شهرک سعدیه یک بوم و دو هوا

شهرک سعدیه یک بوم و دو هوا 

زخاک سعدی شیراز بوی عشق می آید 

حدود هشت سالی است که ساکن شهرک سعدی شدم. از روزهای اول همیشه با یک سوال روبرو بودم.چرا شهرک سعدیه را برای سکونت انتخاب کردی؟ اینجا آلوده است. اینجا پر از معتاد و قاچاقچی و ارازل و اوباش هستند. بعضی ها هم از اینکه خودشان را تبرئه کنند، می گفتند: البته این ارازل و اوباش، بچه های سعدی نیستندُ آنها از اطراف و اکناف آمده اند. بچه های اصیل سعدی آدمهای درست و با کلاسی هستند که اکثر آنها به بیرون از محیط سعدی مهاجرت و در شهر زندگی می کنند.این دیدگاه نه تنها در بین اهالی، بلکه در جراید محلی هم به نوعی پرداخته می شد. یکبار از ورزش و آداب و رسوم و افراد با تحصیلات عالیه در شهرک سعدیه سخن به میان می آید، یکبار هم گزارشهایی رقت بار از کوچه پس کوچه ها، خیابانهای ناصاف و کنده کاری شده، کمبود بهداشت و وجود ارازل و اوباش به چشم می خورد.

اما از هر چه بگذریم، سخن دوست خوشتر است.احساس و عقیده درونی من این است که در کنار این جماعت بیشتر لذت می برم. هیچگاه یک تار و موی فقیر و بیسواد و بیکاری که روی گنجینه ای از نفت گرسنه خوابیده، به یک ثروتمند به قول معروف با کلاس که شبهه در اموالش وجود دارد و خودش هم نمی داند که چگونه این پول و سرمایه را بدست آورده، عوض نخواهم کرد.  

 

امام خمینی(ره) رهبر مستضعفان و پابرهنگان جهان بود. همین پا برهنه ها و مستضعفین جامعه بودند که پای در رکاب انقلاب نهاده و با اهداء خون خود جمهوری اسلامی را به ثمر رساندند. رهبران آغازین انقلاب هم از همین طبقه بودند. شهید رجایی و کرسی او نمونه بارز و مصداق کلام من است.

در ارتباط با شهرک سعدیه باید بگویم که اینجا محل و زادگاه اجداد یم است. تعصب و دفاع از زادگاه اجدادی ریشه در فرهنگ هر ایرانی دارد. غیر از اینها آرامگاه شیخ اجل سعدی شیرازی که نیاز به معرفی ایشان نداردُ در این مکان قرار دارد. شهدای این محل، ستارگان زیبایی هستند که کوچه پس کوچه های این شهرک را در تاریک ترین شبها چشمک می زنند. اگر معضلاتی هم از دید فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی وجود دارد، به نظر می رسد که مدیران اجرایی این شهر ضعیف عمل کردند. وگرنه با یک برنامه ریزی دقیق و منطقی می توان شهرک سعدیه را به نگین زیبای انگشتری شیراز تبدیل و معرفی کرد. اگر  جامعه ای همواره زشت معرفی شود، ساکنین آن جامعه هم خود را حقیر جلوه می دهند. فکر می کنند که اراده خداوندی بر این باور بود که آنها اینچنین بوده و گریز از آن را محال می پندارند. اگر جامعه ای را همواره بزرگ و با فرهنگ معرفی نماییم، آن جامعه هیچگاه احساس سستی و حقارت نخواهند کرد.برای رهایی از این وضعیت چند پیشنهاد ارائه می شود. اگر در خور توجه مسوولان است، می توانند نسبت با آن حداقل یک لحظه فکر کنند!!!!!!!!!!!

 

1 – در بحث جلوگیری از مهاجرت های روستاییان به شهر، اینگونه تحلیل می کردند که اگر در روستاها امکانات بوجود آید، هیچگاه یک روستایی حاضر نیست آب و هوای مطلوب روستایش را با آب و هوای نا مطبوع شهر عوض کند.مثلا در روستا سینما ایجاد شود. پارک ایجاد شود. بیمارستان ایجاد شود. دانشگاه ایجاد شود. مدارس ایجاد شود. جاده سازی شود و غیره

2 – پیشنهاد می شود برای برون رفت از این معضل که در شهرک وجود دارد، یکی از دانشگاهها را در این محل احداث نمایند. این حق شیخ اجل سعدی است. چرا که ایشان در دانشگاه نظامیه بغداد هم تدریس می کرد.

3 – یکی از فروشگاههای زنجیره ای دولتی، از قبیل فرهنگیان، اتکا، و غیره را به این محل انتقال دهند.

4 – کتابخانه آرامگاه سعدی را توسعه بدهند، به طوری که یکی از کتابخانه های معتبر شهر گردد.

5 – توجه ویژه به سالن و زمین ورزشی به همراه رقابتهای ورزشی گسترده و پایدار.

6 – با همکاری تعاون مسکن و شهر سازی و سازمان مسکن چند تا از پروژه های ساختمانی را در این محل احداث نمایند.

7 – یکی از میهمان سرا ها و یا هتل های گردشگری را در این محل احداث نمایند.

با توجه به موارد یاد شده و ارزانی زمین در این حل می توان چهره این محل را به نحو مطلوب تغییر داد. سازمانهای زیربط هم برای تامین و نگهداری و حفاظت از این اماکن مجبورند نسبت به جاده سازی و بهداشت و غیره اقدامات سریعتری انجام دهند. رفت و آمد های فرهنگی چشمگیر می شود. خیلی از معضلاتی که امروزه باید با رفتارهای فیزیکی با آن برخورد کرد به مرور حل خواهد شد.18/5/86

در پایان از خداوند بزرگ می خواهم که به حاج عزت الله فهندژ سعدی عضو محترم شورای شهرشیراز و فرمانده پایگاه بسیج شهید عرشی شهرک سعدی که در بستر بیماری هستند شفای عاجل عنایت بفرماید. 

ایشان فردی مومن، معتقد و دوست داشتنی و مورد احترام تمامی اهالی هستند.