کندوکاوی پیرامون مدارس انتفاعی

کندوکاوی پیرامون مدارس انتفاعی 

نزدیک به دو دهه از عمر مدارس غیر دولتی در کشور ما می گذرد.علیرغم انتقاداتی که ابتدای کار با آن مواجه بود، ولی به سرعت در کنار مدارس دولتی شروع به کار نموده است.در بدو امر مدارس غیر دولتی در گزینش دانش آموز و معلم نهایت دقت را می نمودند.بیشتر از دانش آموزان برتر از لحاظ اخلاقی و درسی استفاده می شد.همه افراد توانایی رفتن به مدارس غیر دولتی را نداشتند.از طرف اینگونه مدارس امکاناتب به مراتب بهتر و بیشتر از مدارس دولتی به دانش آموزان و معلمان ارائه می شد.چندین مورد امتحان برگزار و جلسات رفع اشکال داشتند.به واسطه کمی شاگردان، معلمان در انتقال معلومات به دانش آموزان راحت تر بودند. هر کسی می کوشید تا راهی به اینگونه مدارس پیدا کند. 

 

امروزه هم در بعضی از اینگونه مدارس که کمتر از انگشتان دست است، تمام تلاش موسسین برای تربیت دانش آموزان بکار برده می شود.در انتخاب دانش آموز و معلم هم بیشترین دقت و توجه را دارند. شنیدم در یکی از این مدارس که به نام یکی از معصومین(ع) هم نامگذاری شده، هیچکس به هیچ عنوان دروغ نمی گوید.بوفه ای وجود دارد که فروشنده ندارد.قیمت اجناس مشخص و دانش آموزان در زنگهای تفریح و اوقات فراغت، بدون آنکه کسی آنها را نظارت کند در صفهای منظم قرار می گیرند و اجناس مورد نیاز خود را در صندوق مخصوص بوفه قرار می دهند.اگر دانش آموزان در جلسات امتحانی بنشینند و هیچگونه ناظر و مراقبی نباشد، هیچکس تقلب نمی کند.این از نادرترین آموزشگاههای کشور است. در واقع خود یک مدینه فاضله است.روزی به یکی از دوستان می گفتم: نمی توان اینگونه آموزشگاهها را در کشور توسعه داد. در جوابم گفت:قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود.اگر همین آموزشگاهها به صورت زنجیر وار شکل بگیرد، نسل پنجم و ششم انقلاب نسلی پاک و فاضل خواهند شد.البته به امید آن روز که همه دست به کار شوند. 

امروزه احساس می شود همه مدارس غیر دولتی به کیفیت روزهای آغازین نمی باشد.در بعضی از مدارس ، دانش آموزانی که از مدارس دولتی وامانده اند به این مدارس مراجعه می کنند.مدیران اینگونه مدارس هم به خاطر اینکه بتوانند شاگردان مورد نیاز خود را جذب نمایند، مجبورند که از همه افراد ثبت نام بعمل آورند.کیفیت در این آموزشگاهها به مراتب پایین تر از آموزشگاههای دولتی است.در بعضی از اینگونه مدارس، اطاقهای تنگ و تاریک، میز و صندلی های فرسوده، در و دیوارهای نامرتب، حیاط کوچک و غیر استاندارد، فاقد هرگونه کمک وسایل آموزشی، فاقد هرگونه اردو و گردش علمی، فاقد هر گونه جلسات شورای دبیران و غیره می باشد.اینگونه مدارس به سختی هزینه های جاری مدرسه را می پردازند. به نظر می رسد باید نسبت به نظارت اینگونه مدارس دقت لازم بعمل آید.اینگونه مدارس باید رتبه بندی شوند.با توجه به سلیقه هایی که توسط دبیران و آموزشگاه در ارزیابی شاگردان وجود دارد، نمی توان نمره و یا قبولی پایان یک دوره تحصیلی را ملاک قرار داد. باید در طول سال تحصیلی نسبت به ارزیابی از مدارس در ارتباط با فضای ساختمان، فضای کلاس، کارگاه آموزشی، تربیت بدنی، فعالیت های پرورشی و غیره انجام و مدارس غیر دولتی درجه بندی شوند. شاگردان هم نسبت به درجه بندی اینگونه مدارس انتخاب نمایند. 

در شهریود ماه سال 86 در روزنامه خبرجنوب هم به چاپ رسید.