حسین منى و انا من حسین

نام: حضرت امام حسین (ع)

نام پدر: حضرت على (ع)

نام مادرش:  فاطمه زهرا (س )

پدربزرگ پدریش: حضرت ابیطالب (ع)

پدربزرگ مادریش: حضرت محمد (ص)

تاریخ و محل تولد: مدینه به روز سوم شعبان (مصباح المتهجد/758)از سال سوم هجری (لهوف/ 35) ( کافی 4638) یا شب پنجم ماه شعبان از سال چهارم هجرت (ارشاد / 198)(لهوف/ 35)

کنیه: کنیه آن حضرت، اباعبداللّه بود و از القاب مبارکش، الرَّشید، الوَفىّ، الطّیِّب ، السّید الزّکـى ، المـبـارک ، التـّابع لمرضاة اللّه ، الدّلیل على ذات اللّه والسِّبط را مى توان نـام بـرد. سـیـّد شباب اهل الجنه و سبط، دو لقبى بود که پیامبر خدا(ص ) به ایشان عطا فرمود. (اسدالغابه ، ج 2، ص 20.)( کشف الغمه 216/2 )

هنگام تولد جبرئیل در حالی که هزار فرشته او را همراهی می کردند، برای عرض تبریک نزد پیامبر(ص) آمد، حضرت زهرا (س) امام حسین (ع) را نزد پیامبر آورد؛ پیامبر به محض دیدن او مسرور گشت و او را حسین نامید. در گوش راست وى اذان و در گوش چپ او اقامه گفت . ( اسد الغابه ، ج 3، ص 18؛ اعیان الشیعه ، ج 1، ص 578.) از پیامبر است که: هر کس حسن و حسین را دوست بدارد، من او را دوست مى دارم و هر کـه را مـن دوست بدارم، خداوند دوستش مى دارد و هر کس را خداى دوستش ‍ بدارد، به بهشت مـى بـرد؛ و هـر کـس آن دو را دشمن بدارد، من او را دشمن مى دارم و هر که را من دشمن بدارم خدایش دشمن مى دارد و خداوند هر کس را دشمن بدارد، به جهنّم مى برد.(الارشاد، ج 2، ص 28، کنگره جهانى هزاره شیخ مفید.) آن حـضـرت در جـاى دیـگـر فـرمـوده اسـت : ایـن دو فـرزنـدم ، دو دسـتـه گل من از این دنیایند. ( همان ص 25)

امام حسین (ع) برای شیر دهی به ام الفضل همسر عباس سپرده شد. (لهوف/3)  

امام حسین (ع) یکی از زیباترین نامهای اهلبیت (ع) و تا ابد الگوی آزادگان  برای بشریت و سمبل شجاعت و فداکاری در راه دفاع از اسلام ناب محدی (ص) است. افتخار می کنیم که پیرو آن امام بزرگوار هستیم. میلادش را پاس می داریم و روز پاسدار را به همه پاسداران میهن عزیز اسلامی و همچنین پاسداران واقعی اسلام در سرتاسر جهان تبریک عرض می نماییم.