسه مدرسه بودند.یعنی از همه چیز سر در می آوردند.قدرت تدریس ریاضی ، زبان، علوم، ادبیات فارسی، عربی و غیره را داشته و حتی برخی در فنون برق و بنایی و تاسیسات هم آشنا بودند. اینگونه معلمان برای مدرسه و مخصوصا مدیر خیلی ارزش داشت، اما قدرت جاذبه دانش آموزی را نداشتند.بالاخره همه جورمعلم را تجربه کردم ولی اون معلمی که مد نظر من است یک بوی دیگری داشت.خودم یکبار کیسه نمره را شل کردم تا ببینم می توانم همان اقبال را بدست بیارم، که نشد.خیلی کارای دیگه هم انجام دادم ، که نشد.البته به خاطر جوانی وشور و نشاطی که در این دوران قرار دارد بی اختیار آکیوی آدم نسبت به تشخیص اینگونه مسایل کم می شود. بعدها بیشتر پی بردم و علت را تشخیص دادم.اینگونه معلمها نه اینکه در ارایه درس جدی نباشند ، بلکه در بعضی از اوقات بیشتر از بقیه هم تدریس می کنند اما با بچه ها رفیق هستند.واقعا با بچه ها، بچه هستند.بچه ها هم در این سنین علاقمند هستند تا دوستانی داشته باشند یا به زبان دیگر دوران دوست یابی را می گذرانند .چه دوستی بهتر از معلمی که هم بتواند نقش معلمی خودش را داشته باشد و هم رفیق بچه ها باشد.یادم هست یه روزی یکی از این معلمها با یک دانش آموزی مشکل پیدا کرد. چند روزی با دانش آموزمورد نظر حرف نزده بود. همان دانش آموز از غصه داشت دق می کرد.دانش آموزان خوب می فهمند که معلم، آنها را دوست دارد یا ندارد.به قول دکتر شریفی "معلمی یعنی هنر بر قراری ارتباط با دانش آموزان"که اگر معلمان شریف و نجیب و با وقار ما داشته باشند در تدریس هم موفق هستند.وگرنه همان لذت بردن از تعطیلات خواهد بود که هم معلم و هم دانش آموزان خوشحال خواهند شد.

------------------------------------------ 

 

               

              نمونه ای از دستخط شهید مطهری

اگرچه خیلی از انسانها توانستند در حیطه خودشان وظایف معلمی را به نحو احسن انجام دهند، اما شهید مطهری استادی برجسته و انقلابی بود که روز شهادت ایشان به عنوان روز معلم نامگذاری شد.امیدوارم روح بلند این شهید گرانقدر که حاصل عمر امام خمینی(ره) بود شاد و روانش پاک باشد.